Lidewij Nuitten (31) komt uit de kast als maagd in "De maagdenclub": "Het is bevrijdend om me niet meer te verstoppen"

Jarenlang was het een groot geheim, nu komt ze ermee naar buiten in een nieuw programma waarvan de eerste aflevering vanavond op VRT 1 is te zien: Lidewij Nuitten is 31 en nog altijd maagd. Tenminste: volgens de definitie van Van Dale. Die omschrijft een maagd als iemand die nog nooit penetratieve seks had, seks waarbij een penis in een vagina of een anus gaat.

7 procent van iedereen ouder dan 30 zou nog maagd zijn. Voor sommigen is dat een keuze, anderen hebben gewoon nog niet de juiste persoon ontmoet. Bij Nuitten heeft het te maken met vulvodynie, een aandoening waarbij penetratie erg pijnlijk is. Hierdoor dacht ze jaren dat ze abnormaal was, maar die gedachte heeft ze van zich afgegooid. Sterker nog: in "De maagdenclub" gaat ze op zoek naar 30 lotgenoten.

"Vulvodynie en bij uitbreiding maagd zijn, is een groot taboe", zegt Nuitten. "Er wordt nooit over gesproken en er wordt vaak om gelachen. Dat verhoogt alleen maar de drempel om ervoor uit te komen. Ik wilde vermijden dat de volgende generatie jonge meisjes net als ik jaren zou denken dat iets mis met hen is. Ook voor mezelf is het bevrijdend om het niet meer te verstoppen."

"Ik zit op een punt in mijn leven dat het me niet veel meer uitmaakt wat mensen van me vinden. Ik denk niet dat ik dit programma een paar jaar geleden had kunnen maken, maar ongeveer een jaar geleden dacht ik: ik hoef er niet per se meer bij te horen, wat dat ook mag betekenen. Dan wil je je conformeren en wil je je niet kwetsbaar opstellen. Zo hou je het taboe zelf in stand."

"Het programma gaat over meer dan maagdelijkheid alleen. Hoe kijken we naar seks in het algemeen? Met welke bril doen we dat? Eigenlijk is dat nog altijd met de bril van mannen. Volgens de definitie van Van Dale kunnen twee vrouwen elkaar niet ontmaagden. Twee mannen kunnen dat wel. Dat zit niet juist."

Het zelfvertrouwen dat Nuitten vandaag heeft, is gegroeid met "De maagdenclub". "Ik weet nog toen we het programma voorlegden aan de netmanager van VRT 1. Hoewel dat in een kamer vol vrouwen was en ik me al iets meer op mijn gemak voelde, wou ik zeker weten dat alle deuren dicht waren. Nu kan mij dat niet meer schelen. Vandaag praat ik over mijn vulvodynie als over mijn migraine. Ik kan gewoon mezelf zijn, relax." 

Schrik voor de reacties heeft Nuitten niet, maar toch vindt ze het spannend. "Nu heb ik het niet meer zelf in de hand. Je programma maak je helemaal zoals je zelf wil, met alle nuance, diepgang, uitleg en context. De krantenkoppen kan je niet controleren, sociale media al helemaal niet. Misschien moet ik daar niet te veel gaan kijken, ook al probeer ik er rustig en nuchter bij te blijven."

"Mensen hebben ook recht op kritiek. Ze mogen het niet oké vinden dat ik in het openbaar over mijn vagina praat, zelfs al gaat het programma over zoveel meer. Indien ik negatieve reacties krijg, dan is ook dat iets dat gebeurt en dan bewijst ook dat iets. In dat geval bevestigt het misschien net de redenen waarom ik dit programma wilde maken."

Toch kon Nuitten tot nu toe vooral op begrip rekenen, zoals ook is te zien in "De maagdenclub". "Ik ben vaak de straat op getrokken op zoek naar maagden en mensen reageerden vaak wel van: oh my god, je denkt toch niet dat ik nog maagd ben? Het was bijna een aanval, waarom pik je mij eruit? Voor mij bevestigde dat het idee van velen dat er wel iets moet schelen met mensen die nog maagd zijn."

De zoektocht van Nuitten ging dan ook niet over rozen. "Veel maagden ouder dan 30 in Vlaanderen willen er niet over praten. Online vind je veel getuigenissen, maar allemaal anoniem. Het bewijst voor mij hoe diep de angst zit om erop afgerekend te worden. Mensen in mijn omgeving waren ook over mij bekommerd: ben je wel zeker dat je dit programma wil maken? Pas op voor de gevolgen!"

"Ik had momenten waarop ik dacht dat het mission impossible was. Toch kon ik mij daar niet bij neerleggen. We kennen allemaal mensen in die situatie zonder dat we het weten. De gedachte dat het mij niet zou lukken, wou ik daarom niet aanvaarden. Zeker omdat ik het opentrek: alle maagden zijn welkom in mijn club, om welke reden ze het ook mogen zijn."

"Elke subgroep maagden heeft haar eigen obstakels en moeilijkheden. Toch zie en voel je dat alle leden van mijn club zichzelf hebben omarmd en oké zijn met wie ze zijn, ook al is het misschien niet de situatie waarop ze hadden gehoopt. Dat vind ik inspirerend. Misschien kunnen zij de bal aan het rollen brengen, het is aanstekelijk."

Eén doelgroep was bijzonder moeilijk te vinden: mannen. "Ik wilde geen groep van 30 vrouwen. Dan maak je het cliché van de maagd nog duizend keer groter. We leven in een maatschappij waarin mannen nog vaak "de jager" horen te zijn. Je mag niet alle mannen over één kam scheren, maar ik denk dat het meer aanvaard is dat een vrouw zich kwetsbaar opstelt."

"Ik stel me ook soms de vraag: wat als ik nog maagd was gewoon omdat ik nog niet de juiste persoon heb tegengekomen? Ik denk dat het dan nog moeilijker zou zijn om ervoor uit te komen. Die vulvodynie is een soort aanvaardbare verantwoording, het is iets medisch en ik kan er niet aan doen. Dat is jammer want ook aan andere redenen waarom je maagd bent kan je soms niks doen."

Vandaag kan Nuitten leven met haar vulvodynie, maar dat was ooit anders. "Tot mijn 24 dacht ik dat ik hetero was, pas toen besefte ik dat ik ook op vrouwen val. Dat heeft niks met mijn vulvodynie te maken, maar het maakt het wel makkelijker. In de meeste lesbische relaties is penetratie geen big deal. Voor veel mannen is dat wél een belangrijk gegeven."

"Toen ik enkel nog relaties met mannen had, liep ik rond met het idee dat ik mijn vulvodynie moest oplossen. Niet zozeer voor mezelf, maar omdat ik dacht dat ik nooit een goede partner voor een man zou kunnen zijn. Ik kan dat niet want ik ga hem nooit kunnen geven waar hij recht op heeft. Ik vind het erg om uit te spreken, maar zo zat het in mijn hoofd." 

"Ook vrouwen kijken nog heel hard naar seks met de blik van mannen. Waarom moet seks in functie van hem zijn? Gelukkig bestaan ook veel mannen die begrip hebben en zonder penetratie kunnen. Mocht ik alleen op mannen vallen, zou de impact van mijn vulvodynie groter zijn. Omdat dit niet zo is, kon ik het programma maken zonder in een gigantische pijn te stappen."

"Heteroseksuele vrouwen met vulvodynie voelen zich vaak eenzaam. Ze denken dat ze de enigen zijn en ook in hun relatie isoleert het hen soms. Seks is bij iedereen zo evident. Iedereen praat over waar en hoe ze het doen, terwijl voor hen de basis nog niet lukt. Dat is frustrerend, ze hebben het gevoel dat ze falen. Nu kijk ik daar anders naar, maar het heeft me wel tien jaar gekost."

"Ik zou het super vinden als "De maagdenclub" iets kan veranderen. Voor jonge meisjes, maar ook voor mannen die een relatie hebben met iemand die vaginisme of vulvodynie heeft. Ook voor hen is het niet makkelijk. De meeste mannen willen hun vriendin of vrouw geen pijn doen, maar tegelijk hebben ze noden." 

Een debat vindt Nuitten daarom belangrijker dan goeie recensies. "Dit programma is natuurlijk mijn kindje. Ik heb er zo lang aan gewerkt, maar wil vooral vulvodynie en maagd zijn bespreekbaar maken. Mijn intrinsiek doel is zoals altijd om een leuk programma te maken. Onbewust speelt het wel, maar ik ga het niet luidop claimen."

"Alhoewel, misschien wel. Ik wil dat iets verandert. Ik ben het beu, de stereotiepen over maagd zijn. De reden waarom ik het nooit eerder tegen iemand heb gezegd, is dat ik geen rolmodel had. Ik had niemand aan wie ik me kon spiegelen. Niet dat ik zelf een rolmodel wil zijn, maar misschien kan ik voor sommige mensen ergens zo'n figuur zijn. Zij heeft het gezegd en ze is er niet op afgerekend."

"Eigenlijk zou ik liefst van al willen dat mijn club zo snel mogelijk overbodig is, dat het geen ding meer is dat je maagd bent. Ik denk niet dat het snel zal gebeuren. De club mag daarom groeien, hoe meer leden hoe liever. De club is niet af, alles zal van de respons afhangen. Ik vind het spannend, zonder verwachtingen. Komen er nog drie maagden bij? Prima! Komen er nog driehonderd bij? Ook goed."