LIVE. Volg het WK gravel hier op de voet!

Wout van Aert oogt ontspannen voor het laatste luik van zijn zomerseizoen. Zelfs een tegenvallend resultaat in zijn laatste wegkoers — 52ste in de Gran Piemonte — kan hem niet uit zijn hum brengen. Zondag nog één keer knallen, nadien ontspannen met de familie die naar Veneto komt afgereisd. “Door het verplaatsen van het WK op de weg naar augustus waren er niet echt nog doelen voor het najaar en zijn we op zoek gegaan naar een manier om mijn programma in te vullen. En zo zijn we bij het WK gravel uitgekomen”, vertelt Van Aert.

De drievoudig wereldkampioen veldrijden heeft naar eigen zeggen niet lang moeten onderhandelen met de teamleiding om zondag aan de start te kunnen staan. “Ik had gedacht dat ik hen zou moeten overtuigen maar schijnbaar vinden ze me een leuke gast en kreeg ik vrij snel toestemming. Het was voor iedereen duidelijk dat dit een ideale manier was om mij scherp te houden tot het einde van het seizoen. Zij weten dat ik van nieuwe uitdagingen houd. Of ik hier ben op vraag van Cervélo (fietsenleverancier Jumbo-Visma, red.)? Dat zou je aan het management moeten vragen. Mij hebben ze het zo alleszins niet verkocht.”

Het gelijk van Soete

Volgens zijn goede vriend Daan Soete is deze tak van de wielersport gemaakt voor Wout van Aert. Dat Soete in de Houffa Gravel tweede eindigde op negen minuten van zijn boezemvriend, heeft hem de ogen doen opengaan. “Daan zou gelijk kunnen hebben”, doet Van Aert niet eens moeite om het te ontkennen. “Ik heb mijn technische bagage als veldrijder maar tegelijkertijd is het een lange inspanning die ik ook in mijn benen heb door mijn trainingen voor de weg. Gravelen leunt alleszins veel dichter aan bij het wegwielrennen dan bij het veldrijden. In de cross ontploft het tegenwoordig al in de eerste ronde en heb je nog een paar jongens die meedoen voor de zege. Een gravelwedstrijd is meer een uitputtingsslag, waarbij de kopgroep altijd wordt uitgedund. In die zin gaat de vergelijking met Parijs-Roubaix wel op.”

Toch zijn er ook verschillen met de weg, weet Van Aert. “In tegenstelling tot het wegwielrennen is het veel moeilijker om te profiteren van andermans inspanning”, klinkt het. “In die zin is gravel veel eerlijker dan de weg. Al moet ik zeggen dat ik nog maar één gravelwedstrijd heb gereden. In Houffalize kon je jezelf niet wegstoppen. Ik kan mij inbeelden dat er wedstrijden zijn waar er wel meer tactisch zal worden gereden. Het zou ook niet logisch zijn om mezelf na één wedstrijd uit te roepen tot specialist.”

Hij vindt zich alvast niet de topfavoriet. “Ik heb gelezen dat Valverde zichzelf heeft uitgeroepen tot topfavoriet”, grapt Van Aert. “Schrijf maar op dat ik voor het podium ga. Ik sluit trouwens niet uit dat Valverde op zijn 43ste wint. Hij heeft ervaring opgedaan en naar wat ik zie is hij na zijn carrière blijven trainen. Maar er zijn nog wel wat favorieten. Gianni en Florian Vermeersch, nog wat echte specialisten… Het zou cool zijn om deze titel ook mijn palmares te hebben, als één van de eersten dan nog.”

Wat de toekomst van deze boomende wielertak is, weet ook Van Aert niet. “Het grote pluspunt is dat het een sport is waar de gewone recreant aan de start kan staan met zijn of haar idool. Dat maakt gravel speciaal. Maar dat leidt er dan weer toe dat er renners, zoals op het EK, gedubbeld worden. Ik kan mij inbeelden dat als de sport groeit en de financiële belangen groter worden, dat men daar iets aan zal willen doen. Men zal de sport professioneler willen maken terwijl net dat niet-professionele karakter de wedstrijden zo charmant maakt. De sport zal goed moeten weten waar ze heen wil.”

Pleidooi voor gravelfiets

Voor de freaks wil Van Aert nog even uitleggen wat het verschil is tussen een weg-, cross- en gravelfiets. “Je kan gravelfietsen met een crossfiets”, verduidelijkt Van Aert. “Ook crossfietsen zijn tegenwoordig gemaakt om bandjes van 38 of 40 mm te gebruiken. Maar crossfietsen zijn veel agressiever, door bijvoorbeeld een stijvere achtertrein. Maar je hebt minder comfort dan een gravelfiets, die een langere wielbasis heeft en meer gemaakt is voor al die kleine oneffenheden in de weg. Een wegfiets heeft dan weer meer comfort, is aerodynamischer. Maar je kan niet altijd bredere banden gebruiken. Mocht ik recreant zijn, ik zou altijd kiezen voor een gravelfiets. Met een tweede set bandjes of wielen beschik je over een degelijke wegfiets en kan je er tegelijk mee de veldwegen opzoeken.”

Slotvraagje: ziet Van Aert zichzelf zoals Laurens Ten Dam op de leeftijd van veertig deelnemen aan zo’n monsterlijke zware graveltocht in de Verenigde Staten, met achteraf een barbecue en een biertje? “Misschien wel, misschien niet. Misschien wil ik het ooit doen tijdens mijn carrière maar ik denk dat ik op mijn veertigste toch met andere zaken bezig zal zijn (grijnst).”