"Palestijnse slachtoffers hebben geen namen, het zijn nummers", emotioneel betoog van schrijver Ramsey Nasr gaat viraal
Op de Nederlandse televisie werd gisteravond een tekst voorgedragen door Ramsey Nasr, schrijver en zoon van een Palestijnse vader en een Nederlandse moeder. In zijn betoog "Kennen we de naam van elk Palestijns slachtoffer?" klaagt hij het onevenwicht aan in het Israëlisch-Palestijns conflict. Zijn ontroerende tekst maakt op heel wat mensen een diepe indruk.
"Elf dagen na de eerste aanslagen. Van alle gijzelaars, van alle doden uit Israël en Europa, hebben we hun namen gekregen. Hun familieleden zijn gehoord, hier op tv en in de krant. Hun levens, dromen en idealen zijn ons bekend voor altijd. En ik vind dat terecht, maar heb wel een vraag. Hebben Palestijnse levens eenzelfde waarde voor ons?"
Op die manier begint Ramsey Nasr zijn emotionele betoog op de Nederlandse omroep BNNVARA. Hij is acteur, schrijver en zoon van een Palestijnse vader en Nederlandse moeder. In het programma "Khalid & Sophie" draagt hij een emotioneel stuk op over het lot van de Gazanen.
Geen namen, enkel nummers
"Palestijnse levens worden doorgaans per aantal genoemd, 48 doden, 1.200 gewonden, geen namen, maar nummers", gaat hij verder. "En, dit geeft aan hoe wij ons mededogen verdelen. Want ook Palestijnen worden levend verbrand. Ook Palestijnse dorpen kennen pogroms (gewelddadige aanvallen op bepaalde groepen, red.) uitgevoerd door Israël."
"Palestijnse kinderen worden gemarteld, zitten jaren gevangen. Zonder aanklacht of hulp en dit gebeurt generatie op generatie al meer dan 75 jaar. En misschien zijn we daar immuun voor geworden. Ik vraag me af, houdt het ooit op? Dan heb ik het over de blinde steun aan een voor mij overduidelijk systeem van apartheid en etnische zuivering."
"De prijs voor de oorlog is aan beide kanten erg hoog", legt VRT-oorlogscorrespondent Rudi Vranckx uit. "Het zijn vooral de burgers die het slachtoffer zijn." Maar het valt wel op dat er, niet alleen dit jaar, maar ook de voorgaande jaren, meer Palestijnse (burger)slachtoffers vallen dan Israëlische.
Kinderen in Gaza
"Het piepkleine Gaza telt 2,2 miljoen inwoners", zegt Nasr. "Bijna de helft van hen is nog een kind. Van alle kinderen in Gaza is 80 procent gediagnosticeerd als depressief. Vragen wij ons ooit af wat zij dromen?"
De Gazastrook is dichtbevolkt en bijna de helft van de bevolking is jonger dan 18. Onderzoek wijst uit dat de hoge mate van traumatische gebeurtenissen in Gaza leidt tot psychische klachten zoals posttraumatische stressstoornis, angst en depressie bij kinderen. Ze zijn daar gevoeliger voor dan volwassenen. Door het conflict met Israël hebben kinderen ook geen toegang tot de steun en psychologische begeleiding die ze nodig hebben.
Nasr vertelt ook dat één oorlogsbeeld hem in het bijzonder is bijgebleven: dat van een man die rondloopt met een plastic tasje, met daarin 'de restjes vlees en botten van zijn kinderen'. "Ik ben gaan zitten en ik heb gejankt als een dier."
Miljoenen keer bekeken
De ontroerende tekst maakt op veel mensen een diepe indruk. Ook in de studio kunnen de toeschouwers hun tranen moeilijk bedwingen. Zo is ook de Nederlandse acteur Sabri Saad El Hamus, die te gast is in de uitzending, in tranen.
Op sociale media wordt de video veel gedeeld en druk becommentarieerd. Zijn betoog werd op het instagramaccount van Sophie & Khalid alleen al ruim 3,7 miljoen keer bekeken, maar ook op Twitter en TikTok circuleert de video.
De video bereikte al heel wat mensen, maar nog liever zou Nasr Ramsey hebben dat er op televisie meer aandacht gewijd wordt aan de inwoners van de Palestijnse gebieden.
"Een wens heb ik nog, want dromen bestaan niet in deze hel. Dat iemand van de honderdduizenden Palestijnse vluchtelingen de namen van de doden en gewonden zal noteren en dan avond na avond hun familieleden zal interviewen op nationale televisie. Dit komt neer op talloze tv-uitzendingen. Het zou absurd zijn, maar wel eerlijk", eindigt hij.