‘De bibliotheek is een rustige en stille plaats.

Respecteer de stilte.

Spreek rustig en discreet.

Beluister muziek met de hoofdtelefoon.’

De eerste regels van het intern reglement van bibliotheek Permeke zijn even duidelijk als de Tien Geboden. Maar voor één keer mochten de bezoekers de strikte richtlijnen negeren. Met de 24 Uur van Permeke gaf de Antwerpse hoofdbibliotheek op het De Coninckplein immers de aftrap voor November Boekenmaand. Behoud de Begeerte programmeerde auteurslezingen, filmvoorstellingen, schrijfcursussen én … een dansfeest. En omdat dansen op stilte gecompliceerd is, mocht naarmate middernacht naderde de geluidschuif steeds verder open.

Het podium stond op de gelijkvloerse verdieping, meteen links van de hoofdingang. En daarop was Fahad Seriki samen met een kameraad energieke beats en bassen tussen de boekenrekken aan het jagen. Seriki, een imposante man uit Ekeren, kent u misschien nog onder zijn vroegere artiestennaam Dutch Norris. Hiphop heeft hij ondertussen geruild voor underground dance met ritmes die je tot extatisch dansen dwingen. Maar dat gebeurde niet. Voor het podium stonden enkele schuchtere dansers zich beschaafd uit te leven, uitsluitend vrouwen. In het publiek staarden jonge mannen die binnen hun muts ophielden raadselachtig voor zich uit, als verlamd door de stroboscopische lichten.

Was het de setting? Nooit eerder was in Antwerpen de bibliotheek het decor van een dansfeest. Of was het de muziekkeuze. Misschien hadden de aanwezigen een literair themafeest verwacht. Met deejays die Wuthering Heights van Kate Bush speelden, Paperback Writer van de Beatles, L’Aventurier van Indochine, of Jeroen Brouwers Schrijft een Boek van De Mens of – waarom niet? – Rime of the Ancient Mariner van Iron Maiden. Maar dat gebeurde dus niet. Alleen de setting ademde boeken. De soundtrack was die van de Boiler Room op Pukkelpop.

Een discreet opgestelde securityagent keek erop toe dat geen enkele fuifganger dieper in de bib doordrong om stiekem een paar bladzijden uit Trainspotting of Gimmick te gaan lezen. De enige boeken in het zicht van de dansers waren afgeschreven exemplaren. Ze droegen een sticker met daarop de poëtische aanmaning:

‘Breng mij niet weer naar de bib.

Blaas in mij nieuw leven.

Maak gauw een nieuwe vriend.

Aan wie je mij kan geven.’

Er lagen romans tussen van Patrick Modiano en Danielle Steel, Wij van Jeroen Olyslaegers, maar ook Het Grote Ayurveda Handboek en Koken voor Dummies. Slechts een enkeling liet zijn blik op de weggeefboeken vallen, op weg naar de toog met democratisch geprijsde dranken.

Ondertussen had Bader van Yalla Soundsystem al Fahad Seriki vervangen. Achter zijn mixtafel zette hij nog een paar stappen verder in de richting van het experiment. Het woord was schaars, maar we hoorden veel geflipte beats en etnische klanken, hier en daar een sirene of vogelgeluiden. Het was bezwerend als Van Ostaijen, experimenteel als Claus, sensueel als Sappho. Maar misschien té underground, want na een dik halfuur was het aantal rokers buiten voor de schuifdeuren groter dan het aantal overblijvers op de dansvloer.

Het eerste dansfeest in Permeke had een sympathieke vibe en verdiende een grotere opkomst. We zullen het maar steken op de concurrentie van toondichter Metejoor in het Sportpaleis.