Het CSE-verdrag voorziet in limieten op conventionele zware wapens, gecombineerd met een regime van notificatie en verificatie. Het verdrag werd in 1990 gesloten tussen de toenmalige NAVO-lidstaten en de voormalige Warschaupact-leden. Ook landen zoals Moldavië, Oekraïne, Georgië, Azerbeidzjan, Armenië en Kazachstan zijn verdragspartij.

België, Nederland en Luxemburg veroordelen de Russische beslissing om zich terug te trekken uit een verdrag dat volgens de Benelux-landen “een hoeksteen van de Europese veiligheidsarchitectuur” is. “De Russische terugtrekking komt op een moment dat Rusland een niet-uitgelokte, illegale en niet te rechtvaardigen agressieoorlog voert tegen Oekraïne. Deze Russische acties leiden wederom tot een verdere verslechtering van de bredere veiligheidsarchitectuur in Europa. (...) We kunnen geen situatie accepteren waarin de NAVO-bondgenoten zich blijven inzetten voor de implementatie van het Verdrag, terwijl Rusland er zich uit heeft teruggetrokken.”

De drie landen zeggen dat ze zich “vastberaden blijven inzetten voor conventionele wapenbeheersing als een sleutelelement voor Euro-Atlantische veiligheid, gebaseerd op basisprincipes zoals wederkerigheid, transparantie en de instemming van het gastland”.