“Als er iets gebeurt, is het mijn schuld”: Ghanese voetballer (28) die stierf na hartaanval liet defibrillator verwijderen

Dwamena, van wie bekend was dat hij een hartafwijking had, kreeg gisteren/zaterdag tijdens de wedstrijd KF Egnatia-FK Partizani een hartaanval en hij overleed op weg naar het ziekenhuis. De Ghanees was sinds begin dit jaar bij Egnatia aan de slag. Hij begon zijn Europese avontuur op achttienjarige leeftijd bij de jeugd van RB Salzburg.

De hartafwijking van Dwamena werd in augustus 2017 ontdekt bij een medische keuring bij het Engelse Brighton & Hove Albion. De Ghanees stond op dat moment op het punt om een miljoenentransfer te maken van FC Zürich naar Brighton, maar werd medisch afgekeurd.

Nadien was hij nog actief in Oostenrijk (Liefering, Austria Lustenau en Blau Weiss Linz), Zwitserland (FC Zürich en BSC Old Boys), Spanje (Levante en Real Zaragoza) en Denemarken (Vejle). In 2020 werd in Spanje een inwendige defibrillator ingeplant bij Dwamena.

Zowel bij het Spaanse Real Zaragoza als bij het Oostenrijkse Blau-Weiss Linz zakte de Ghaneens nadien ineen tijdens een wedstrijd. Media berichtten toen telkens dat de defibrillator Dwamena’s leven had gered, maar hij was overtuigd dat het in beide gevallen om een storing van het apparaat ging.

Dwamena wantrouwde de defibrillator daarna zo erg dat hij ruim een jaar geleden besliste om hem te laten verwijderen, ook al raadden artsen en mensen in z’n omgeving dat af. Voor hij in Zürich de ingreep onderging, moest hij een overeenkomst ondertekenen dat hij vanaf dat moment alle risico’s zelf zou dragen. Het komt namelijk zelden voor dat een defibrillator opnieuw wordt verwijderd, zelfs buiten de topsport.

In oktober vorig jaar sprak de voetballer uitgebreid over zijn beslissing in de Zwitserse pers. “De angst dat ik opnieuw ineen zou zakken op het veld werd te groot. Het maakte me gek - ik zou niemand ter wereld dat gevoel toewensen”, zei Dwamena, die tegen alle adviezen in bleef voetballen. “Als er iets gebeurt, is het mijn schuld. Ik respecteer alle meningen en diagnoses. Maar ik neem ze niet serieus, soms moet ik ermee lachen. Er is maar één persoon die me kan vertellen dat het tijd is om te stoppen: God. En áls ik sterf, dan is dat Zijn wil.”