Op zoek naar psychische hulp? Gelieve honderd dagen te wachten

Een jongere die bij een Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg (CGG) komt aankloppen voor hulp, moet vooral geduld uitoefenen. Vorig jaar liepen de wachttijden op tot drie of vier maanden en meer, in één centrum zelfs tot zeven maanden. Dat blijkt uit een parlementaire vraag van Vlaams Parlementslid Jeremie Vaneeckhout (Groen).

“De capaciteit voor jongeren bij de CGG’s is zo laag dat het eigenlijk een probleem voor de volksgezondheid is”, zegt Kirsten Catthoor, voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Psychiatrie. “Het is een kwestie van keuzes maken. Zowel Vlaams als federaal zegt de regering dat ze van alles doet om het probleem te verhelpen. Maar als een jongere met acute suïcidale problemen of automutilatie vijf maanden moet wachten op hulp, dat is toch niet ernstig?”

De lange wachttijden blijven niet zonder gevolgen. “Uit onderzoek weten we dat in de helft van de gevallen mentale klachten verergeren tijdens de wachttijd. De wachtlijsten maken zieker,” zegt Vaneeckhout. De wachtlijsten verergeren de problemen enkel, klinkt het: omdat jongeren langer zo lang zonder hulp blijven zitten, hebben ze daarna langer hulp nodig.

Ook Catthoor benadrukt dat de moeilijkheden alleen maar groter worden als je maanden moet wachten. “Dat is ook een van de redenen dat we nog steeds met het probleem van de gedwongen opnames zitten. Iedereen is het eens dat dat rampzalig is voor jongeren. Een dergelijk lang wachten op zorg leidt tot crisissen, die in sommige gevallen eindigen in een gedwongen opname.”

Bovendien zijn het volgens haar vooral jongeren met complexe psychische moeilijkheden die in de CGG’s terechtkomen. Die instellingen zijn immers gesubsidieerd en daarom goedkoper dan een privépsycholoog. “We zien daar dus jongeren uit kwetsbare thuissituaties; armoede, chronisch zieke ouders, slechte behuizing. Ze vertonen vaak een complexe problematiek, en net zij blijven in de kou staan.”

Toch is er ook een goede kant aan de wachtlijsten. Voor een deel zijn die te verklaren doordat steeds meer mensen – ook jongeren – de stap naar psychische hulpverlening durven te zetten. Alle inspanningen die geleverd zijn om het stigma te verminderen, hebben dus gewerkt.

“Wie een gebroken been heeft, wordt meteen geholpen. Maar jongeren die psychologische hulp zoeken, komen op een maandenlange wachtlijst terecht”, klinkt het scherp bij Jeremie Vaneeckhout, die de cijfers opvroeg. “Goede, betaalbare en snelle zorg is een basisrecht.” Volgens hem doet de Vlaamse regering te weinig om dat ook een realiteit te maken.

Bevoegd minister Hilde Crevits (cd&v) geeft aan dat de wachttijden korter moeten. De voorbije jaren werd volgens haar aanzienlijk extra geïnvesteerd met de vraag om het aanbod voor kinderen en jongeren prioritair te verbeteren. “Bedoeling is dat zo meer jongeren sneller kunnen bereikt worden, zodat er minder ernstige problemen ontstaan die door het CGG moeten behandeld worden.”

Nood aan een gesprek? Bel gratis en anoniem met Tele-Onthaal via het nummer 106 (24/7) of chat via www.tele-onthaal.be.