Met dank aan Dreyer en Vázquez: Anderlecht sluipt na zege tegen Cercle dichter bij leider Union

De lichtmasten doofden voor de aftrap. Een paars-witte lichtshow danste op het veld. Door de boxen galmde Fatboy Slim. “I’ve got to praise you like I should.”

Lof verdiende Anderlecht niet voor de eerste helft tegen Cercle Brugge. Te zeer versmacht door het flipperkastvoetbal van de bezoekers. Cercle Brugge brengt geen champagne- maar wodka-Red Bull-voetbal. Het centrum overspoelen tot de dijken barsten. Zeno Debast, Thomas Delaney, Mats Rits, Théo Leoni: de as van Anderlecht kraakte langs alle kanten.

Kasper Schmeichel moest twee keer gevat tussenkomen. Eén beenveeg, één bijzonder kwieke handreflex na een afgeweken bal van dichtij. Zonder Kévin Denkey - vroegtijdig naar huis gevlogen door het overlijden van zijn moeder - ontbrak er bij Cercle een neus voor goals.

De 1-0 voor Anderlecht kwam dan ook uit de lucht vallen. Alweer was het Dreyer die scoorde. Met meer geluk dan kunde, dat wel. En vooral: na een ergerlijk lange VAR-interventie.

Wanneer in de Champions League een zweem van buitenspel hangt rond een doelpunt, loont het niet eens de moeite je smartphone erbij te nemen. Check completed. In de Jupiler Pro League kan je een sanitaire stop doen, de hond uitlaten en grootmoeder bellen met kerstwensen. 5 minuten en 12 seconden voor een buitenspellijn. Onwaarschijnlijk.

For the record - dat was deze keer niet (enkel) de fout van de VAR. De technologie loopt achter. AA Gent-manager Michel Louwagie opperde twee weken geleden al op om een speler minder te halen op de transfermarkt, om daarom te investeren in een beter systeem. De tijd zal Michel Louwagie gelijk geven.

Ondanks de voorsprong bleef Anderlecht worstelen met de bal. Met Yari Verschaeren als uitzondering. Maanden out geweest met een zware knieblessure. Maar in z’n goeie momenten zweeft Verschaeren over het veld. Die goeie momenten waren net talrijk genoeg voor het publiek om zich aan te verwarmen.

De voorsprong aan de rust was gevleid. Maar terwijl de fans hun weg zochten naar de biertent, galmden de woorden van Fatboy Slim weer op de achtergrond. “We’ve come a long, long way together.” Lof verdient Anderlecht voor de renaissance in de tweede helft van 2023. Paars-wit heeft ook in wedstrijden waarin het moeizamer gaat een zakelijkheid over zich gekregen.

Coach Brian Riemer mag dan wel zeggen: “I want to entertain”, het belangrijkste blijven de drie punten. Na zeven magere jaren in de dorre woestijn is dat geen schande.

De ingevallen Vázquez zorgde met een prima knal voor de geruststellende 2-0. Later trof hij de lat. De buit was binnen. Maar onderweg liep paars-wit nog heel wat blikschade op. Sardella viel uit een spierblessure. Dolberg liep nog voor de rust rechtstreeks de spelerstunnel in. Rits bleef binnen in de kleedkamer. Daarna viel ook gelegenheidsverdediger Delaney uit. Eerder was Vertonghen al out.

Arnstad liep op de linksachter. Stroeykens begon als linksvoor, speelde als spits, om terug te zakken naar verdedigende middenvelder. Linksachter Augustinsson verzeilde centraal achterin. Paars-wit kan de winterstop goed gebruiken om de uitgevallen basisspelers weer op te lappen.

Het klassement kan helpen als pijnstiller. Tweede, op zes punten van leider Union. En had Brian Riemer niet voorspeld dat we het allerbeste Anderlecht pas na de zomer van 2024 zouden zien?