Wil je echt vermageren? Zeg dan niet "350 kcal", maar wel "een halfuurtje fietsen"

"PACE staat voor Physical Activity Calorie Equivalent en drukt het aantal calorieën uit, vertaald naar het aantal minuten dat je zou moeten sporten om ze er weer af te werken. Als een hamburger b.v. gelijkstaat met 400 kilocalorieën dan zou je 20 minuten moeten gaan lopen of 50 minuten wandelen om die calorieën weer af te werken", aldus Dens. "Wil je bijvoorbeeld een pizza van 780 kcal uit je systeem, dan moet je 45 minuten lopen om alles te verbranden. Een croissant van 233 kcal? Dat is dan 20 minuten op de fiets."

Eerdere studies toonden al aan dat de weergave in minuten activiteit voor consumenten duidelijker is en hen bovendien kan helpen om gezondere voedingskeuzes te maken. De onderzoekers in Antwerpen wilden daarom nagaan of consumenten het label ook beter kunnen inschatten dan het ingeburgerde calorielabel. Dat valt in eerste instantie toch wat tegen.

"We zagen dat mensen het eerst wel nog moeilijker vinden om het juist in te schatten. Ze maken in hun hoofd eerst nog het bruggetje naar het aantal calorieën, waar ze sowieso al niet goed in zijn, waarna ze het nog eens moeten omrekenen naar het aantal minuten dat ze denken dat ze dan moeten bewegen." Maar oefening baart kunst, zo blijkt. De onderzoekers merkten ook als mensen feedback kregen en het juiste antwoord, ze wel steeds beter werden om de PACE-labels in te schatten. "Ze werden er geleidelijk ook sneller in, wat op termijn tot een soort van automatisme kan leiden", stelt Dens.

Toch blijft het voor een consument heel moeilijk om de juiste inschatting te maken, erkent Dens. "Het aantal kilocalorieën staat nu al op elke verpakking maar onderzoek toont aan dat dit weinig effect heeft. Mensen beslissen toch vooral met hun emotioneel brein welk eten ze in hun winkelkar leggen. Dat oerbrein wordt getriggerd door onmiddellijke gratificatie. Een stuk chocolade in je mond geeft immers meteen voldoening terwijl de langetermijneffecten van gezonde voeding - je fitter voelen en langer leven - veel verder weg liggen dan het kortetermijngenot dat je krijgt van dat eten en dan hebben calorieën maar weinig effect op de keuzes die we maken."

Consumenten hebben nu ook al een houvast wanneer ze gezonde voeding willen kopen. De nog niet zo heel lang ingevoerde nutriscore met vermelding van A, B, C, D of E geeft aan of iets heel gezond of (eerder) ongezond is.

"Ook daar is er al heel wat onderzoek dat aantoont dat consumenten er maar weinig echt gebruik van maken. Positief aan die nutriscore is wel dat de kleuren als een soort verkeerslicht werken", zegt Dens. "Rood is stop, groen is goed. Dat is iets dat ons emotionele brein wel begrijpt. Dus daar verwacht ik wel iets meer van dan die pure nutritionele informatie in cijfers."

Het PACE-label wordt nog in geen enkel land gebruikt, voorlopig blijft het dus bij onderzoek. Het ideale etiket bestaat ook niet, denkt Dens. "Je zou kunnen werken met een combinatie van meerdere etiketten voor mensen die zuiver emotioneel kijken en anderen die meer informatie willen. Tegelijk zien we dat mensen vaak denken dat iets dat gezonder is ook wel minder lekker zal zijn. Een bepaalde groep zal dus minder geneigd zijn om het te kopen omdat ze denken dat het niet lekker zal zijn."