De brief op het partijbureau, een onverwachte medestander en de blijvende twijfel: de nacht waarin Vooruit hoopte dat Conner Rousseau zou terugkeren

‘Duwen! Duwen! Duwen!” In een zaaltje vlak bij de Gentse ring scanderen enkele rode militanten het luidkeels. Ze willen absoluut dat Conner Rousseau op 9 juni de lijst duwt voor Vooruit. De roepers krijgen een daverend applaus van hun driehonderd kameraden in de zaal. Hier lijkt zijn racistische en seksistische tirade aan café ’t Hemelrijk in Sint-Niklaas van geen tel meer.

De vergadering is al even bezig wanneer het gejoel losbarst. Voorzitter Melissa Depraetere begint de avond met het voorlezen van een brief van haar voorganger. Rousseau wil zich absoluut rechtstreeks richten tot de leden, maar zag het niet zitten om aanwezig te zijn. Vandaar: de brief. Daarin staat dat hij er nog niet aan toe is om terug te keren en past voor het lijsttrekkerschap. De beslissing komt te vroeg voor hem, hij heeft meer tijd nodig, dus past hij voor die koppositie. “Steun mekaar”, eindigt hij. Depraetere geeft daarna meteen het woord aan de militanten.

“Conner, je moet... Conner, ik vraag het echt met aandrang dat je de lijst versterkt. Doe het, alsjeblieft, in het belang van de partij.” Tina Van Havere, adviseur bij vicepremier Frank Vandenbroucke en eerste opvolger op de Vlaamse lijst, neemt het eerst het woord. Haar tussenkomst zet de toon voor de rest van de avond. De militanten gunnen Rousseau de rust om er bovenop te komen, maar porren hem tegelijkertijd aan om toch mee te doen met de verkiezingen en de lijst te duwen. Zijn populariteit, oordelen ze, zal broodnodig zijn om te scoren bij de verkiezingen en opnieuw in de regering te geraken. Slechts één militant zegt luidop dat het nog te vroeg is voor de Sint-Niklazenaar om mee te doen met de verkiezingen.

Pro-Rousseau-pleidooi

De prijs voor het meest vurige pro-Rousseau-pleidooi gaat naar Magda De Meyer, voormalig voorzitter van de Vrouwenraad. “Ik hou mijn hart vast voor wat er gaat gebeuren op 9 juni”, zegt zij. “Het is erop of eronder. Als we de democratie willen redden, moet de kiezer de kans krijgen om zich uit te spreken over Conner. Hij moet de lijst duwen.” De Meyer verbaast de andere socialisten omdat ze, zeker in het begin van zijn voorzitterschap, altijd kritisch was voor Rousseau. Ze vond dat hij veel te snel opgeklommen was naar de hoogste regionen van de partij. “Maar hij heeft de eenheid teruggebracht in de partij”, oordeelt ze nu. “Hij heeft ook geboet voor zijn zware fout, die regelrecht ingaat tegen het DNA van onze partij. Wat kan hij nog doen? Wat kan de partij nog doen? Hem verbannen naar Sint-Helena?”

Op het einde van de vergadering beslissen de leden dat Rousseau nog tot 13 april krijgt om uit te maken of hij de lijst duwt of niet. Dan moeten de definitieve lijsten ingediend worden.

Depraetere weet op dat moment een week dat Rousseau echt niet bovenaan de lijst wil staan, want de twee compagnons de route hadden zijn toekomst samen besproken. Rousseau zelf twijfelt nog hard of hij überhaupt wel in de politiek wil blijven. Zijn moeder, ex-senator Christel Geerts, wil liefst dat hij met politiek kapt omdat hij zoveel bagger over zich heen gekregen heeft. Zijn eigen afdeling in Sint-Niklaas, voormalig burgemeester Freddy Willockx op kop, zet dan weer druk op hem om in oktober de lokale lijst te trekken en voor de burgemeesterssjerp te gaan. Al die twijfel en al dat tegenstrijdig advies maken dat Rousseau het nog te vroeg vindt om op eender welke plaats te gaan staan. Hij wil wel dat de campagne start en blijft daarom nu (voorlopig?) aan de zijlijn staan.

Kort na Nieuwjaar hebben Depraetere en Rousseau al samengezeten op het hoofdkwartier aan de Keizerslaan met federaal vicepremier Frank Vandenbroucke en federaal minister Caroline Gennez over zijn politieke lot. Daar beseffen de ministers en voorzitter al dat Rousseau nog niet klaar is om te beslissen. In de weken erna zit de partijtop niet meer samen over zijn toekomstplannen.

Dinsdagavond om half zes is er, net voor het Gentse ledencongres, wel nog een online partijbureau van een halfuur. Depraetere leest er de brief voor van Rousseau. Er is bezorgdheid dat de besluiteloosheid van Rousseau de aandacht zal blijven opeisen van de media en het publiek. En er wordt ook al geopperd dat hij de lijst kan duwen.

Blijft Rousseau dan boven alle kritiek verheven? Dat ook niet. Meerdere parlementsleden vinden dat ‘de Keizerslaan’ te dicht staat bij Rousseau en daardoor te emotionele beslissingen neemt die de partij schaden. “Dit is menselijk, maar niet slim”, luidt het. “Mocht Conner zelf nog voorzitter zijn, hij zou dit nooit zo lang hebben laten aanslepen. Denk maar aan hoe hij Meryame Kitir opzijgezet heeft.”

Dit uitstel, valt nog te horen, werpt ook een schaduw over het voorzitterschap van Depraetere en leidt af van de inhoud van de campagne. “Het is zo vermoeiend om het altijd maar over Conner te hebben”, zegt Oskar Seuntjens, voorzitter van de Jongsocialisten. “Laat het nu eindelijk over onze standpunten gaan.” Senator Bert Anciaux beaamt: “Het is niet goed voor de partij dat dit blijft aanslepen. Al die weggesmeten energie. Conner zegt wel dat het niet over zijn persoon mag gaan, maar dat gebeurt net wel. Dit blijft als een spook rondwaren boven onze hoofden en boven onze campagne, terwijl Melissa alle kansen zou moeten krijgen.”