Wat betekent het afzeggen van Watrin voor de olympische kansen van Belgian Tornados?

De Spelen in Parijs 2024 betekenen sowieso het slothoofdstuk van het Borlée-tijdperk in het estafetteproject. De tweelingbroers Kevin en Jonathan stoppen na de Spelen hun straffe carrière in atletiek. Op hun leeftijd van dan 36 jaar zit er geen progressie meer in. Maar samen met de andere leden van de Belgian Tornados wilden ze in Parijs absoluut nog een vlammen. Of dat zal reiken voor de zo verhoopte en ontbrekende olympische medaille waar ze in Rio 2016 en Tokio 2021 op een haar na naast grepen? Die missie oogt bijzonder moeilijk in een 4x400m-landschap met toenemende concurrentie aan de wereldtop, het uitvallen van Watrin door zijn ziekte maakt dat sportieve doel nog zwaarder.

In principe is Kevin Borlée steeds de grote trekker van de 4x400m, maar zijn scherpste tijden zijn intussen al wat afgebot. Hij blijft wel onmisbaar door zijn ervaring en als leider. Zijn broer Jonathan heeft al zoveel blessureleed meegemaakt dat zijn niveau steeds een onzekere factor is. Maar met Alexander Doom - nu intrinsiek de snelste op basis van zijn individuele knaltijd van 44.92 op het WK vorig jaar in Boedapest- en Julien Watrin beschikken de Tornados over twee belangrijke titularissen op grote kampioenschappen - waarvan Watrin nu dus moet afhaken.

Terwijl de ster van de Borlées tanende was, maakte Watrin de laatste jaren een mooie progressie. Vorig seizoen presteerde hij sterk op het EK indoor met zijn eerste individuele medaille - zilver - op de 400 meter. Hij scherpte daar zijn eigen Belgisch indoorrecord aan tot 45.44. Van alle Belgische tijden op de 400m in 2023 bezette hij de derde plaats na Doom en Dylan Borlée. In 2022 was Watrin ook al naar de EK-finale op de 400m horden gesneld en pronkte hij met de Tornados met WK-indoorgoud om de nek. Idem dito bij het estafettegoud op het EK-indoor in 2023 waar Watrin het fantastisch deed als slotloper.

Zijn sterk indoorseizoen kreeg outdoor wel een minder vervolg. Op de 400m horden strandde Watrin op het WK in Boedapest in de halve finale, en zonder de ervaren Borlée-tweeling in de estafette kon het kwartet Watrin, Dylan Borlée, Robin Vanderbemdem en Doom zich niet plaatsen voor de finale.

Vanderbemden of Jonathan Sacoor komen in aanmerking om de teamplaats van Watrin over te nemen. Sacoor blijft evenwel een schim van de intrinsieke wereldtop die ooit in hem schuilde. Het gemis van een belangrijke titularis als Watrin in Parijs zal de druk op de andere atleten ook verhogen.

Ook de persoonlijkheid van Watrin zal de Tornados mankeren in Parijs. Collega-atleten prijzen hem als een stille, verstandige kracht die veel oog voor anderen heeft. Hij zal nu van zijn ploegmaats na zijn ziekte veel steun ondervinden, maar sportief zijn de kansen ontegensprekelijk verzwakt om het Borlée-tijdperk in Parijs in absolute schoonheid af te sluiten.