“We maakten er toch een basketfeestje van”: trots overheerst op ontgoocheling bij Belgian Cats na kleine nederlaag tegen VS

“Godverdomme, hé.” Antonio Delaere schreeuwde even haar frustraties uit na de kleine nederlaag tegen de VS. “Ze scoren op 0,2 seconden. Dat voelt nu wel even zuur aan, maar wie had gedacht dat we hen zonder Kiki (Kyara Linskens, red.) en Ju (Julie Allemand, die vrijdag wel inzetbaar zal zijn, red.) zo lang konden uitdagen? Balen, maar tegelijk geeft dit ons wel veel vertrouwen.”

Dat is het gevoel dat bij ongeveer bij alle speelsters overheerste. Trots, omdat ze in een uitverkocht en soms kolkend Sportpaleis geen kletsen om de oren kregen van de olympische kampioen en nummer één op de wereldranking. “We gingen er voor 99 procent van uit dat we zouden verliezen”, zei Emma Meesseman. “Maar het gejuich toen we op het terrein kwamen, het spelen van dat volkslied... Dat was één en al kippenvel en dat gaf ons ook een boost.”

“Als speelster wil je elke match winnen, maar in je hoofd blijf je toch met die vraag: hoe gaan we dat regelen met die minuten? We moesten daar toch slim in zijn. Want we weten dat we vooral vrijdag tegen Senegal moeten winnen om Parijs te halen. Dat is het enige wat telt, want medailles zijn hier niet te winnen. Dus we zaten een beetje met een dilemma: gaan we er voor of niet? Ik ben blij dat we zijn blijven gaan, want dit is toch een once in a lifetime moment. We hebben er een echt basketfeestje van gemaakt. Niemand blijft met negatieve gevoelens zitten. Ik ben echt trots op de ploeg.”

Alleen de happy ending ontbrak dus. Breanne Stewart zorgde voor de VS met een tip-in voor de winnende korf. De refs keken wel na of ze de bal op tijd raakte - dat was zo, er stonden nog 0,2 seconden op de shotklok - maar wat ze niet (tijdig) opmerkten, was dat Kelsey Plum in de fase ervoor met haar voet op de zijlijn stond. Eigenlijk hoorden de Cats daar balbezit te krijgen.

Delaere: “Echt? Shit, hé. Maar oké, aan de andere kant kregen zowel Lisowa als ik de kans om de match af te maken.” Meesseman: “Jill (Lorent, de assistent coach, red.) was er zeker van dat Plum op de lijn stond, maar er ging te veel tijd overheen, denk ik. Stewart zelf kwam ons nadien feliciteren, net als een paar andere speelsters, met onze prestatie. Ik heb van de avond genoten en dan vooral dat iedereen z'n steentje heeft bijgedragen.”

Op een zucht van een stuntzege, maar eigenlijk had dat ook niets aan de opdracht veranderd: om zich te kwalificeren voor de Spelen, zijn ze verplicht om één van de Afrikaanse teams te verslaan. Dat kan vanavond al, tegen Senegal (dat gisteren eerder op de avond van Nigeria verloor) of zondag tegen Nigeria. “We moeten opletten dat we nu niet gaan zweven”, waarschuwde Delaere. “We hebben nog niets in handen en die Afrikaanse teams spelen een stuk fysieker en choatischer dan de VS.” Meesseman knikte: “Wij zijn misschien wel de Europese kampioen, maar Nigeria is de Afrikaanse en Senegal de vice-Afrikaans kampioen. We mogen niet de fout maken hen te onderschatten. Je ziet vanavond (gisterenavond, red.) dat het op details aankomt. We weten dat er ons twee heel fysieke matchen te wachten staan en dat ligt ons eigenlijk wat minder.”

Afspraak om 20.45u voor een nieuwe thriller in het Sportpaleis. Of toch voor een feestje.