“Kan niet tevreden zijn met tweede plek”: Lotte Kopecky moet meerdere erkennen in Vos na heerlijke sprint

Demi Vollering: “Dit is heel erg balen, natuurlijk.”

Zo gaat dat bij een team dat vorig seizoen 62 keer succesvol was, op z’n minst drie keer meer dan de verzamelde concurrentie. Niet winnen staat bij SD Worx-ProTime écht wel gelijk met verliezen. “Tuurlijk is tweede worden niet slecht. Maar we zijn inmiddels zover gekomen dat we daar niet meer content mee zijn”, lachte Lotte Kopecky. Vollering bekeek het filosofisch. “Uiteindelijk leer je meer uit nederlagen dan uit zeges. Hier kunnen en zullen we alleen maar weer sterker van worden.” Kopecky: “Het toont vooral aan dat we ook maar mensen zijn, hé.”

Dat er collectief een prima wedstrijd was afgeleverd, vond Kopecky. Absoluut waar. Maar met de nummers één, drie en vier (Wiebes) van de wereld in de spits, verwacht je uiteraard een kers op de taart. “Longo Borghini mag je naar mijn gevoel nooit laten wegrijden”, noemde ploegleider Lars Boom de dingen bij naam. “Daar moet altijd eentje van ons mee. Op de Berendries reageerde Lorena dan wel, maar dat sneed haar een beetje de benen af. Als er dan niemand anders inpikt, dan... tja... rijd je een beetje achter de feiten aan.”

Vollering spande zich dan maar voor de kar van Kopecky. “Ik probeerde het gat op Elisa zo klein mogelijk te houden, zodat Lotte zo fris mogelijk de Muur op kon. Dat ging, geloof ik, best wel goed.” Zeer goed, zelfs. Want uitgerekend op de plek waar ze vorig jaar glansrijk naar de overwinning beukte, versnelde de wereldkampioene nu opnieuw. Op en over Longo Borghini, zo leek het. Alleen: Vos haakte aan, Van Anrooij volgde en op de koop toe beet ook de Italiaanse kampioene terug in het spoor.

“Het was ‘shit’ dat Lotte moederziel alleen in dat kopgroepje kwam te zitten”, besefte Vollering. “Dat maakte het heel zwaar voor haar.” Boom: “Beter had Demi of Lorena daar ook deel van uitgemaakt. Dat had de situatie voor ons kunnen veranderen. Nu geraakte Lotte mét een supersterke Vos en de twee meiden van Lidl-Trek helemaal in de tang.” Een nieuwe tempoprik van Kopecky op de Bosberg leverde niets op. Niemand kraakte. “Lotte haalde een heel hoog niveau. Maar ik had de indruk dat ze, net als Demi, geen superdag had”, schatte Boom het in.

Feit is dat Vos als secondenlijm aan haar achterwiel kleefde. Ook op de momenten dat Van Anrooij en Longo Borghini alternerend het hazenpad kozen. Dat irriteerde Kopecky zichtbaar. Er ontspon zich een discussie tussen de Belgische en de Nederlandse. “Logisch als iemand je alle kastanjes uit het vuur laat halen’, vond Boom. “Marianne was goed, anders zat ze daar niet. Maar dan mocht ze ook wel wat werk opknappen.” Vos zag dat tactisch anders. “Waarom reed ze niet vol mee door?”, vroeg Kopecky zich af. “Lidl-Trek speelde het spel slim. Maar als we één van hen konden elimineren moesten we niet op al die aanvallen springen. Dat had het ons allebei makkelijker gemaakt. Nu riskeerde Longo Borghini zelfs solo naar de finish te rijden.”

In de sprint bleek Kopecky geen partij voor Vos. “Al maakte ik daar het enige foutje van de koers”, klonk het zelfkritisch. “Simpel: Marianne was sneller. Maar misschien had ik het haar iets lastiger kunnen maken mocht ik een fractie rapper dan haar hebben aangezet. Nu gebeurde het omgekeerde.” Finaal overheerste de lof voor het oranje icoon. “Knap, hoe ze terugvocht na die blessure en operatie (van de linkerliesslagader, red.). Ze verrast me niet, neen. In de Ronde van Valencia (twee keer tweede in de etappes, zesde in het klassement, red.) reed ze al best indrukwekkend. ‘Die is er terug bovenop’, begreep ik. ‘We gaan er in het voorjaar rekening moeten mee houden’.”

Dat zal Vos op haar beurt uiteraard ook moeten doen met Kopecky, die hoe dan ook op schema zit. Haar grote doelen volgen later. “Er zat ‘power’ op, op de klimmetjes. En ik had het gevoel dat de rest daar geen overschot had. Ik hoop nu dat de conditie in stijgende lijn gaat.” Het team zal heus ook niet álles zal winnen, stipte Boom aan. “Dat hebben we in 2023 ook niet gedaan. We zijn daar heel realistisch in. Zolang we maar altijd en overal meespelen voor de zege. Dat is het allerbelangrijkste.”