‘De mosterd van Meus’: Jeroen Meus doet je dromen van een reis naar Zweden en heerlijke kaneelbollen

Zelden was ik zo in de war over het begin van een programma als bij De mosterd van Meus. Niet alleen omdat het bijna als een spotje voor een bepaald Duits automerk begint - echt knap hoe Meus die wagen zo in het midden van een parkeergarage zet -, maar ook omdat Meus daarna de luchthaven van Zaventem binnenstapt en tegen een dame zegt dat hij naar Zweden vliegt. Waarna hij enkele shots later, vanachter het stuur van een mobilhome, zich afvraagt of ze nu in Zweden zijn. Want, zo blijkt, ze zijn met de mobilhome op de ferry vanuit Denemarken naar Zweden gegaan. Verwarrend allemaal, zeker als je denkt iemand op het vliegtuig richting Zweden te zien stappen. Het kan, zo blijkt na wat opzoekingswerk, als je naar Denemarken vliegt. Maar zo'n verwarring krijg je dus vooral als je programma start als een reclamespot voor twee belangrijke sponsors: BMW en Brussels Airport.

De rekeningen moeten natuurlijk betaald worden, maar die gladde start is zonde. Want na die belachelijke eerste minuut ontpopt De mosterd van Meus zich al snel tot een mooi programma dat je doet dromen van een reis naar Zweden en heerlijke kaneelbollen of gerookte paling. Een programma ook zonder een Jeroen Meus die een rolletje speelt, maar wel met een naturelle en spontane Meus die zichtbaar geniet van wat er op zijn pad door zuidelijk Zweden komt.

En dat is nogal wat: van de guitige tv-kok Tina Nordström, die Meus onmiddellijk inpakt, over de palingvissers - Clint Eelwood! - tot het bijna carnavaleske rivierkreeftenfestival: een aflevering lang wordt het heerlijkste eten tevoorschijn getoverd door een handvol Zweden die op het scherm plakken - wat een goede casting door de ploeg achter het programma. Maar meer nog dan over het eten toont De mosterd van Meus dat hun koken symbool staat voor hun way of living, die in het geval van de palingvissers onder druk staat door de landbouw - ook daar. Tijd lijkt er geen issue, niet om alles klaar te maken, noch om het vervolgens op te eten. Eten is er vooral het glijmiddel om samen te komen. We kunnen maar een voorbeeld nemen aan de Zweedse fika, die zelfs in bedrijven minstens drie keer per dag plaatsvindt.

De mosterd van Meus, dat ook een afgeleide krijgt in thema-afleveringen van Dagelijkse kost, toont ongetwijfeld een ideaalbeeld van Zweden: de mensen wonen er langs godvergeten stranden en meren, leven op een ander tempo en eten wat ze even daarvoor uit zee of het bos gehaald hebben. Zelfs de druiven mogen groeien met klassieke muziek op de achtergrond. Terwijl Zweden ook zijn zorgen en problemen heeft natuurlijk, met extreemrechts dat 20 procent van de stemmen haalt en bendegeweld dat niet in te dammen lijkt. Maar laat dat vooral geen belemmering zijn om je een klein uurtje onder te dompelen in het heerlijke universum van De mosterd van Meus en er wijze lessen uit te trekken. Laat die fika nu maar komen.

De mosterd van Meus, elke maandag op VRT 1 en op VRT Max.