‘China zit niemendal in met Europa. Ze vinden ons het Avondland’: Charles Beauduin over zakendoen met dictaturen

Quizvraagje: wie was de laatste Belg die een Oscar won? Het is oké wanneer u zich daarbij even in de haren moet krabben: wij namelijk ook. Zo niet Charles Beauduin, die glimlacht alleen maar breed. Emma Stone en Christopher Nolan mogen dan wel met de meeste aandacht zijn gaan lopen, ook vier ingenieurs van Barco sleepten er eentje in de wacht. Op de Scientific and Engineering Academy Awards, een exclusieve ceremonie die twee weken voor de ‘echte’ Oscar-uitreiking plaatsvindt.

In de majestueuze inkomhal van de techno­logiereus in Kortrijk − de buitenvijver loopt binnen door tot net voor de koffiebar − prijkt dan helaas ook niet het iconische mannetje, maar een iets meer bescheiden trofee. “Het moet niet groot zijn, om belangrijk te zijn”, pareert Beauduin onmiddellijk.

Het is een soort Lifetime Achievement Award die Barco te beurt gevallen is, omdat het dankzij laserprojectoren de cinema-ervaring van miljoenen filmliefhebbers wereldwijd heeft verbeterd. “Ongeveer de helft van de cinemazalen ter wereld is uitgerust met onze projectoren, ruim 30 procent daarvan zijn laserprojectoren. Die werken veel energie-efficiënter.”

Hoe was het om op de rode loper te staan?

(lacht) “Ik ben niet gegaan. Mijn co-CEO (An Steegen, met wie Beauduin sinds 2021 Barco leidt, red.) wilde heel graag meegaan met de laureaten en ik vond dat prima. Sowieso richt ik me wat meer op Azië en zij op de VS, dus het was logischer dat zij ging.”

Wel opvallend: jullie hebben een Oscar ­gewonnen, de bedrijfsresultaten zijn goed, maar de aandelenkoers kelderde met meer dan 40 procent. Hoe verklaart u dat?

“Wij hebben vorig jaar een verwittiging moeten geven omdat onze omzet niet groeide zoals wij eerst aangegeven hadden. De markt heeft dat foutief geïnterpreteerd. Ze hebben begrepen dat de jaarresultaten slecht zouden zijn, maar dat hebben wij nooit gezegd. De markt tegenwoordig is onvergeeflijk. Maar toen we de resultaten dan aankondigden, met een stijgende winst, schoot de markt weer omhoog.”

U doet daar nu luchtig over, maar u bent ook de hoofdaandeelhouder. Het is toch niet aangenaam als u uw aandelen 40 procent in waarde ziet verminderen?

“Dat klopt, maar dat is tijdelijk en daar maak ik me geen zorgen over op langere termijn. Mijn bezorgdheid is dat de onderneming goed draait, betere producten maakt en klanten verovert.”

Dat is zoals de voetbalcoach die zegt dat mooi voetbal belangrijker is dan de resultaten.

“Nee, nee, wij moeten winnen. Winnen op de markt: ik wil dat onze technologie dominant wordt. Hierdoor zal de beurskoers ook wel weer herstellen. Maar het zou veel beter zijn als we een eengemaakte Europese kapitaalmarkt hadden. Heel Amerika is genoteerd in New York. Hier zit iedereen in zijn eigen landje. De kleine Brusselse beurs is weinig aantrekkelijk voor buitenlanders.

“Het illustreert een beetje waarom de Europese industrie het ook moeilijk heeft om echt vernieuwende projecten te realiseren. Kijk naar Elon Musk: hij heeft zijn revoluties zonder problemen kunnen financieren. Tesla is groot geworden omdat Musk continu kapitaal uit de markt kon halen.”

Waarom zit een bedrijf als Barco dan nog op een industrieterrein in Kortrijk?

“Ha, we hebben al voorstellen gehad om te verhuizen zodat we op de Nasdaq in New York genoteerd kunnen worden. Of in Shanghai, ook een optie. Onze aandelen zouden 50 tot 100 procent meer waard zijn, zei men ons. Maar ik heb daar iets tegen. Ik ben Vlaming, Europeaan. Ik wil hier blijven.”

We kunnen ons niet voorstellen dat Barco die beslissing puur op emotie heeft genomen?

“Nee, Vlaanderen heeft nog troeven: uitmuntende universiteiten, goede scholing van ­arbeidskrachten en uiteindelijk, zeker in deze regio, nog mensen die ervoor willen gaan.”

U moet de eerste ondernemer zijn die niet meteen over de hoge loonkosten klaagt.

“Dat is zeker een van de nadelen. Wat is industrie? Je vertrekt van grondstoffen en voegt arbeid, kapitaal en technologie toe. Dat is het recept. Je zet dat onder een vuurtje, voegt dus nog energie toe, en er komen producten uit. Energie is hier veel duurder dan in het buitenland. Arbeid is ook duur. Kapitaal is een probleem aan het worden, maar de grootste troef die wij hebben is onze technologie. Veel mensen klagen en vragen of je dat wel mag vertrouwen. Maar vraag eens wie ze zouden kiezen wanneer ze ziek zijn? Een kwakzalver van vijftig jaar geleden of een ziekenhuis van vandaag? Ik denk niet dat ze lang twijfelen.”

Technologie kunnen anderen toch ook ­ontwikkelen?

“De voorsprong die wij hadden staat inderdaad onder druk. In Europa zijn wij bij de besten van een klas. In Vlaanderen wordt 3,6 procent van het bbp besteed aan onderzoek en ontwikkeling. Dat is een gemiddelde, want Barco maakt 11 à 12 procent vrij. Maar de beste landen spenderen meer. Wij zouden dat ook naar 5 procent moeten opdrijven.

“Kijk naar het drama van Van Hool (noodlijdende busbouwer, red.): de conclusie is duidelijk dat er onvoldoende geïnvesteerd is in onderzoek en ontwikkeling. Dat ze de trein gemist hebben. Ik zou liever hebben dat we dat soort drama’s hier niet hebben. Daarvoor moet er tijdig in toekomstige technologie worden geïnvesteerd.”

Vindt u het de taak van de overheid om een bedrijf als Van Hool nu te redden?

“Ik vind dat ze beter het hele ecosysteem ondersteunen dan louter individuele bedrijven. Investeer in innovatie, in technologie, en zo help je alle bedrijven.”

Barco begon negentig jaar geleden als radioproducent. Ondertussen heeft het bedrijf zich verschillende keren heruitgevonden. Is het moeilijker om nu nog verder te blijven innoveren, dan tien, twintig jaar geleden?

“Het speelveld is groter geworden. Je zit nu niet alleen met Japanse en Amerikaanse concurrenten, China is erbij gekomen. Betekent dat dat we noodzakelijkerwijs moeten onderdoen? Volgens mij niet. Maar goed, u wijst er terecht op dat we de boot niet mogen missen. Dat is mijn verantwoordelijkheid als bedrijfsleider.”

Hoe weet u welke boot de juiste is?

“Dat weet je nooit volledig. Dus dat betekent dat je tijdig moet investeren en vooral heel goed de vinger aan de pols moet houden.”

We willen niet onrespectvol zijn, maar u bent geen 25 meer. Hoe houdt u die voeling?

“Daarom heb ik mijn co-CEO zo goed gekozen. Zij komt uit de hoge technologie en heeft een heel goede feeling voor technologische ontwikkelingen. Ik voel dan weer heel goed aan wat de markt is. We vormen een goede tandem.”

U vertelt het alsof u zich nog steeds een kind in een snoepwinkel voelt.

(pretoogjes) “Absoluut. Technologie is altijd mijn passie geweest. Ook al heb ik rechten gestudeerd. Dat was gewoon het gemakkelijkste, maar schrijf dat niet in de krant, hè. (lacht luid) Ik heb in Leuven en aan Harvard gestudeerd en heb daarna aan universiteiten gedoceerd, eerst in ­Japan en later in Amerika.

“Daar heb ik wel een foutje gemaakt. Ik ben op Wall Street gaan werken. Helemaal niks voor mij, alles draaide daar om geld. Om een voorbeeld te geven: collega’s hadden me eens in het gezelschap van mijn vriendin gezien. Waarna ze vroegen: ‘En, hoeveel weegt ze?’ (monstert onze geschokte blikken) Dat ging dus niet over kilo’s, hè. Ik was even geschokt als u nu. Alsof ik mijn vrouw op basis van haar financiële gewicht zou kiezen? Die hele sfeer daar, dat was niks voor mij. Daarom ben ik teruggekeerd. Maar niemand wilde me aanwerven, en dus ben ik maar op ­mezelf begonnen.”

Charles Beauduin − telg van de familie achter de Tiense Suikerraffinaderij − begon zijn industriële carrière met Titan en Baratto, bedrijven die zich specialiseerden in industriële naaimachines. Dit zijn de moederbedrijven van de Vandewiele Group, het textielmachinebedrijf in Kortrijk waar hij ook eigenaar en voorzitter van is. Als CEO werd hij enkele maanden geleden vervangen, en dat komt zo.

Vorige zomer begaf dat lichaam dat al decennia onvermoeid de wereld rondvloog het. Beauduin werd getroffen door een beroerte. Hij verbleef verschillende maanden in het ziekenhuis. Kantje boord was het, zegt hij. Wat volgde, was een complete reset en een uitdagende revalidatie. “Sinds een half jaar ben ik weer aan het werk. Halftijds. In de voormiddag volg ik revalidatie, in de namiddag kom ik naar hier.”

Wat heeft die beroerte met u gedaan?

“Het heeft bevestigd dat ik mij moet concentreren op wat belangrijk is. Mijn familie, positieve dingen.”

U wordt dit jaar 65. U had perfect kunnen ­beslissen om nu met pensioen te gaan, toch?

“Nee. Ik heb na die maanden in het ziekenhuis gevraagd om ambulant verzorgd te kunnen worden. Waarom, vroegen ze me. Ik zeg: omdat ik weer wil kunnen werken. Ze wisten niet wat ze hoorden. Dat had nog nooit iemand in mijn situatie gezegd. Maar ik zou gék geworden zijn, echt gek.”

En uw vrouw vond dat ook een goed plan?

“Eigenlijk wel, ja. Zij werkt ook voltijds (Bernadette de Bethune is general manager bij Vandewiele en bestuurder bij DPG Media, red.) en ze kent me. En daarbij, motorisch ben ik nu beperkt, maar hier (wijst naar zijn hoofd) heb ik geen schade opgelopen. Ik denk nog steeds even snel, ik moet niet naar woorden zoeken. Dat is allemaal intact gebleven.”

En dus weet iedereen Beauduin weer te vinden. Ook de Vlaamse minister-president. Het is Jan Jambon (N-VA) die Beauduin gevraagd heeft om komende week de keynotespeech te geven op het slotfestival van Flanders Technology & Innovation. Die zal over de toestand van de Belgische industrie gaan.

Maakt u de staat eens op: hoe is het met de Belgische industrie gesteld?

“Slecht. Ik durf soms te zeggen: ze is zoals ik, gehandicapt. Is het een verloren zaak? Absoluut niet. Maar er is wel een nieuw maatschappelijk draagvlak voor industrie nodig.”

Is dat er niet meer?

“Veel te veel mensen associëren industrie nog met rokende schoorstenen. Dat klopt langs geen kanten. Kijk maar naar hier: hebt u al één schoorsteen gezien?

“Onze maatschappij is veel te veel de juridische toer opgegaan. De ethaankraker van Ineos is een mooi voorbeeld. Er is in dertig jaar tijd geen nieuwe kraker gezet in Europa. Dus dat betekent dat ze allemaal met oude technologie werken en kleiner zijn. Juridisch speelt zich intussen een gevecht af over hoe vervuilend zo’n nieuwe kraker in de haven van Antwerpen is. Want men redeneert: extra kraker, meer vervuiling.”

Het is toch niet onlogisch dat de milieu-­impact vandaag een belangrijke factor is?

“Natuurlijk, begrijp me niet verkeerd: ik ben erg voor het verminderen van de impact op het milieu. Maar in dit geval is het heel duidelijk dat er geen sprake is van extra vervuiling. Als je nieuwe capaciteit zet, verdwijnt de oude. En wat is de impact op het milieu wanneer je oude technologie vervangt door nieuwe? Winst. Je zet niet een extra kraker, je zet een veel bétere, die vele oudere krakers vervangt. Die klik maakt men niet, men bekijkt het puur juridisch.”

Heeft Barco daar ook last van?

“O ja. Het Europees Parlement is ook specialist in dat soort regels maken. Met alle goede bedoelingen, maar het plaatst ons voor onmogelijke zaken. Men wil nu een wet stemmen die bepaalt dat bedrijven verantwoordelijk zijn om de laatste toeleveranciers van hun toeleveranciers te kennen en om te weten dat ze de mensenrechten respecteren. Dat er geen dwangarbeid is, geen kinderarbeid... Maar in China bestaat een wet die zegt dat als je dat doet, je je schuldig maakt aan economische spionage. Met zo’n wet maak je dus handel met de grootste markt ter wereld onmogelijk. Men beseft niet wat men aan het doen is.”

Helemaal van de pot gerukt is het idee ook niet, dat je probeert om geen zaken te doen met bedrijven waar dwangarbeid plaatsvindt.

“Daar ben ik het volledig mee eens, maar dat gaat u in China niet vinden, hoor. In Afrika of het Midden-Oosten, ja, maar niet in China. In Europa is men vol goede bedoelingen, maar men beseft niet altijd wat de gevolgen of praktische implicaties zijn. Er zijn tweehonderd landen in de wereld. In de meeste daarvan respecteert men de mensenrechten niet. Laten we daar eerlijk over zijn. Het Rusland van Poetin, het China van Xi, Pakistan, Iran, Saudi-Arabië... Mogen we daar dan geen zaken meer mee doen?”

Stelt u dat nooit voor morele dilemma’s?

“Ja, maar hoe kun je die mensen uit de dictatuur helpen? Als je ze onwetend laat en zegt ‘wij trekken er een muur rond’, zullen ze nooit uit die bekrompen wereld raken. Het is al helemaal een illusie dat als je die landen links laat liggen je zo hun situatie zult verbeteren. China zit niemendal in met Europa. Ze vinden ons het Avondland.

“Kijk, China is een grote uitdaging voor Barco. En is een uitdaging voor de hele Europese economie. Wij moeten beslissen of wij de concurrentie met China durven aan te gaan. Zij die voor protectionisme pleiten zullen onherroepelijk voorbijgestreefd worden. Als je je afsluit, ben je bij voorbaat verloren.”

Maar wat kan een Vlaams bedrijf tegenover een grootmacht als China zetten? Kun je nog winnen?

“Maar natuurlijk. Waarom zouden wij niet van de Chinezen kunnen winnen? China is ongelooflijk goed in massaproductie. Daarin zijn ze niet te kloppen. Maar waar zijn wij als Vlaanderen goed in? Wij focussen hoofdzakelijk op gespecialiseerde producten voor kleinere markten.”

U zit in de helft van de cinemazalen ter ­wereld. Is dat een kleine markt?

“Dat is absoluut niche. Weet u hoeveel bioscopen er wereldwijd zijn? Tweehonderdduizend. Dat is een getal waar ze in China mee lachen.

“Ten tijde van de eerste Flanders Technology-­beurzen in de jaren 80 was ik professioneel nog een kleine pagadder. Maar destijds hadden wij exact dezelfde discussie over Japan. Japan was toen aan het opkomen en Europa was bang. Men wilde toen ook protectionistische maatregelen treffen. Wordt Japan vandaag nog altijd als een gevaar beschouwd? Nee. Bij China gaat dat ook afvlakken. Wij zijn niet dommer dan de Chinezen. Wat zij kunnen, kunnen wij ook.”

Omgekeerd wellicht ook, met dank aan hun spionagetechnieken. Hoe gaat u daarmee om?

(maakt wegwuifgebaar) “Je moet beseffen dat er overal gevaar is. Of het nu in Amerika is, China of hier. Je moet dus zorgen dat je altijd voor bent op je concurrentie. Dat je de volgende kaart al in je mouw hebt zitten.

“Ik heb al heel lang ervaring met China, met Vandewiele was ik een van de eersten die in de jaren 90 naar China trok. En ik heb er alle kleuren van de regenboog gezien: spionage, omkoperij, politieke inmenging... Je hebt daar nu eenmaal een andere cultuur, een andere manier van denken. Je wéét dat er dingen zullen gebeuren wanneer je naar China trekt.”

Neemt u nu uw voorzorgen wanneer u naar China gaat? Gebruikt u daar een ander ­telefoontoestel bijvoorbeeld?

“Maar neen. Ik gebruik gewoon mijn eigen gsm. Net zoals ik dat doe als ik naar Amerika ga. Ik heb niets te verbergen. Het enige echte geheim van een organisatie zijn de mensen. Wat we samen kunnen realiseren, dat maakt het verschil.”

Vindt u met de krapte op de arbeidsmarkt nog voldoende goed personeel?

“Dat is een probleem. Zowel voor de laag- als hooggeschoolde profielen is het moeilijk om de vacatures gevuld te krijgen. Er zijn al goede initiatieven genomen, zoals het duaal leren, maar dat zou uitgebreid moeten worden. In Duitsland bestaat dat bijvoorbeeld ook voor ingenieurs. Maar wilt u weten wat me echt boos maakt? (wijst achter zich over de velden buiten Kortrijk) Hier, zeven kilometer verder. De werkloosheid ligt in het arrondissement Doornik hoger dan in Frankrijk. Franse arbeidsmigranten hebben we, maar Waalse? Ze komen niet.

“Als ik met Elio Di Rupo of Paul Magnette (beiden PS) spreek, zeggen ze dat ik hun niet voldoende betaal. Dat is een makkelijk antwoord, hè: het is mijn fout. Dus de Vlamingen die bij mij werken zijn stom, want volgens die redenering zijn ze onderbetaald. Wat er echt schort, is dat die mensen in een werkloosheidsval gevangenzitten. Dat is de verantwoordelijkheid van de politiek. Maar je hebt gehoord wat de PS voorstelt: een 32 urenweek zonder compensatie. Dus eigenlijk zeggen ze dat de bedrijven mogen sluiten.”

Waar moeten de volgende Vlaamse en federale regeringen een prioriteit van maken?

“Ik zei daarnet al: het bbp-aandeel onderzoek en ontwikkeling moet naar 5 procent. Daarnaast zijn er een aantal marktrijpe technologieën waar je massaal moet op inzetten. Ik vertel geen grote geheimen, maar het is duidelijk dat artificiële intelligentie de capaciteit heeft om onze omgeving te veranderen. Laten we daarop focussen en haar vooral niet kapotmaken door er uit angst strakke regels voor te maken. Niemand weet op dit moment precies wat AI is en waartoe ze in staat is. (schamper) Maar onze politici zouden er alles al over weten (het Europees Parlement stemde pas een uitgebreide AI-wetgeving, red.). Ik vraag me af of ze gelijk zullen hebben, of er compleet naast geschoten hebben.”

Je moet toch ergens een kader hebben?

“Maar we weten nu toch nog niet wat AI allemaal kan? Met algemene principes heb ik geen probleem, maar je kunt ook verplichtingen opleggen, terwijl de technologie uiteindelijk een heel andere kant blijkt uit te gaan. Dan heb je jezelf buitenspel gezet.

“AI kan ons zoveel brengen. Mensen die nu alleen bezig zijn met ergens in een backoffice gegevens in te tikken, zouden op waarpdevol menselijk contact kunnen worden ingezet. Dat zou een werkelijk toegevoegde waarde zijn. Hetzelfde met synthetische biochemie. Daar is een enorm onontgonnen gebied. Blockchain, idem: administratie, registratie, certificering... Fantastische mogelijkheden, vooral voor de overheid zelf. Het zou de overheid efficiënter en de bedrijven beter maken.”

Barco werkt met behulp van AI aan beeldschermen die op eye-tracking werken. Het scherm past zich aan naargelang het punt waar radiologen op focussen. Sorry, maar dat klinkt bijna freaky.

(verbaasd) “Waarom? Dat is toch zelfs niet moeilijk? Met behulp van 3D-beelden kunnen radio­logen een veel beter zicht krijgen. Maar zo’n 3D-beeld, dat moet je natuurlijk wel kunnen draaien. Wij ontwikkelen nu een manier waarop het beeld zich omvormt, zonder dat ze het scherm moeten aanraken. Hoe beter het zicht, hoe beter de diagnose.”

Bent u nooit bang dat uw technologie voor minder koosjere doeleinden wordt gebruikt?

“Nee. Dat is de angst van de uitvinder van het geweer. Uiteindelijk kun je alles negatief bekijken en zeggen dat de wereld zichzelf zal vernietigen. Of je gaat ervan uit dat de mens voor vooruitgang zal zorgen. Tot nu toe is altijd dat laatste gebleken. Ik twijfel niet over de vraag in welk tijdperk ik zou willen leven.”

De technologie van Barco wordt ook gebruikt voor het besturen van Israëlische drones en in Russische gevechtsvliegtuigen. Vindt u dat dan geen probleem?

“Dat is gewoon volledig fout. Wij hebben onze defensieafdeling in 2015 van de hand gedaan, toen de hightech drones van nu nog niet bestonden. Ik weet dat dat vorig jaar in de pers is verschenen, maar die verslaggeving was zo van de pot gerukt dat we daar niet eens op gereageerd hebben.”

Die afdeling is inderdaad verkocht aan ­Estherline, dat nadien werd overgenomen door Scioteq, maar de technologie erachter werd hier toch al ontwikkeld?

“Men zegt dat, maar ik weet eerlijk gezegd echt niet of dat klopt. Wat ik wel weet, is dat we die afdeling afgestoten hebben omdat we vonden dat daar onze toekomst niet lag. Men zat ook verveeld met de continue negatieve aandacht. Bijdragen aan oorlogswapens, we wilden niet dat dat het beeld van Barco zou zijn.”

Straks zijn het verkiezingen. Een man met uw ervaring werd vast al vaak aan de mouw ­getrokken om op een lijst te staan.

“Nog nooit. En ik zou het ook niet wensen. Mijn focus ligt op mijn bedrijven, ik wil me niet met van alles en nog wat bezighouden. Voorstellen om elders in een raad van bestuur te zitten, heb ik ook altijd afgewezen.”

Maar er kleeft wel een politieke kleur aan u?

(glimlacht) “Ik kom uit een liberaal nest, mijn vrouw uit een christendemocratisch, en ik heb altijd uitstekende banden onderhouden met de ‘roden’, de vakbonden in mijn bedrijven. Het is niet omdat ik een liberale achtergrond heb, dat ik geen gevoel heb voor het sociale.”

U bent niet een van die ondernemers die hoopt dat er een nieuwe centrumrechtse ­regering komt?

“Ik wens mij politiek niet uit te drukken. Ik heb ook nooit een partijkaart gehad. Ik hoop vooral op een regering die de problemen aanpakt. Dat we weer een deftig ondernemersklimaat krijgen. Ik ben ooit begonnen met twee man. Ik vraag me oprecht af of dat vandaag nog zou kunnen. Ik weet het niet, met alle wetten en maatregelen, hoe goedbedoeld ze ook zijn.

“Misschien klinkt dat erg liberaal, maar voor mij gaat dat over onze welvaart, en daar plakt geen kleur op. Welvaart creëer je voor de mensen, dat is de basis. Er wordt veel gesproken over China als een totalitaire dictatuur. Dat klopt. Maar anderzijds, de meeste mensen in China staan achter het regime. Waarom? Het regime brengt welvaart. Als we er niet in slagen om ­welvaart te brengen, krijg je extremisme.”

Dat is wat er nu gebeurt?

“Ja. En daar heeft premier De Croo met zijn ­regering gefaald. Het lot van de mensen is niet verbeterd. Voor mij is dat de grootste aanklacht tegenover de meerderheden, zowel in Vlaanderen als in Wallonië. Als de extremen groeien, ­betekent dat fundamenteel dat de mensen ­ontevreden zijn.”

U straks misschien ook, wanneer er weer ­gepraat wordt over een vermogensbelasting?

(haalt schouders op) “Als je zo’n belasting zou invoeren, fnuik je de ondernemers. En daar ben ik geen voorstander van. Ik heb een goed loon, ik leef goed, maar ik heb ook geen Ferrari of zo. Ik rijd in een normale wagen en ga niet vaak op restaurant. Mijn kapitaal (volgens de website De Rijkste Belgen behoort Beauduin met een vermogen van 1,28 miljard euro tot het selecte clubje Belgische miljardairs, red.) zit hierin: in mijn bedrijven, de mensen die er werken. Als je de ondernemers zo’n vermogensbelasting oplegt, gaat dat tot een uitverkoop van België leiden.

“Maar ik maak me geen illusies, ik ben er redelijk zeker van dat er zo’n vermogensbelasting zal komen. Europa zal ons verplichten het gat in de begroting te dichten. En een toverstokje hebben we niet. Maar ik hoop één ding, en dat is dat ze ook aan de efficiëntie van het overheidssysteem werken.”

Daar komt nog bij dat er geopolitiek veel aan het verschuiven is. Er zijn oorlogen vlak bij huis, Trump klopt weer aan de deur.

“Soms moet je voorbij het nieuws kijken. Er zijn in de wereld tweehonderd gewapende conflicten. Sommige daarvan zijn veel bloediger dan Gaza of Oekraïne. Er is een burgeroorlog geweest in Ethiopië: 600.000 doden, maar dat heeft bij ons nauwelijks het nieuws gehaald. Ik bedoel maar: de wereld heeft spijtig genoeg altijd conflicten gehad en er zijn er veel meer dan die waar we nu over horen.”

Maar deze zijn wel dicht bij huis. Bovendien worden er nieuwe machtsblokken gevormd. Maakt u dat niet ongerust?

(droog) “We hebben vier jaar Trump overleefd. Als hij nog eens vier jaar president wordt, zullen we dat ook wel overleven.”

Nog één vraag: u bent een van de grote industriëlen van het land en heel weinig mensen kennen uw naam. Hoe komt dat?

“Ach, ik ben gewoon een kleine ondernemer die groter is geworden.”

Is dat een bewuste keuze om zo achter de schermen te blijven? Pour vivre heureux, ­vivons cachés?

(geamuseerd) “Daar geloof ik zeker wel in. Maar ik sta u nu te woord, toch? Misschien hebben ze het me vroeger gewoon niet gevraagd.”

Barco is hoofdpartner van FTI Kortrijk, dat deel uitmaakt van het Flanders Technology & Innovation Festival. Dat vindt plaats van 16 tot 24 maart in alle Vlaamse provincies en Brussel. Meer informatie via fti.events