Loena Hendrickx valt in vrije kür en grijpt naast WK-medaille: “Tranen in mijn ogen van de zenuwen”

“Als mijn hoofd echt sterk was en als ik met een goed gevoel was opgestaan, dan had ik een beter resultaat kunnen neerzetten.”

Het is niet dé dag geworden van Loena Hendrickx. De puzzelstukjes die tijdens de korte kür zo perfect samensmolten, vielen vannacht helemaal uit elkaar. ‘s Ochtends al ging het mis.

“Ik ben héél zenuwachtig opgestaan, met tranen in mijn ogen. Puur door de zenuwen. Dat heb ik normaal nooit. Ik heb meteen mijn mental coach (Eline Berings, red.) gebeld - ik voelde dat er iets niets juist zat en ik wilde écht een goede wedstrijd schaatsen”, vertelde Hendrickx achteraf.

De situatie was ook nieuw. Tijdens de korte kür liet Hendrickx alle schaatsters achter zich. Ze was de beste van de wereld na de korte kür. Dat unieke goud was dichter dan ooit. “Ik wist dat het moeilijk ging worden, maar ik wou het o zo graag. Daardoor had ik enorm veel stress. Ik ben helaas geen robot.”

Als Hendrickx toch een programmeerbare machine was, had ze maar één knop moeten afzetten: de stress-knop. Nog nooit was ze zo nerveus. Ze pufte en zuchtte er op los, huppelde heen en weer en bleef maar slaan op haar billen. Even sprong ze bijna de gordijnen in.

Maar de wil en het vertrouwen was ook aanwezig. “Ik kan het!”, hoorden we Hendrickx tientallen keren luidop zeggen.

Dat de topfavoriete Kaori Sakamoto ondertussen een fabelachtige kür schaatste en werkelijk iedereen imponeerde op de tonen van Nina Simone, hielp niet echt. Het applaus en de bewondering van duizenden supporters was tot in de coulissen te horen. Een korte blik op het virtuele scorebord zorgde voor nog meer stress. Hendrickx moest haar persoonlijk record schaatsen om haar eerste plaats vast te houden.

Elke (kleine) fout kon Hendrickx dus de wereldtitel kosten. Dat besefte ze maar al te goed. En die fout kwam er al héél snel. De Belgische nummer één zou openen met een drievoudige sprong, maar ze deed slechts een tweevoudige. En dat is erger dan het lijkt.

Die dubbele sprong zit normaal al twee keer in Hendrickx vrije kür, maar volgens de regels mag je dezelfde sprong slechts twee keer uitvoeren. “Tijdens mijn kür moest ik plots beginnen puzzelen om er nog iets te kunnen uithalen. Ik had die fout nog nooit gemaakt, dus ik kon er ook niet op anticiperen”, zuchtte Hendrickx.

Het mislukte element bleef maar in haar hoofd spoken. Met nog een val tot gevolg. Dan wist iedereen het al: de wereldtitel was weg. Hendrickx herpakte zich nog goed en eindigde haar kür aan de jurytafel. Maar die aanstekelijke glimlach was dan al weg.

Tussen haar trainer en choreograaf was het bang afwachten voor het resultaat.

“Loena Hendrickx from Belgium: 200,25 points. Currently in fourth position.”

Slik. Niet alleen het goud, maar ook het zilver én brons waren plots weg. “Het is héél zuur, maar dat is het leven zeker?”, relativeerde Hendrickx al snel.

“We moeten gewoon eerlijk zijn. Mijn voorbereiding was niet ideaal, ik kon niet voluit trainen. Dat merk je vooral bij zo'n vrije kür. Ik kon ze te weinig doen op training.”

Terwijl Hendrickx haar uitleg deed in de interviewzone hoorden we plots Japans gejuich. “Sekai chanpion!”

Kaori Sakamoto was zeker van haar wereldtitel. En da’s ergens een troost voor Hendrickx. Sakamoto haalde een ongekend niveau en was gewoon de beste. Zelfs zonder foutjes zou goud bijzonder moeilijk geweest zijn voor Hendrickx.

“Eigenlijk ben ik niet echt ontgoocheld. Ik ben uit een zwart gat gekropen tijdens mijn voorbereiding - twijfelde zelfs aan mijn deelname - en ik neem hier gewoon het goud van de korte kür mee naar huis.”

In de prijzenkast van Loena Hendrickx blijft dus ook na dit WK nog één schapje leeg. Het WK-zilver en - brons ligt er net als het EK-goud, -zilver en -brons al te schitteren.

“Volgend seizoen is er weer een WK, wie weet.”