“In ‘De Ronde’ wordt het anders”: waarom Gent-Wevelgem voor Lotte Kopecky één van de moeilijkste lenteklassiekers blijft om te winnen

Wie mee door de stormwind ‘In Flanders Fields’ werd gejaagd, vroeg zich af hoe het in godsnaam had kunnen bestaan. Al in De Moeren, na amper 49 van de in totaal 171,2 kilometer, leek Kopecky zin te hebben in een knotsgek waaieravontuur. “Ha, neen”, relativeerde ze. “Ik voelde me goed en wilde mijn benen een beetje testen. Er stond veel wind, maar uiteindelijk vond ik alles toch redelijk saai verlopen daar. Eigenlijk wilde ik gewoon beginnen met koersen”, klonk het flegmatiek.

Maat voor niets, werd het. De heuvelfase dan maar. Dubbele portie Scherpenberg, Baneberg, Kemmelberg. Gefundenes Fressen. Kopecky: “Als je je goed voelt, vraag Gent-Wevelgem om aan te vallen in die zone.” Een elitegroepje van acht vormde zich. Daarbij drie meisjes van SD Worx-ProTime. Naast Kopecky ook sprinttroef Wiebes en Reusser. En voorts onder meer Pieterse, Van Anrooij en Longo Borghini. Kat in bakkie, denk je dan. Zeker toen Kopecky, Wiebes en Georgi na een indrukwekkende laatste Kemmelklim met drie voorop raakten.

Niet dus. In de laatste 26 kilometer vloeide alles verbazend genoeg weer samen. Wiebes: “We waren bang om ons daar al op te blazen. Marlen (Reusser, red) was op een bepaald moment tempo aan het maken, maar in haar eentje lukte het niet.” Kopecky: “Georgi knapte nul werk op. En ook Swinkels was meer last dan hulp. De schrik om op een counter te botsen zat erin. Ik had al snel door dat het feestje niet zou doorgaan.”

Gevolg: ‘mindswitch’ bij Kopecky. “Toen we met die grote groep Ieper bereikten, meer bepaald. Het leek me logisch om de kaart-Lorena te trekken. Dat draaide goed uit.” Nou ja, ei zo na dus niet. Want het bloedstollende sprintduel tussen Wiebes, na een ultieme lead-out van Kopecky, en Elisa Balsamo in de Vanackerestraat moest worden beslecht door de fotofinish. Bange minuten, werden het in die zin nog. Met finaal toch een positieve uitkomst. Oef! “Met plezier gedaan, dit”, aldus Kopecky. “Ik geniet hier evenveel van als van een eigen zege. Omdat ik weet dat ik in de toekomst ook op Lorena kan rekenen.” Wiebes: “Absoluut! Volgende week is het weer voor Lotte.”

De Ronde van Vlaanderen, bedoelde Wiebes. Waar Kopecky voor een hattrickrecordje gaat. Op Gent-Wevelgem blijft ze zich voorlopig de tanden stukbijten (tweede in ‘20 na Jolien D’hoore, tweede in ‘21 na Marianne Vos). Van alle lenteklassiekers lijkt het voor haar wel de moeilijkste om te winnen. (knikt) “Je hebt weliswaar dat korte stuk, waarin de hellingen elkaar snel opvolgen. Maar ik denk dat dat de concurrentie net niet genoeg uitput, waardoor het voor mij moeilijker wordt om het verschil te maken. In ‘De Ronde’ wordt dat anders. Daar zal de algemene vermoeidheid ongetwijfeld meer doorwegen.”

Het verschil dan maar maken op de laatste keer Kemmelberg? Nee. Kopecky, die al twee keer op het podium stond maar Gent-Wevelgem nog nooit won, toonde zich wederom de beste bergop, maar Wiebes en Georgi konden met haar mee. En niet veel later kwam ook de rest weer aansluiten. Bizar, de manier waarop die kopgroep niet onder stoom kwam. “Balsamo en Kool zaten er niet bij, dus had je een aantal stoorzenders. Lidl-Trek had veel vertrouwen na afgelopen donderdag. Het had mooi geweest om met die groep naar de finish te rijden”, zou Kopecky later zeggen. Een samensmelting die niet bepaald in de kaarten van SD Worx-Protime speelde, want ze kwamen heel wat concurrenten terug in koers.