Leider Union begint met valse noot aan play-offs en gaat de boot in bij Racing Genk

Na de 1-0-overwinning van Anderlecht tegen Antwerp wist Union wat het te doen stond: winnen op het veld van KRC Genk. De nummer één van de reguliere competitie begon in de Cegeka Arena met Mohammed Amoura p de bank (daar zou hij blijven) en met Charles Vanhoutte in de verdediging naast Burgess en Sykes.

Maar vooral de thuisploeg kwam felgewijzigd aan de aftrap. Mede door alle afwezigen - Bonsu Baah geschorst en behalve de al bekende Sor en Oyen bleken ook Heynen, Nkuba en zelfs de jonge Adedeji-Sternberg niet inzetbaar - moest Wouter Vrancken puzzelen. Hij koos voor het eerst dit seizoen voor een soort 3-4-3. Het trio Sadick-Cuesta-McKenzie vormde de defensie, El Ouahdi en Kayembe speelden als wingbacks en El Hadj en El Khannouss opereerden in de rug van Tolu.

Dat experimentele Genk speelde zijn beste helft in weken en misschien zelfs maanden. Fel en bevrijd omdat de top zes gehaald is na zo’n moeilijk seizoen. Bij Union was het omgekeerde het geval. Dan toch titelstress? Het oogde in ieder geval nerveus. Defensief stond het ook niet goed. Burgess liet zich herhaaldelijk aftroeven door Tolu. Sykes had het lastig.

Toch was de eerste grote kans voor de bezoekers. Sadiki liep slim vrij op hoekschop en Puertas leverde het ingestudeerde nummertje prima aan, maar de 19-jarige Brusselaar duwde de bal door een bos van benen naast.

Enkele tellen later viel de goal bijna aan de overkant. Cuesta vond El Hadj, die diep speelde voor Tolu. De boomlange Nigeriaan won het sprintduel vlotjes makkelijk van Burgess, maar schoot vervolgens op doelman Moris.

Iets voor het halfuur zette Tolu zijn team alsnog op voorsprong. Hrosovsky stak de bal diep voor Tolu. De spits was sneller dan Sykes en plaatste de bal voorbij de twijfelende Moris in doel. Een verdiende 1-0. Niet veel daarna had Kayembe - sterke match trouwens - de 2-0 op de voet, maar de wingback schoot van dichtbij over.

Union zette daar in de eerste helft enkel een plaatsbal van Puertas tegenover. De poging van de Spaanse Zwitser zoefde naast. 1-0 aan de rust. In het tweede bedrijf kwamen de Brusselaars wel beetje bij beetje beter in de match. Het resulteerde in kleine kansjes voor Lazare en Lapoussin.

Even schreeuwde de Cegeka Arena om een strafschop. Kwam door een opmerkelijk moment. Moris wilde dat Burgess een doeltrap voor zijn rekening zou nemen en speelde zijn ploegmaat aan. Die legde de bal met de handen stil, wat Genk zéér verdacht vond. Scheidsrechter Laforge wilde er niet van weten.

Net zoals de ref ook geen penalty zag aan de overkant. Nilsson trapte op Vandevoordt, waarna Sadick nog stevig doorgleed op de Zweed.

Het was op zo’n moment dat Genk steeds meer onder druk kwam te staan. Cuesta had intussen ook al de strijd moeten staken en Tolu zat stikdood. De Limburgers snakten naar het einde, al gaven ze weinig weg. Ze ontsnapten in minuut 82 toen Castro-Montes McKenzie tussen de benen speelde en plots oog in oog met Vandevoordt stond. De Genkse doelman had de juiste reflex in huis. Het bleef 1-0.

In de slotfase slikte Burgess nog de rode kaart toen hij een ingooi van dichtbij in het gezicht van Tolu gooide.