Topgoals aan de lopende band: Real Madrid en Man City verwennen publiek in spektakelmatch, die op 3-3 eindigt

Real Madrid-Manchester City zonder Kevin De Bruyne is als een café zonder bier. “Kevin zou in de ploeg staan”, legde Pep Guardiola uit. “Toen we bij aankomst in de kleedkamer kwamen, vertelde Kevin dat hij niet kon spelen. Hij moest overgeven en voelde zich misselijk. Laat ons hopen dat hij de terugwedstrijd kan spelen. Kevin ziet dingen en passinglijnen die een ander niet ziet.”

Santiago Bernabéu was een karaoke-tent. Paradijselijk wit. Los Blancos.

Wel, koude douches kunnen niet killer zijn. Bernardo Silva krulde een vrijschop na amper twee minuten in doel (0-1). Het was een geniale ingeving. Eureka. Maar evengoed had een uitstekende doelman de weliswaar harde bal gestopt — u weet wat we hiermee bedoelen…

Manchester City had Real Madrid waar het hebben wilde — nú al. De thuisploeg genoodzaakt om overmand door emoties op zoek te gaan naar de gelijkmaker. City kon rustig zijn moment afwachten.

Dat was zonder Dame Fortuna gerekend, de twaalfde man bij Real Madrid. Eerst knalde Camavinga via het been van Rúben Dias in doel (1-1), even later zag Rodrygo hoe zijn intikker door Akanji voorbije de verbouwereerde Ortega werd geschampt (2-1). Met bij het doelpunt van Rodrygo de vraag of de bezoekers in die fase zonodig hun achterste linie op de middenlijn dienden te plaatsen.

De muziek en de lichten mochten weer aan. Bernabéu kon terug op de dansvloer.

Manchester City kreeg de bal van Madrid — big surprise. De Koninklijke kruipt graag in een laag blok. Op die manier maakt het ruimte vrij voor de TGV-treinen voorin: Rodrygo en Vinícius. Real Madrid is rechttoe rechtaan, en dat zal het volgend seizoen nog meer zijn met Kylian Mbappé. City wil voetballen vanuit het positiespel en het balbezit, maar het ontbrak gisteren aan een aanspeelpunt voorin — Haaland zat in de achterzak bij Antonio Rûdiger, de Hulk op noppen.

De bezoekers creëerden omzeggens niks. Tchouaméni blokte een poging van Grealish af.

In de omschakeling was Real Madrid veel gevaarlijker. Vinícius speelde evenwel een van zijn slechtste wedstrijden in het shirt van Real. Dat had Mbappé beter gedaan.

Real Madrid stond weliswaar in een laag blok, maar binnen die defensieve gordel was de duelkracht en de agressiviteit verstikkend. Als een pitbull die aan de ketting ligt maar telkens gevaarlijk rechtveert en hapt.

Manchester City was lange tijd zichzelf niet — een uur ofzo. Enkel Bernardo Silva was in zijn sas. Kevin De Bruyne ging zich opwarmen. In het Engelse supportersvak laaide de hoop op.

Real Madrid vond het wel zo, City zocht maar vond vooralsnog niet.

De plaatjes in de karaoketent waren op dat minder iets minder, de sfeer was navenant.

Tot Phil Foden de tijd in Bernabéu even stilzette. Een verwoestende daad. Een uithaal met links (2-2). In de hoek waar paal en laat elkaar kruisen. Enig mooi.

Foden heeft niet het charisma van een vedette, maar wél het talent. Next level.

Manchester City nam nu helemaal over met een cocktail van techniek en fysiek. Real Madrid — nochtans negen dagen rust gehad — leek door zijn beste krachten heen. Rijp voor de slacht. City was het Wilde Westen: pang pang pang.

Daar kwam al de volgende kanonskogel. Gvardiol joeg de 2-3 voorbij Lunin. Of hoe je ook orde in de chaos kunt brengen enkel met de allerindividueelste expressie.

Kijk maar wat Federico Valverde deed! Sjakie op zijn wondersloffen. Een volley weer-ga-loos in de verste hoek (3-3). Deze voetbalwedstrijd was te gek voor woorden — vergeef ons.

De DJ kon weer aan de bak. Sjaals zwaaiden in het rond. Decibels gingen omhoog.

Een ode aan de sport.

Volgende week doen we dat nog eens.