Het rommelt binnen de socialistische vakbond. Vrijdag wordt op een bijzonder statutair congres afscheid genomen van Marc Goblet, die als algemeen secretaris van de Franstalige vleugel FGTB opgevolgd wordt door Robert Verteneuil. Traditioneel wordt zo’n congres bijgewoond door de partners van de ‘gemeenschappelijke actie’: de socialistische partijen en ziekenfondsen. Maar die bevoorrechte band wordt nu op de helling gezet.

Uit mailverkeer dat De Standaard kon inkijken, blijkt dat een deel van de syndicalisten – vooral in het zuiden van het land – geen politici wil uitnodigen. Dat is nog nooit eerder gebeurd, bevestigen vakbonds­toppers. Niet iedereen is het ermee eens: aan Vlaamse kant wordt nog erg veel belang gehecht aan de ‘historische’ band met de SP.A. Vandaag hakt het federaal bureau de knoop door.

Het is niet de eerste keer dat de vakbond zijn huwelijk met de partij(en) evalueert. De voorbije tien jaar gebeurde dat minstens twee keer openlijk. Maar opvallend genoeg slaat de existentiële twijfel toe nu de SP.A en de PS federaal in de oppositie zitten – en dus voluit de kaart van de vakbonden (kunnen) trekken – en de banden onder voorzitters beter zijn dan ooit. John Crombez is op het hoofdkwartier van het ABVV een pak liever gezien dan zijn voorganger Bruno Tobback.

De reden moet niet ver gezocht worden: in Wallonië rukt de PTB aan snel­tempo op, een groot deel van de FGTB-achterban neigt meer naar de extreemlinkse partij dan naar de ‘traditionele’ PS. Op 1 mei pleitte Goblet zelf nog voor een ‘union des forces de gauche’, een noodzakelijke bundeling van alle progressieve krachten.

Deur open voor Groen en PVDA

Ook in Vlaanderen leeft die gedachte. Binnen het ABVV gaan al langer stemmen op om de deur open te zetten voor ‘andere’ progressieve partijen, lees: Groen en PVDA. De tegenstanders vrezen dat het weren van socialistische politici vandaag slechts een ‘schijnbaar neutrale tussenstap is’ naar de ‘open gastvrijheid’ in 2018. Dan houdt de vakbond zijn vierjaarlijkse statutaire congres.

Caroline Copers, algemeen secretaris van het ABVV, en voorzitter Rudy De Leeuw hebben tot nu toe altijd de bevoorrechte band met de SP.A erkend. De vakbonds­top beseft dat hij zonder banden in het parlement aan invloed inboet. Voor de metallo’s is de Franstalige wens maar moeilijk verteerbaar. Zij tonen zich erg bezorgd over zowel het lossen van de banden met de SP.A en de PS, als het lonken naar andere partijen. "Tradities zijn er niet om gebroken te worden, ook al gaat het even wat moeilijker", reageert Herwig Jorissen, voorzitter van ABVV Metaal. "Normaal zijn de Franstaligen de eersten om vast te houden aan tradities. De gemeenschappelijke actie gaat al generaties lang mee, we zijn niet van plan dat plots te veranderen."

De top van de vakbond wenst voorlopig geen commentaar te geven.