Hoera voor de postcoïtale sigaret! En voor de 10 beste platen van de week

1. Cigarettes After Sex 'Cigarettes After Sex'

“Er is geen mooier compliment dan te horen dat je slaapverwekkende muziek maakt, dat méén ik”, vertrouwde Greg Gonzalez onze man eerder deze week toe. Het brein achter de Texaanse band Cigarettes After Sex staat op het punt van de doorbraak naar een mainstreampubliek met muziek die eerder refereert aan alternatieve snoepjes zoals Beach House en Mazzy Star. U dommelt in bij de heerlijk lijzige liefdesverdrietliedjes van Cigarettes After Sex? Dat hoort zo. Maar waarom danst u niet gewoon the matrass mambo op deze sensuele grooves? De zwoele hypnose van dit titelloze debuut legt de hormonenhuishouding immers aardig overhoop. Doe er uw voordeel mee!

Lees hierhttps://dnr.persgroep.net/muziek/het-debuut-van-cigarettes-after-sex-porseleinen-popsongs-van-hoog-niveau-b23468a3/,DanaInfo=www.demorgen.be,SSL+de recensie van Cigarettes After Sex. 

Lees hier het interview met Greg Gonzalez.

2. Hoera 'Beestentijd'

Uit de stal van Granvat, het wonderlijke platform waarop jazz, folk en avantgarde zich aan een lekker schurend triootje met elkaar wagen. Op het tweede album van dit met een Young Jazz Talent bekroonde project zoekt het feeërieke de geruisloosheid op, slingeren gloeiende akoestische klanken zich langs koortsachtige elektronica en kruipt stonede jazz onder de benen van dromerige postrock door. De daders? Stijn en Bert Cools (van oa. Book Of Air) en Dries Laheye (van STUFF.). Hoera? 't Zal wel zijn.

3. Various Artists 'Funky chimes'

Met Funky Chimes focust het Gentse platenhuis SDBAN op Belgische grooves die te lang onder het stof lagen. Dit vervolg op de hippe Funky Chicken-compilatie uit 2014 biedt een stal aan usual suspects zoals Philip Catherine en André Brasseur maar ook aan nobele onbekenden zoals The Sumos, The Soul Scratchers of het illustere Skleroptak, dat klinkt als de backingband van Sade. Fraaie funk en jazz in een prachtige layout.

Lees hier het interview met Stefaan Vandenberghe van SDBAN.

4. London Grammar 'Truth Is A Beautiful Thing'

London Grammar beschikt over een ijzersterke formule die heel slim het gat in de markt vult tussen de onderkoelde indie van The XX en de pathospop van Adele en Florence Welch. Op het tweede album Truth Is A Beautiful Thing is het wederom van dattum. Zangeres Hanah Reid laveert schaamteloos sentimenteel maar beheerst door het minimalistische kader dat gitarist Dan Rothman en pianist-percussionist Dominic Major creëren. De songs plakken in een mum van tijd aan je trommelvlies. Topproducer Paul Epworth (bekend van zijn werk voor Bloc Party, U2 en, jawel, Adele) mikt op groot-groter-grootst. "We zijn hier om een paragraafje in de geschiedenis te herschrijven", vertelde de band ons zopas nog. Nou!

Lees hier het interview met London Grammar.

5. Dan Auerbach 'Waiting On A Song'

Black Keys-frontman doet het solo. "Auerbach is op z’n best als hij deze laidback songs van broeierige soul voorziet", schreven we. Ook de songs waarin zijn rock-'n-rollhelden meespelen, zijn onweerstaanbaar. Countrylegende John Prine schreef mee, rockabillyheld Duane Eddy serveert galmende twangs en Mark Knopfler van Dire Straits geeft de radiohit 'Shine On Me' een groovy lick mee. Zonnig en zorgeloos.

Lees hier de recensie van Waiting On A Song.

6. Amber Coffman 'City Of No Reply'

Wervelende, romantische popplaat van de voormalige zangeres van de New Yorkse cultband Dirty Projectors. Geproduceerd door haar ex-liefje Dave Longstreth (ook van Dirty Projectors) bovendien! Coffman giet haar verrukkelijke zang onbekommerd over Longstreths lichtjes scheve arrangementen. Voor fans van Solange, Natalie Prass of Neko Case.

7. Omar Souleyman 'To Syria, With Love'

Toegegeven, die Omar Souleyman doet altijd hetzelfde. Maar op het smakelijke To Syria With Love steekt de Syrische trouwfeestceremoniemeester nog een extra tandje bij. Wat betekent dat? Een nog opzwependere mélange van cheesy dance en Arabische feestmuziek, maar ook verrassende zijsprongetjes richting traditionele Arabische folk en experimentjes met kletterende hiphopbeats. What’s next? Reggaeton en een Justin Bieber-cameo?

8. ALT-J 'Relaxer'

Het wankele Britpoptrio ALT-J schuwt de risico's niet op zijn derde plaat. Sixties-garagerock, pastorale folk, symfonische pop, hiphopbeats én een weirde cover van 'House Of The Rising Sun' dwarrelen er onbekommerd door elkaar. "U mag de jongens gerust bewonderen om de gretigheid waarmee ze hun songs van de platgetreden paden weren", schreven we. Gewaagd maar vermakelijk.

Lees hier de recensie van Relaxer.

9. Karavan 'Karavan'

Karavan ziet twee gelijkgestemde zielen de liefde voor blunted beats beklemtonen. Free The Robots, oftewel Chris Alfaro, is een uit L.A. afkomstige hiphopproducer die het hier met de Brusselse dj/smaakmaker Lefto aanlegt. Jazz, hiphop, triphop, wonky elektronica, Arabische klanken, soul, grappige filmsamples: deze plaat dompelt zich onder in het vermaarde Low End Theory-sfeertje dat u kent van Califorische toplabels als Stones Throw en Brainfeeder. Cool en kosmopolitisch!

10. Phoenix 'Ti Amo'

Verre van perfect, deze zesde plaat van het Franse Phoenix, maar wél de ideale soundtrack bij uw volgende Italiëreis. Ti Amo herbergt immers zonnige psych-pop à la Tame Impala, melancholische disco in het kielzog van Soulwax en glazige grooves à la MGMT. Omdat het niet altijd complex en tongue-in-cheek moet zijn.

Lees hier de recensie van Ti Amo.