Nieuwe regeringen betekenen ook nieuwe regeerakkoorden. Omdat het over twee jaar al parlementsverkiezingen zijn voor de Kamer en voor alle regionale parlementen, laat het zich aanzien dat de partijen die de nieuwe regeringen gaan vormen een regeerakkoord voor zeven jaar zullen willen sluiten: voor de resterende twee jaar van deze legislatuur en voor de vijf jaar van de nieuwe legislatuur na 2019. Want voor de MR en Ecolo, de twee partijen waarnaar gekeken wordt voor de vorming van de nieuwe regeringen, valt er deze legislatuur nog weinig eer te rapen wegens te kort om nog veel te veranderen.

Mocht dat inderdaad zo zijn - en die kans is reëel - dan zullen deze partijen ook proberen om samen in de federale regering te zitten, voor wat betreft de Franstalige kant. En zullen ze hun Vlaamse zusterpartijen proberen te overhalen om ook in die federale regering te stappen. Voor Open Vld en Groen zal dat geen probleem zijn. Voor CD&V zal het afhankelijk zijn van het resultaat dat N-VA neerzet. Mocht de N-VA een heel stuk minder scoren dan in 2014, dan wordt het een stuk gemakkelijker voor CD&V.

Evolueert het allemaal in die richting, dan slaat Benoît Lutgen twee vliegen in één klap. Zijn cdH is losgekoppeld van de PS en er komt een federale regering zonder N-VA, de partij waarvan hij niet wil weten. Bovendien is zo’n centrumregering ook gemakkelijker te verkopen dan een klassieke tripartite, want die zou ervaren worden als een anti-N-VA-regering. Maar goed, we zullen eerst afwachten wat de kiezer zegt.