Cavendish was lang niet zeker van deelname. “Hier aan de start staan, is eigenlijk al een overwinning op zich”, sprak de Britse sprinter. “Die klierkoorts heeft me lange tijd aan de kant gezet. Ik sliep echt heel veel en het duurde lang vooraleer ik de training kon hervatten. Het was ook voortdurend zoeken naar een goede balans.”

Uiteindelijk hervatte hij de competitie in de Ronde van Slovenië op 15 juni. In de sprint naar Nove Mesto werd hij tweede. Geen zege, maar het gaf vertrouwen. “Elke dag voelde ik me daar beter worden en dan was er ook nog de bevestiging op het Brits kampioenschap dat het de goede kant uitging. Dus ben ik hier van de partij, want ik weet nu dat ik in de neutrale zone al niet op achterstand zal gereden worden (lachend).”

“Natuurlijk ben ik niet op mijn best. Ik heb niet de ideale voorbereiding gehad, maar het voordeel is dat ik een sprinter ben. Soms komt er in een sprint ook geluk bij te pas en ik hoop hier mee te doen voor een ritzege. Of ik nu win of niet, ik ben al blij dat ik hier ben. Dat geeft me ook minder stress. Andere jaren moest ik hier ritten winnen. Nu weet iedereen van hoe ver ik kom en start ik hier toch met een ander gevoel. Er is minder stress. Bovendien: dit is de Tour de France, de mooiste en grootste koers van het jaar. Ik was er hier al zo vaak bij. Ik wilde nu opnieuw starten, ook uit respect voor de Tour.”

Kan de zwaarste rittenkoers van het jaar geen gevaar betekenen voor zijn gezondheid? “Ik heb geen medische studies gedaan”, repliceerde Cavendish. “Maar ik voel wel dat ik beter ben. Ik kreeg groen licht en moest ik niet in orde zijn, dan zou ik hier niet starten. Ik ben niet top, maar ik kan koersen.”

En natuurlijk is er het record van Eddy Merckx, die 34 etappes won in de Tour. Cavendish wil dat graag breken. Hij telt nu 30 ritzeges. “Vroeger was ik daar niet mee bezig”, legde hij uit. “Maar door die vier ritzeges vorig jaar kom ik er wel dichter bij. Dit jaar zal ik het niet breken, daar ben ik realistisch in. Als ik één rit win, zal ik al heel blij zijn.”