Tim McGrath trok in februari 2014 naar het ziekenhuis met ernstige pijn in zijn kaak. Op een MRI was een tumor ter grootte van een ei te zien. De artsen stelden voor om meteen een (risicovolle) operatie uit te voeren, maar Tim weigerde. Achttien maanden lang ging hij op zoek naar andere behandelingen.

Helaas sloeg geen enkele therapie aan. Ook chemotherapie niet. De tumor bleef groeien. De massa werd zelfs zo groot dat Tim in mei 2015 niet meer zelfstandig kon ademen, eten of drinken.

Helft gezicht kwijt

“Op dat moment zijn we begonnen aan zware bestralingen”, zegt Tim McGrath. “Daardoor begon de tumor te krimpen en vielen er stukken af. Na een wachttijd van enkele weken kon er eindelijk geopereerd worden.”

In oktober 2015 volgde een dertig uur durende operatie om de tumor te verwijderen en zijn gezicht te reconstrueren. In het slechtste geval zou Tim zijn linkeroog en linkeroor verliezen, hadden de artsen gezegd. Maar de uiteindelijke uitkomst was nog erger.

Toen Tim wakker werd, was hij de helft van zijn gezicht kwijt. De tumor was dan wel volledig verwijderd, zijn gezicht succesvol reconstrueren was niet gelukt. Daardoor ging de Amerikaan een jaar lang door het leven met een “half gezicht”. Met talrijke infecties tot gevolg.

Nieuw leven

Uiteraard deden de chirurgen verwoede pogingen om de schade te herstellen, maar het lichaam van Tim stootte alles af. Tot hij in contact kwam met dokter Kongkrit Chaiyasate. De topchirurg slaagde erin het gezicht te reconstrueren door huid van de linkerarm en het linkerbeen van de patiënt te gebruiken.

“Na de eerste operatie was ik een gebroken man”, zegt Tim. “Pas toen ik dokter Chaiyasate ontmoette, kreeg ik opnieuw een beetje hoop. Ik zat al onder de littekens van vorige operaties, waardoor de mogelijkheden voor een reconstructie beperkt waren. Maar het resultaat is ongelooflijk. Eten of drinken kan ik nog niet, maar mijn levenskwaliteit is er sterk op vooruit gegaan.”

De unieke operatie vond eind vorig jaar plaats. Nu heeft Tim de raad gekregen om opnieuw op krachten te komen en zijn gezicht de tijd te geven om te herstellen. En vooral om van het leven te genieten.

“Ik heb een lange weg afgelegd. Een lijdensweg”, aldus Tim. “Maar de mensen rondom mij hebben mij dagelijks kracht gegeven. Er zijn uiteraard altijd mensen die staren. Ik hoop dat zulke mensen verder kijken dan wat ze in eerste instantie zien. Ik heb iets vreselijks meegemaakt. Maar als ik daarmee mensen kan aanzetten om dankbaar te zijn en niets vanzelfsprekend te vinden, dan heeft het toch iets opgeleverd.”

Komende winter staan er opnieuw operaties op de agenda. En in 2018 zullen er nog meer volgen. Maar Tim is vooral dankbaar dat hij nog leeft en grijpt elke kans met beide handen.