Rita Glineur was vanaf 2001 de secretaresse van Casu, de voorloper van Samusocial, en ook de secretaresse en kabinetschef van Yvan Mayeur, eerst bij het OCMW, later als burgemeester. In 2013 nam ze ontslag als bestuurder bij Samusocial omdat ze Mayeur volgde naar het stadhuis.

“Geen vergaderingen, maar contacten”

Het bureau bestond uit de voorzitter, de secretaresse en de directeur van de vzw. Het vormde een relais tussen de directie en de voorzitter. “Vaak waren het geen vergaderingen, maar contacten”, aldus Glineur. Over de zitpenningen die aan het bureau verbonden waren, stelde ze niet vele vragen. De zitpenningen werden goedgekeurd door de boekhouding, de financieel directeur, het sociaal secretariaat en ze stonden vermeld in de fiscale fiches, aldus Glineur.

“Elke weekend, elke avond zat ik in het OCMW”

Ook op ethisch vlak zag ze geen problemen: het werk was gedaan. “Elk weekend, elke avond zat ik in het OCMW”, voegde ze eraan toe. Dat directieleden naast hun loon ook zitpenningen ontvingen leek haar wel wat vreemd.

Glineur erkende dat ze wist dat de zitpenningen niet betaald werden met subsidies omdat die uitgaven verantwoord moesten worden. “Vond u het ethisch dat ze betaald werden met giften?”, wilde Arnaud Verstraete (Groen) weten, maar de getuige ontweek de vraag.

“Ik was een doorgeefluik”

Op heel wat vragen moest Rita Glineur het antwoord schuldig blijven. Ze had vooral een uitvoerende functie. “Ik was een doorgeefluik, beheerde de agenda van Yvan Mayeur, organiseerde, maar ik nam niet deel aan de beslissingen”. Ook over aanwervingen, giften, seminaries, ... kon ze de commissieleden geen informatie geven.

Voor andere bestuursmandaten verwees Rita Glineur naar het kadaster dat de stad Brussel onlangs op het internet plaatste. “Ik kom hier getuigen als bestuurder van Samusocial”, zei ze.

“Maar u bent ook bestuurder van Brusselse Keukens. Laat de commissie maar beslissen over de relevantie van vragen”, repliceerde Dominiek Lootens (Vlaams Belang). Toen er nadien dieper werd ingegaan op de relatie tussen Brusselse Keukens en Samusocial moest Glineur erkennen dat ze op het vlak van de openbare aanbestedingen nalatig geweest was.