'Toni Erdmann': Voor het geluk van je kind moet alles kunnen
Ouders moeten hun kinderen kunnen loslaten. Maar Winifried vermoedt dat de dochter die van hem vervreemd is, niet gelukkig is. En hij wil daar iets aan doen. Alleen drijft ze door zijn waanzinnige pogingen om affectie te tonen nog verder van hem af.
Winifried is een zestiger die in de sixties is blijven hangen. Een echte oude hippie is hij niet. Hij staat niet buiten het systeem, maar het kapitalisme is niet aan hem besteed. Wie zichzelf serieus neemt, is bij hem niet aan het juiste adres. Zijn deur wordt dan ook niet bepaald platgelopen. Eigenlijk vindt hij alleen nog bij zijn hond gehoor. En die is op sterven na dood.
Zijn vrouw is gelukkig hertrouwd en ook zijn dochter, intussen een flink stuk in de dertig, heeft voor hem weinig plaats in haar jachtige bestaan. Ze is een ambitieuze carrièrevrouw, zo gedreven dat hij nog weinig sporen terugvindt van de humor waarmee hij haar heeft grootgebracht.
Wanneer hij haar op een dag een verrassingsbezoekje brengt in Boekarest, waar ze als adviseur aan de slag is bij een olieverwerkend bedrijf, blijkt hij niet echt welkom te zijn. Het signaal voor hem om het te proberen met de fratsen die ze in haar jonge jaren zo kon appreciëren. Niet zo'n goed idee, want de dame heeft een leven uitgebouwd waarin geen plaats is voor alles wat ze niet onder controle heeft. Ze kan er dan ook niet echt mee lachen, wanneer haar vader haar verrast in een nieuwe gedaante, voorzien van pruik en vals gebit. En het duurt niet lang voor schaamte en schande haar deel worden. Zal ze gelukkiger worden? Rijker? Beter? Zullen ze mekaar terugvinden? Je moet het zien om erachter te komen.
Zal ze gelukkiger worden? Rijker? Beter? Zullen ze mekaar terugvinden? Je moet het zien om erachter te komen
Net zoals Ines, de vrouw uit de film, niet ziet aankomen wat haar vader allemaal voor haar in petto heeft, zo zie je het als kijker ook niet gebeuren. Ines laat zich niet aan familiebanden leggen, Winifried gedraagt zich niet zoals van een vader en van een man van zijn leeftijd mag verwacht worden, en ook Maren Ade doet alles wat je als filmmaker niet kunt doen.
Dat kan ze alleen doordat ze enorm veel tijd uittrok om haar geweldige acteurs heel natuurlijke vertolkingen te laten neerzetten in situaties die soms de geloofwaardigheid voorbijgaan. Ze neemt daarvoor haar en jouw tijd en daardoor gaat het allemaal nog echter lijken. Een luxe die ze zich kon veroorloven doordat ze tegelijk producente, scenariste en regisseuse is van haar film.
Doodzonde dat haar durf en rebellie in Cannes niet werden beloond. De zoete wraak van een kaskrakend succes is haar volop gegund.
Toni Erdmann, een komedie van Maren Ade met Peter Simonischek, Sandra Hüller, Michael Wittenborn en Hadewych Minnis. Speelduur: 2 uur en 42 minuten.