Hoe de elite van Washington Trump (niet) in toom houdt
Welke boodschap heeft Trump nu weer voor Kim Jong-un? Ook de mensen rond de Amerikaanse president moeten elke dag weer via twitter vernemen hoe hij steeds een stapje verder gaat in zijn gebekvecht met de Noord-Koreaanse Kim Jong-un. 'Er is eigenlijk geen regering en daarom moeten we volstaan met de vraag met welk been Trump deze ochtend uit bed is gestapt.'
Het is een onorthodox en griezelig schouwspel waar de wereld naar zit te kijken: de confrontatie tussen Donald Trump en Kim Jong-un. De Amerikaanse president wil niet dat de Noord-Koreaanse dictator kernwapens krijgt waarmee hij Amerika kan bedreigen. Dat is een serieuze en legitieme kwestie die vraagt om een afgewogen mix van diplomatieke en militaire druk. De verontrustende werkelijkheid is dat het conflict vooralsnog verloopt volgens de lijnen van een klassieke caféruzie. Twee mannen schreeuwen steeds harder tegen elkaar; als de ander niet inbindt, beginnen ze met vuisten op elkaar in te beuken.
Twitter bericht wordt geladen...
Dat laatste stadium is nog niet bereikt, maar vrijdagochtend voerde Trump de woordenstrijd met Kim weer een stukje verder op. In alle vroegte twitterde hij: 'De militaire oplossingen liggen klaar, vast en zeker.' Zoiets is gevaarlijk, want oorlogsretoriek is niet gratis. Senator John McCain waarschuwt Trump geen dreigementen te uiten die hij niet kan waarmaken. Negeert de tegenpartij die waarschuwingen en je doet uiteindelijk niets, dan lijk je zwak. Het overkwam Obama toen hij het Syrische regime ongestraft een door hem getrokken Rode Lijn liet overschrijden.
Maar Trump luistert niet naar een man als McCain, een ooit door de Vietnamezen gemartelde gevechtspiloot die het smerige gezicht van de oorlog heeft gezien. De president lijkt alleen te luisteren naar zijn diepste, in de vastgoedsector wortelende macho-instincten. Donderdag zei hij dat zijn omstreden Vuur en Furie-uitspraak 'misschien niet hard genoeg' was geweest. Vervolgens knalde hij er nog steviger in.
'De president lijkt zich hier te presenteren als de ridder op het witte paard'
Ridder op het witte paard
Hij waarschuwde Noord-Korea zelfs 'niet te denken aan zoiets als het aanvallen van iedereen die we liefhebben'. Dan zullen er 'dingen gebeuren die ze (de Noord-Koreanen) nooit voor mogelijk hadden gehouden.' Het is volgens Trump 'zo langzamerhand tijd dat iemand in de bres springt voor de mensen van dit land'.
Deze uitspraken zijn sentimenteel en hebben bijna iets messianistisch door de verwijzing naar 'the people of this country'. Dat kan vertaald worden met 'de mensen van dit land' maar ook met 'het volk van dit land'. De president lijkt zich hier te presenteren als de ridder op het witte paard die eindelijk is gearriveerd om het geliefde volk te redden. Zo'n zelfbeeld is eng.
Misschien bedoelt Trump het niet zo en is hij zich als beginnend president niet bewust van de werking van woorden. Hoe het ook zij, hij brengt zich zo wel in een positie dat er geen weg terug is als Kim niet zwicht. Anders staat hij te kijk als een bluffer die blaft maar niet bijt. Omdat dit het laatste is wat hij wil, kan hij rare sprongen gaan maken.
'Trump brengt zich zo in een positie dat er geen weg terug is als Kim niet zwicht'
Om dat te verhinderen zal het Washingtonse systeem van checks and balances op volle toeren moeten gaan draaien. Met in de voorste linies de ministers van Defensie en van Buitenlandse Zaken, de nationale-veiligheidsadviseur en de CIA-directeur. Ze staan niet voor een eenvoudige taak bij deze president, die meteen bij het opstaan begint te twitteren. De redactie van The New York Times heeft er zelfs een extra vroege dienst voor ingesteld. Trump heeft dan nog geen adviseur gezien.