Uit het onderzoek blijkt dat ouderbetrokkenheid van groot belang is voor de schoolgaande jeugd. "We zien dat de ouders in de lagere school meer contact hebben met onderwijzers en school", legt Valerie Thomas uit, "maar dat ze tegelijk minder actief de leerstof van hun kinderen opvolgen. De school zelf wordt in het secundair onderwijs in veel gevallen eerder onbekend terrein voor de ouders. De keren dat ze de kinderen ophalen aan de schoolpoort en dat ze contact hebben met de leerkrachten, vermindert met het jaar. In het middelbaar verschuift de focus van de school naar de leerstof."

Naast een grote bevraging organiseerden de onderzoekers ook gesprekken met ouders en leerlingen. Daaruit bleek dat de perceptie van leerlingen over de betrokkenheid van hun ouders bij hun schoolwerk soms duidelijk afweek van het beeld dat de ouders van hun eigen inspanningen hebben. "Ouders hebben de neiging hun betrokkenheid te overschatten", zegt Thomas.

Ouders van kinderen op middelbare school die urenlang samen met hun kinderen zitten te studeren, pakken het eigenlijk verkeerd aan. "Ze moeten hun kinderen vooral leren hun plan te trekken. Het is niet zozeer het aantal uren ze met hun kinderen bezig zijn dat telt, wel de kwaliteit van die betrokkenheid. We zien dat de resultaten van de kinderen substantieel verbeteren in de mate dat ze zelfstandiger leren omgaan met hun leerstof."     

“Ouders kunnen beter hun energie steken in het bijbrengen van de skills waarmee hun kinderen hun leerstof zelf leren verwerken. Als ze daarnaast samen duidelijke doelstellingen afspreken en zich daar consequent aan houden, dan zijn de resultaten optimaal. Op die manier stimuleren ze ook hun welbevinden op de schoolbanken,” aldus Thomas. Valerie Thomas bevroeg voor haar doctoraatsonderzoek vijfduizend ouders en hun kinderen uit de eerste graad van het secundair onderwijs.