'The British Dream'-toespraak Theresa May op Tory-congres eindigt in nachtmerrie
De toespraak van Theresa May op het partijcongres van de Conservatieven in Manchester is vandaag uitgelopen op een lange lijdensweg voor de Britse premier. Kort nadat May begon aan het uiteenzetten van haar visie, dook er een komiek op die haar een ontslagdocument overhandigde. Of dat nog niet erg genoeg was, raakte ze vervolgens haar stem kwijt.
Voor de belegerde May was de toespraak juist een kans om weer grip te krijgen op haar partij, die verdeeld is over de manier waarop de brexit moet worden uitgevoerd. Wat de partijgetrouwen willen is een visie, geen technocratische uiteenzetting. Ze sprak reeds in het begin over The British Dream, een variant op de Amerikaanse. Nieuw is dit niet. Eerder gebruikten Michael Howard (leider Conservatieven tussen 2003 en 2005) en Ed Miliband (leider van Labour tussen 2010 en 2015) dit thema.
Terwijl ze deze visie uiteen probeerde te zetten, sloop de grappenmaker Lee Nelson tussen de fotografen naar het katheder en overhandigde haar het brief, "namens Boris", zoals hij riep. May reageerde wat beduusd, en pas na een minuut - toen ze besefte wat er gebeurd was - zei ze dat ze het document aan haar rivaal Jeremy Corbyn zal geven.
De Conservatieve leider had zich nog maar amper herpakt, of ze kreeg tot overmaat van ramp last van haar stem. Haar minister van Financiën Phillip Hammond reageerde attent door haar een antihoesttabletje te geven, maar dat hielp niet zoveel. Wel gaf het haar de gelegenheid om een grapje te maken ('Let op, de minister van Financiën geeft iets gratis weg'), maar minutenlang bleef ze vechten tegen de hardnekkige kuch. Op een gegeven moment morste ze water op haar papieren. De zaal reageerde met veel applaus zodat ze af en toe een adempauze kon inlassen.
Werkelijk alles ging fout en waarnemers zullen dat ongetwijfeld zien als een metafoor voor de rampzalige regeertermijn van May
Opvallend was ook dat de minister van Binnenlandse Zaken Amber Rudd, een vertrouweling van May, haar collega Boris Johnson moest manen te gaan staan tijdens een applausronde. Achter de premier, intussen, viel de letter 'f' uit de slogan 'Building a country that works for everyone'.
Werkelijk alles ging fout en waarnemers zullen dat ongetwijfeld zien als een metafoor voor de rampzalige regeertermijn van May, die vier maanden geleden een Conservatieve meerderheid had weggegooid bij verkiezingen die ze zelf had uitgeroepen.
Het ironische gevolg van dit alles was wel dat ze haar menselijke kant kon laten zien. De toespraak had een sterk persoonlijk karakter. Ze vertelde onder meer dat haar oma, die veel deed voor de samenleving en goede doelen, haar inspiratiebron was. Tevens memoreerde ze het trieste feit dat zij en haar man Philip geen kinderen konden krijgen. Ze zit in de politiek, zo luidde de boodschap, om gewone mensen een beter leven te geven. Om dat te doen kondigde ze de bouw van nieuwe sociale huurwoningen aan, iets dat sinds Margaret Thatcher amper meer is gebeurd, en een maximum te stellen voor de energieprijzen, iets dat Labour in 2015 ook al had voorgesteld.
Dit alles lijkt haaks te staan op haar lofzang op het kapitalisme en de vrije markt, die als reactie op de socialistische plannen die Corbyn vorige week ontvouwde. Maar al die nuances gingen verloren in het tumult, veroorzaakt door de komiek en de kuch. Ze strompelde naar de laatste pagina van haar ruim drie kwartier durende toespraak. Ze kreeg evenwel een ovatie van het publiek - en op het moment dat haar echtgenoot het podium opkwam, vocht ze zichtbaar tegen de tranen.
Dit was geen Britse droom, maar een nachtmerrie.