Ne een lang en slopend wielerjaar wilden de sprinters een laatste keer hun snelle benen van stal halen om op de Avenue de Grammont te strijden voor de zege in Parijs-Tours. Een prestigieuze zege, dat wel. En dus kleurden enkele grote kanonnen het deelnemersveld met Mark Cavendish, André Greipel en titelverdediger Fernando Gaviria. Maar wie had nog voldoende jus in de benen om op het einde van de eerste week van oktober te zegevieren?

Vijf renners hadden in ieder geval nog niet genoeg van het koersen dit jaar en ook de regenbuien konden hun aanvalsplannen niet tegenhouden. Daarbij twee Belgen: Lawrence Naesen, broer van Belgisch kampioen Oliver Naesen en volgend jaar prof bij Lotto-Soudal en Michael Goolaerts. Onze landgenoten kregen gezelschap van de Nederlander Brian van Goethem en de Fransen Stéphane Poulhiès en Romain Combaud. Het peloton toonde ontzag voor de moed van de vijf vroege vluchters en gaf maximaal zes minuten prijs.

Sterksten voorin

Maar Parijs-Tours blijft uiteraard een Franse klassiekers met heel wat prestige, hoewel die de laatste jaren wat getaand is. Halfweg koers trokken de spurtersploegen het tempo in de lucht en zakte de voorsprong van de vroege vluchters snel tot onder de drie minuten.

En dus moest het tempo voorin omhoog. En daarvoor moesten sommigen passen. Goolaerts ging op het natte wegdek rechtdoor in een bocht naar links en moest zo lossen. Ook Poulhiès en Combaud konden het tempo van vooral Lawrene Naesen niet meer volgen en zo bleef onze landgenoot met alleen van Goethem voorin over. Maar voor hoelang?

Want achter hun rug sprong Mike Teunissen weg uit het peloton. De Nederlander raapte snel de achtergebleven Goolaerts op en samen probeerden ze de kloof naar de koplopers te dichten. Niet zo simpel als gedacht. Naesen en van Goethem reden stevig door, Teunissen trapte harder op zijn adem dan op de pedalen en moest zich weer laten inlopen door het peloton.

Valpartij Gaviria

De koplopers haalden het uiteindelijk tot aan de voet van de Côte de Beau Soleil. Want dan was het aan de punchers om hun sprong te wagen en de massaspurt te ontlopen. Man van het najaar Matteo Trentin wilde nog een extra zege en plaatste een fameuze versnelling. Alles op de aanval bij Quick-Step. Noodgedwongen, want enkele kilometer voordien was topfavoriet Fernando Gaviria weggeschoven in een bocht.

Door de aanval van Trentin konden zes renners een kloof slaan met het peloton. Maar na de Côte de l’Epan bleven er daar nog maar drie van over. Trentin hield het tempo hoog, Sören Kragh Andersen schoof mee en even later kwam ook Niki Terpstra, ploegmaat van Trentin bij Quick-Step, aansluiten.

Numeriek overwicht

Gewonnen spel hadden de drie echter nog niet. Op diezelfde Côte de l’Epan was Belgisch kampioen Oliver Naesen aan de boom gaan schudden. Wegrijden lukte niet voor de Oost-Vlaming, maar hij was wel mee in een ruime achtervolgende groep van een twintigtal renners met daarbij ook André Greipel.

Bovendien had de Duitse sprinter van Lotto-Soudal met Jasper De Buyst een gouden knecht mee. En ook voorin verliep de samenwerking niet volledig gesmeerd, ondanks het numerieke overwicht van de Quick-Stepboys. De achtervolgers kwamen nog dichtbij, maar uiteindelijk reed Terpstra zich de naad uit het lijf voor Trentin. De Italiaan maakte het in de sprint makkelijk af voor Kragh Andersen. Griepel won zeven seconden later de spurt om de vierde plaats.

Top tien:

1) Matteo Trentin

2) Soren Kragh Andersen

3) Niki Terpstra

4) André Greipel

5) Maximiliano Richeze

6) Oliver Naesen

7) Yves Lampaert

8) Andrea Pasqualon

9) Mike Teunissen

10) Jean-Pierre Drucker