Heel langzaam wordt ons land voorbereid op de dag waarop Marc Dutroux de gevangenisdeuren achter zich zal horen dichtgaan. Zijn nieuwe advocaat heeft kennelijk een strategisch plan uitgetekend: Marc Dutroux zal in 2021 vragen om onder voorwaarden te worden vrijgelaten.

De raadsman verklaarde onlangs in de media dat hij twee onafhankelijke experts heeft gelast, twee psychiaters met als opdracht om na te gaan of Dutroux nog een gevaar is voor de samenleving.

Waarom de advocaat zijn beroepsgeheim schendt, kan enkel op twee manieren verklaard worden: ofwel heeft hij nood aan publiciteit, ofwel wil hij goegemeente laten wennen aan het idee dat ’s lands meest gehate man over enkele jaren vrij door de straten zal kuieren.

Volgens mij zal het Bureau voor Juridische Bijstand de duizenden euro’s voor deze eenzijdige expertises niet betalen. Dus moet Marc Dutroux ze zelf vergoeden. Hij heeft wel geld voor eenzijdige deskundigen, maar niet voor de slachtoffers.

Bovendien komt de vraag voor de zoveelste keer boven: waarom worden de hoofdrolspelers in de Dutroux-zaak op alle gebieden anders benaderd dan alle andere veroordeelden in ons land ?

Hoe zit het met de criteria die voor alle andere veroordeelden bepalend zijn? Ik denk hier aan twee heel eenvoudige maar concrete voorwaarden: het schuldinzicht en de waarheid waarop de nabestaanden en de hele samenleving recht hebben. In de campagne van de advocaat van Dutroux wordt daarover oorverdovend gezwegen. Dutroux heeft geen greintje schuldinzicht en weigert nu al meer dan eenentwintig jaar om de waarheid te vertellen. In het geval van Michelle Martin heeft die houding alvast naar de vrijheid geleid.