Hoe pak je sexting op school aan?

“Het was in de zomervakantie vorig jaar toen het bewuste telefoontje van de politie kwam. Een leerling bleek een grote powerpoint-verzameling te hebben aangelegd, met meer dan honderd naaktfoto’s van jonge meisjes. Alleen wisten wij op dat moment niet wie de daders of slachtoffers waren, en dat maakte het voor ons heel moeilijk om iets te ondernemen tegen 1 september. We hebben toen wel mensen van Child Focus en van de koepel van het Katholiek Onderwijs aangesproken om ons te helpen. Gelukkig heeft de dader zich even later bij ons gemeld – op vraag van de politie.”

De jongens die verantwoordelijk waren voor het aanmaken van de collectie en voor het lekken ervan, zijn door de school enkele dagen geschorst geweest. Maar daarna waren ze weer welkom. “We hebben heel duidelijk gemaakt dat we hun gedrag niet goedkeuren, maar ik vind het wel belangrijk dat we die jongeren zelf niet opgeven. Als we ze aan de schandpaal hadden genageld, wat hadden we daarmee bereikt? De confrontatie aangaan is een veel nuttigere manier om zoiets aan te pakken: die gasten hebben een groeiproces doorgemaakt.”

De dader nam zijn verantwoordelijkheid op, vertelt Kristien Druyts: “Hij is daar op een heel volwassen manier mee omgegaan. Hij is het gesprek aangegaan met de betrokken meisjes, toch met degenen die dat graag wilden. Dat heeft die meisjes deugd gedaan, en hemzelf ook.” Want voor de meisjes was de schok enorm. “Hun wereld stortte in op dat moment, he. Je vervloekt jezelf dat je ooit zo’n foto hebt doorgestuurd. Iets van jezelf dat zo persoonlijk is, dat zomaar op het internet wordt gesmeten….” 

De school zorgde ervoor dat de meisjes die dat wilden ook bij het CLB terechtkonden voor psychologische ondersteuning. Al is maar een minderheid van de meisjes daarop ingegaan. De schaamte en het schuldgevoel blijven enorm groot.

Het probleem van sexting raakt dan ook meer mensen dan alleen de direct betrokkenen. Heel veel leerlingen hadden de foto’s gezien, of praatten erover. De directie koos er dan ook voor om met heel de school een hersteltraject op te zetten: er werd een kunstproject en bezinningen georganiseerd, themadagen,…

“We hebben met de jongeren gewerkt rond respect en vertrouwen in relaties. Wie ben ik, wie ben jij, en op welke manier respecteren we elkaar? Ook als het eens minder goed gaat.” De school heeft er ook bewust voor gekozen om duidelijk te communiceren over de zaak met alle leerlingen en hun ouders. 

Dat inspireerde ook een leerlinge, Maxine Janssens (16). Samen met een vriend maakte zij een toneelstuk over sexting: #gekraaktdooreigennaakt. Want Maxine schrok erg van het stigma dat er op de slachtoffers bleef plakken: heel veel leerlingen vonden dat het hun eigen schuld was. En dat vond ze helemaal onterecht. 

Maxine voert haar toneelstuk binnenkort op op school.

Directeur Kristien Druyts geeft toe dat haar inzichten veranderd zijn in de loop van dat bewogen jaar. “Ik denk niet meer in termen van daders en slachtoffers, ik heb het liever over betrokkenen. Want niemand heeft dit uiteindelijk gewild. We zijn heel blij dat we als school deze weg hebben afgelegd. Al wil dat niet zeggen dat voortaan alles hier koek en ei is. Elk jaar komen er hier nieuwe kinderen bij, en verliefde tieners zullen blijven experimenteren. We moeten sexting dan ook blijvend bespreekbaar maken: weet hoe je ermee moet omgaan. Weet dat je bij iemand terechtkunt, en sluit jezelf alsjeblieft niet op.”