Is praten over seks nog altijd een taboe?

Het woord ‘seks’ heeft een speciale uitwerking op alle leden van de menselijke soort: oud of jong, man of vrouw, leesbeest of niet. Niemand reageert er neutraal op. Al betekent dat niet, dat het boek ook massaal verkocht wordt. Er stiekem een beetje in staan bladeren is meer aan de orde.

Het is een boek met vragen van kinderen tussen 8 en 12 over seks en verliefd zijn en alles wat daar van ver en van dichtbij mee samenhangt. De humoristische tekeningen van Klaas Verplancke trekken de aandacht.

Ouders komt geïnteresseerd vragen voor welke leeftijd het boek bedoeld is. Ik antwoord naar waarheid. De ouders lezen een paar vragen. "Nee, daar zijn die van ons nog juist te jong voor", zeggen ze beslist. Ze kijken schijnheilig alsof het hen spijt. "Daar zijn ze nog niet mee bezig." En voor het prentenboek over hetzelfde thema zijn ze dan weer net te oud.

Het is blijkbaar niet gemakkelijk om voor je kinderen een boek over seks te kopen. Of zelfs om je kinderen te zien als wezens die iets denken over of doen met seks.

Een meisje van een jaar of tien dat arm in arm met haar mama voorbij kuiert, spelt hardop de titel "Seks, hoe voelt dat?" Haar mama rukt aan haar arm en trekt haar gechoqueerd mee. "Zeg!" hoor ik haar nijdig fluisteren. "Dat stond op dat boek", verdedigt het meisje zich argeloos.

Even later komt een oude meneer met rode oortjes minutenlang in het boek staan bladeren. Hij kijkt me medeplichtig aan en verdwijnt dan weer zonder iets te zeggen.

Deftige grootouders werpen even een onderzoekende blik op de schrijfster achter het boek voordat ze met besliste pas een andere kant kiezen. Daar koop je toch geen boek over! Daar schrijf je toch geen boek over! Daar heb je het gewoon niet over! De kleinkinderen worden haastig meegetroond.

Diezelfde kinderen en kleinkinderen hebben met een beetje pech even later problemen met sexting. Of ze zijn dader of slachtoffer van grensoverschrijdend gedrag. Ze moeten zich een houding geven tegen alle opdringerige seksuele beelden die op hen afkomen en waar hun (groot)ouders hen heus niet tegen kunnen beschermen.

"Dan kunnen ze altijd bij ons terecht", zeggen diezelfde ouders. Mooi niet, denk ik dan. Als je niet eens  in onverdachte tijden op een normale manier langs een ‘seksboek’ kunt wandelen, kun je er zeker niet met je kind over praten als er problemen zijn.

Seks is geen taboe meer, hoor je vaak. Ik ben het daar niet mee eens. Seks heeft blijkbaar iets geheimzinnigs en aantrekkelijks, wat zorgt voor spanning en nieuwsgierigheid. Seks fascineert en brengt je in de hoogste hemel, maar kan je ook verwonden tot in het putje van je ziel.

Seks een plaats geven in je leven is iets wat tijd vraagt en ruimte om van gedachten te wisselen. Met leeftijdsgenoten, maar als het even kan ook met een vertrouwde volwassene die er op een normale en eerlijke manier over kan spreken.

Dingen waarover je niet praat, gaan vaak een eigen leven leiden. Dat kan tot hele foute toestanden voeren, waar mensen niet gelukkig van worden en anderen ook niet gelukkig mee maken. Seks is bij uitstek iets wat in het leven kan zorgen voor verbondenheid. 

Waarom laten we onze kinderen dan in de kou staan en vermijden we er elk normaal gesprek over? Lacherig of brallerig doen over seks is alles wat er in de aanbieding is, zo lijkt het wel.

Als we die boodschap geven aan onze kinderen, kweken we een nieuwe generatie mensen met overtrokken verwachtingen, die weinig realistisch zijn. Waar seks soms slechts met moeite ingebed kan worden in een normaal relatieleven.

Als seks echt geen taboe meer is, moet het kunnen om er grapjes over te maken en het te relativeren. Om mythes te doorprikken en meer alledaagse verhalen over gewone seksbeleving te horen. Het zou voor iedereen een verademing zijn.