Vijftien jaar lang maakte Liboton furore als veldrijder, met als hoogtepunten vier wereldtitels en tien keer na elkaar Belgisch kampioen. De jaren tachtig waren ontegensprekelijk de jaren van Roland Liboton. In 1992 nam hij afscheid van de sport, nu is hij parcourskeurder. “Ik doe dat graag en ik kan dat goed”, zegt hij.

Op de vraag waar hij het meest fier op is in zijn carrière, vindt hij moeilijk een antwoord. “Een wereldtitel staat boven een Belgische titel”, vertelt hij. “Maar tien keer na elkaar Belgisch kampioen worden is toch uitzonderlijk. Sven Nys beet er zijn tanden op stuk. Dat wil iets zeggen.” Al was de concurrentie van toen ook veel groter dan in de huidige periode. “Ik kan direct zeven namen noemen van de jaren tachtig. Vandaag heb je alleen Mathieu en Wout. Dat is spijtig. Ik zie anderen die goed zijn, maar ze leggen zich veel te snel neer bij de suprematie van die twee. Als ik destijds dacht dat een ander beter was, dan ging ik dag en nacht trainen. Die drang voel ik vandaag niet. Of ze hebben de ballen niet.”

De voorbije zomer moest Liboton afscheid nemen van zijn moeder. Een harde klap, zo zegt hij. “Ik heb in heel mijn leven een keer echt ruzie gehad met haar. Eén maand voor ze stierf. Over dagelijkse dingen. We kregen de kans niet om het goed te maken, dat doet veel pijn. In het dodenhuis, waar ze opgeborgen lag, ben ik even alleen geweest en er is veel losgekomen. Ik kon dingen zeggen, die ik daarvoor niet gezegd kreeg. Dat heeft toch iets goed gemaakt.” Enkele weken na de dood van zijn moeder, verloor hij nog zijn 58-jarige schoonbroer in een ongeluk. “Patrick is met zijn auto op een middenberm gereden. Zijn slijpschijf die achterin de wagen lag, is door zijn hoofd gevlogen.”

Gezond blijven

Het lichtpuntje van het jaar zou dan zijn zestigste verjaardag kunnen zijn, maar Liboton heeft het er vreselijk moeilijk mee. “Ik kan het moeilijk aanvaarden”, zegt hij. “Ik weet het, ik heb een goed leven gehad. Ik heb grote dingen bereikt in de koers. Ik heb mijn kinderdroom waargemaakt, ik heb ook tegenslag gekend. Maar plots… Je leven lijkt voorbij. Ik heb nog één droom: gezond blijven, zolang mogelijk.”