Kompany na de zoveelste comeback: “Ik kan niks beloven”

Hij stretchte zijn nek. Een keer naar links, een keer naar rechts. Elke comeback van Vincent Kompany (31), en zo zijn er veel, heeft zo zijn raakvlakken. Leg ze naast mekaar: gedragingen en verklaringen. De oprechte blijheid in ogen en manieren wanneer hij bij het laatste fluitsignaal de supporters kan gaan groeten. De geruststelling dat zijn spieren 90 minuten zonder scheurtjes hebben overleefd. En vervolgens het (over-)enthousiasme in de interviews. Die gezonde dosis arrogantie overgoten met net voldoende charme, zodat hij ermee weg komt. Ook zaterdag, in de catacomben van het King Powerstadion. 

Zijn eerste minuten tegen Leicester deden op het eerste zicht het ergste vermoeden. Een bibberstart met roest op de gewrichten. Bij zijn eerste serieuze defensieve actie maaide hij de doorgebroken Vardy zonder pardon neer - zijn tackle kwam simpelweg te laat. Eerlijk: twee minuten ver in zijn comeback had Kompany eigenlijk al onder de douche moeten staan. “Het flitste nooit door mijn gedachten dat ik uitgesloten zou worden”, zei Kompany. “Ik wist dat het geel was. (lacht) Hello guys. Het was vroeg in de match. Early doors. En een goeie ren van Vardy, vond ik zelf." 

"Ach, ik kan mijn joker nu wel uitspelen. Achteraf is het altijd makkelijker praten. Wat me vooral vertrouwen gaf, is dat ik nadien, met een gele kaart in mijn zak, probleemloos de 90 minuten heb volgemaakt. Dat ik kon doen wat het team van mij verwachtte: enkele stevige duels aangaan, enkele lekkere tackles inzetten. Met de jaren word je daar beter in. Je bent kalmer, voorzichtiger na zo’n vroege waarschuwing. Met mijn ervaring is het simpeler om zo’n uitdaging te overleven. Al bij al ben ik erg tevreden met mijn prestatie. Zeker na zolang out te zijn geweest.”

Ook zijn trainer, Pep Guardiola, loofde hem ervoor: “Ik ben echt onder de indruk. Vincent is mentaal zo sterk. Hopelijk kan hij de komende weken fit blijven.” Moet wel. Tot Nieuwjaar zal hij, ondanks nieuwe twijfels bij de fysieke paraatheid van zijn skipper en in afwachting van een extra pion tijdens de wintertransferperiode, moeten bouwen op Kompany. De jonge John Stones, tot voor dit weekend rots in de branding achterin, voelde op Leicester de hamstring scheuren. Hij is minstens vier weken out. Met drie centrale verdedigers voor twee tot drie posities ligt er druk op Kompany. Maar die kickt daarop. In plaats van netjes aan te kloppen, gooit die graag deuren met een forse zwier open en steekt hij vervolgens zijn borst binnen. 

Kompany: “Meestal wanneer ik terugkom uit blessure, kijkt iedereen uit naar mij. Dit keer voelde ik meer druk. Ik wist dat het team uitstekend bezig was. Ik moest presteren, maar ik heb van elke seconde genoten. Zoals ik al zo vaak heb gezegd: ik vertrouw op mezelf. Vanaf het moment dat ik mijn schoenen aan heb, sluit ik mijn ogen, wandel ik op dat veld en presteer ik. Dat is wat 300 matchen met je doen. Ik weet wat te doen. Jullie kennen me. Presteren is voor mij nooit een probleem geweest. Ik haakte af na een aantal erg goeie prestaties, ik kwam terug met een sterke prestatie. Er is slechts één ding dat ik altijd beloof: ik zal altijd leven als een topprof. Dat wil zeggen: hard werken, alles doen wat hoort en altijd klaar zijn om het team uit de nood te helpen. Maar eens je dat gedaan hebt, kan je nog geen beloften maken over je gezondheid. (lachje) Ook jullie niet.”

Zolang hij profvoetballer is, en als het van hem afhangt nog verscheidene jaren, blijft het hout vasthouden.