De moordende messias Charles Manson als muzikale cultfiguur

Communeleider Charles Manson en zijn "Family" van radeloze tieners zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden met de hippie-tijden die de jaren 60 waren. De jongeren (veelal onder invloed van drugs) geloofden dat hij Jezus was en volgden de manipulator blindelings, tot slachtpartijen toe. Manson wilde een rassenoorlog starten en hoopte dat de horror zou toegeschreven worden aan de Black Panthers, waardoor de blanke Manson-sekte de macht zou kunnen overnemen. Hij voelde zich gesterkt door The Beatles met hun nummers "Revolution number 9" en "Helter skelter".

Op de achtergrond speelt zeker het verhaal van de mislukte carrière van Manson als tekstschrijver. Hij zat eerder in de cel voor verschillende misdrijven en luisterde daar graag naar de radio. Hij besloot liedjes te schrijven en trad zelfs op in de gevangenis. Vanaf 1983 bracht Manson platen uit vanuit de gevangenis, gewoon opgenomen via de telefoon.

Later - mede dankzij de losse tijdsgeest - kreeg hij toegang tot de entertainmentwereld. Hij legde contact met Dennis Wilson van The Beach Boys. Die herschreef Mansons nummer "Cease to exist" tot "Never learn not to love", maar Manson kreeg nooit de vermelding als auteur. En dat zat diep. Wilson introduceerde Manson nog bij muziekproducer Terry Melcher, zoon van gevierd actrice Doris Day, maar die was niet geïnteresseerd.

Dat Manson tot de verbeelding is blijven spreken, is ook bij de rockers van Guns N' Roses te horen en te zien. Op het album"The spaghetti incident?" staat een cover van een song van Manson, en frontman Axl Rose droegt ooit een "Charlie don't surf"-T-shirt met de beeltenis van Manson op.

Gothic-zanger Brian Warner (foto hieronder) koos als artiestennaam bewust voor Marilyn Manson, een combinatie van zijn twee iconen: Hollywooddiva Marilyn Monroe en Charles Manson. De sekteleider was daarmee niet echt opgezet en schreef Warner een kaartje vanuit de cel. "Je muziek heeft mij gemaakt tot een duivel", luidde het cryptisch.