Demir had zo’n predikers in Antwerpen en Genk ‘religieuze gekken’ genoemd. Ze vond ook dat het stadsbestuur van Genk de mannen niet hadden mogen laten spreken in het stadhuis. “Ik wil en kan zo’n predikers niet verbieden, maar de lokale overheid moet daarom nog niet de rode loper uitrollen”, zegt ze in De Zondag.

“Wat ze verkondigen druist in tegen ons samenlevingsmodel. Ze promoten segregatie van man en vrouw, ze vinden cafés en verjaardagsfeestjes verwerpelijk.” Dat kan absoluut niet, vindt Demir. Ze vreest ook dat jongeren, zeker de jongeren die op zoek zijn naar een identiteit, zich aangetrokken voelen tot de taal van die predikers. “Maar wie in handen komt van die gekken, loopt het risico volledig van onze samenleving te vervreemden. Dat is verspilling van talent. Ik vind dat zonde”, gaat Demir verder.

“We mogen niet toekijken hoe onze jongeren geïsoleerd worden. We hebben het al eens meegemaakt met Fouad Belkacem en Sharia4Belgium. Toen staken de politiek en journalistiek ook hun kop in de grond.”

Demir vindt dat aan jongeren met een allochtone achtergrond vaker moet gezegd en getoond worden ‘jullie horen erbij’. “Dat hebben we in het verleden te weinig gedaan.” Net daarom voelen volgens Demir veel jongeren met een andere achtergrond zich buiten de samenleving gesteld. Ze kijkt daarvoor ook naar haar eigen familie. “Ik heb het vroeger gezien bij mijn broers. Toen zij geen werk vonden of geweigerd werden in discotheken, vroegen ze zich ook af: wat moeten we doen om erbij te horen?”

Maar, benadrukt Demir, het feit dat veel jongeren zich buiten de samenleving gesteld voelen, is nooit een excuus voor radicalisering.

De staatssecretaris is daarom ook van plan om een tegenbeweging te starten, waarbij ze andere stemmen aan het woord laat in het debat; mensen die uit ervaring weten waarover ze spreken, zoals bijvoorbeeld de straathoekwerkers in Boom die de opgang van Belkacem hebben meegemaakt. “Zij kunnen vertellen dat integratie wél kan, en hoe het kan. Ik hoop dat we dan ook zoveel jongeren bereiken.”