Parket wil zwaardere straf voor daders diepvriesmoord

Enkele dagen voor de moord had Duthoit haar man al verdoofd met een cocktail van het zware antidepressivum Seroquel en heroïne, maar daardoor liet de man het leven nog niet. Daarom haalde ze de drugsverslaafde zwerver Philippaert erbij. “Zij zat in de slaapkamer en riep richting Olaf dat zijn hart nog altijd niet gestopt was en dat hij moest komen helpen”, beschreef het Parket-Generaal de moord. “Zij ging boven op hem zitten en deed een plastiek zak over hem. Daarna namen ze een touw, legden het rond zijn nek en Olaf en Isabel namen elk een deel in hun hand en begonnen te trekken. Erna brachten ze hem langs de trap naar beneden, waarbij het slachtoffer nog viel van de trap.”

“Deze feiten zijn gruwelijk. Na alles in de weegschaal te leggen, kan je maar tot één besluit komen: De straf is niet correct”, klonk het in de rechtbank. Maar Duthoit en haar advocaten wilden sympathie wekken door haar te beschrijven als een vrouw die constant geslagen en misbruikt werd. “Als hij nuchter was, was hij normaal. Dronken brak de hel los, hij had losse handen. Hij was boos over de kleinste dingen. Hij draaide helemaal door”, citeerde haar advocaat uit een verklaring van een ex van Van den Blink. “Het moest stoppen. Als ze elke dag geconfronteerd wordt met misbruik, gebeuren er op een bepaald moment ongelukken. Zeker in 2017, het jaar van de #metoo, moeten we hier rekening mee houden.”

Het psychiatrisch verslag schildert Dutoit net af als dominant, egocentrisch en manipulatief, maar dat spreekt haar advocaat tegen. “Hoe kan ze tegelijk egoïstisch zijn en alles willen doen om Van den Blink tevreden te houden, zoals het verslag zegt? Ze werd steeds onderdaniger.” Duthoit beweerde ook dat Philippaerts het initiatief nam om Van den Blink te drogeren en dat ze enkel uit pure paniek reageerde. "Het was nooit mijn bedoeling dat hij zou sterven", zei ze. "Ik wilde hem naar een warm land brengen en daar achterlaten, in de hoop dat hij nooit zou terugkeren."

Op 19 januari doet het hof van beroep uitspraak.

Advocaat Frank Scheerlinck wil een prejudiciële vraag aan het grondwettelijk hof laten stellen. Zijn cliënt moet in principe minstens twee derde van zijn straf uitzitten, terwijl dit vroeger - mocht zijn cliënt voor het assisenhof verschijnen - slechts een derde was.

De diepvriesmoord in Hooglede draait om een vrouw die met behulp van een drugsverslaafde kennis haar man ombracht en die een jaar lang in de diepvriezer van de vrouw verborgen kon houden. Zij kreeg 21 jaar cel, de drugsverslaafde cliënt van advocaat Scheerlinck 15 jaar. In principe moeten beiden daarvan minstens een derde van hun straf uitzitten.

Maar de cliënt van Scheerlinck pleegde in het verleden al zware misdrijven, waardoor hij in staat van wettelijke herhaling verkeert en hierdoor minstens twee derde moet uitzitten. "Hierdoor kan mijn cliënt pas op 10 jaar vrijkomen en de vrouw al op 9 jaar." Maar sinds de wet Potpourri II van februari 2016 worden moordzaken doorgaans doorverwezen naar een gewone correctionele rechtbank en niet meer naar het hof van assisen. "Doch het hof van assisen moest geen rekening houden met die wettelijke herhaling. Dus als mijn cliënt was verschenen voor het hof van assisen, dan kon hij al na een derde, of vijf jaar zijn vrijlating aanvragen."

Vandaag werd de zaak opnieuw in beroep in Gent behandeld en Scheerlinck wierp het probleem van de strafuitvoering het hof voor de voeten. De rechtbank in Kortrijk had volgens hem bij de bestraffing duidelijk een verschil willen maken tussen de man en de vrouw, maar in strafuitvoering zou de vrouw mogelijk wel minder lang in de gevangenis moeten verblijven. "Onrechtvaardig!", vindt hij. Daarom vroeg Scheerlink het hof van beroep in Gent om aan het grondwettelijk hof een prejudiciële vraag te stellen omtrent het probleem. Of het hof die vraag zal stellen, wordt duidelijk op 19 januari.