Bijzonder schrijnend is het: vlak voor de feestdagen je huis moeten verlaten en opgesloten worden in een terugkeercentrum. Toch overkwam het de elfjarige Kristina en haar ouders, die uit Armenië afkomstig zijn maar al negen jaar in Eeklo wonen.

“Dat kwam heel hard aan”, zegt Geert Faes, de leraar van Kristina in het zesde leerjaar. “In de eerste plaats bij haar en haar familie, maar ook mij en bij de kinderen in mijn klas. Dit is te hard en traumatisch voor een kind.”

Want terwijl het wacht op de uitzetting, zit het gezin opgesloten in een terugkeerhuis in Tubeke. Door de kerstvakantie ligt hun dossier stil en is het niet mogelijk om uitgewezen te worden of in beroep te gaan. Feestdagen in mineur.

“Iedereen beweert dat het de warmste week was, maar dat is duidelijk niet het geval”, zegt Geert, die dan maar zelf naar Tubeke reed om het rapport van Kristina af te geven. “De reden waarom ze het land moeten verlaten kan terecht zijn, maar de manier waarop is onmenselijk. Uitgerekend in een week waarin kinderen hun rapport krijgen, kerstfeestjes vieren en gezellig kerstkaartjes uitdelen. Je leeft zo naar die kerstvakantie toe, en net dan word je uit je huis gezet. Dat vind ik heel pijnlijk, zeker als zoveel diensten stilliggen. Je belandt dus zeker veertien dagen in een troosteloze biotoop.”

Het is geen alleenstaand geval, zegt Geert, en daarom vindt hij dat het aan de kaak gesteld moet worden. “Misschien kunnen we mensen die op een bureau zitten zo wat laten nadenken.”