Ze werd ontvoerd en verkracht door zes mannen en kreeg nooit gerechtigheid: dit is verhaal van de vrouw aan wie Oprah hulde bracht

Recy woont in Abbeville als het ondenkbare gebeurt. Na een kerkdienst haast ze zich te voet naar huis, waar haar man en haar 3-jarig dochtertje op haar wachten, maar onderweg wordt ze aangeklampt door zeven gewapende mannen in een groene wagen. Onder bedreiging van een geweer dwingen ze haar in te stappen. Ze smeekt hen op haar met rust te laten en haar niet dood te schieten, maar ze blinddoeken haar en rijden met haar naar een bos. Daar verplichten ze haar om haar kleren uit te doen.

‘Doe hetzelfde als wat je met je echtgenoot doet of ik snij je de keel over’, klinkt het. Zes van de zeven mannen verkrachten haar. De laatste doet het niet omdat hij Recy kent, maar hij laat zijn kameraden wel begaan. Vervolgens blinddoeken ze haar opnieuw en duwen ze haar uit hun rijdende wagen. Ze wordt voor dood achtergelaten aan de kant van de weg. Tot haar vader haar vindt. (lees hieronder verder)

De man had gehoord dat zijn dochter was ontvoerd en was op zoek naar haar. Hij belt onmiddellijk de plaatselijke sheriff. Al snel blijkt dat er maar één groene auto in de streek rondrijdt en de sheriff neemt contact op met de eigenaar, Hugo Wilson. Die geeft toe dat hij seks heeft gehad met Recy en noemt ook de vijf andere mannen: Herbert Lovett, Dillard York, Luther Lee, Willie Joe Culpepper en Robert Gamble. Ze beweren echter dat het geen verkrachting was, maar dat ze Recy hebben betaald en dat ze haar toestemming gaf. Recy ontkent, maar haar aanvallers kunnen zonder straf beschikken.

Om alles nog erger te maken wordt ze het mikpunt van agressie, nadat ze haar verhaal aan de politie heeft verteld. Blanke nationalisten steken haar huis verscheidene keren in brand. Uiteindelijk gaat ze met haar gezin bij haar vader wonen, die de hele nacht buiten voor zijn huis waakt met een geweer in de hand. Zodat niemand zijn dochter kwaad kan doen. (lees hieronder verder)

Intussen heeft de National Association for the Advancement of Coloured People lucht gekregen van de zaak en ze sturen een onderzoeker ter plaatse om het verhaal van Recy te verifiëren. Niemand minder dan Rosa Parks – die in 1955 weigerde haar plaats in de bus af te staan aan een blanke ten tijde van de rassenscheiding in de VS – komt bij haar langs. En nog meer activisten die strijden voor mensenrechten scharen zich achter haar. Maar desondanks worden de verkrachters niet opgepakt of aangeklaagd.

De gouverneur van Alabama laat onder druk een nieuw onderzoek openen, maar ook dat brengt geen zoden aan de dijk. Ondanks dat enkelen van de aanvallers toegeven dat de seks niet met wederzijdse toestemming gebeurde: “Ze weende en vroeg ons om haar naar huis te laten gaan.”

Een kleine twee weken geleden overleed Recy, op 28 december. Net voor haar 98ste verjaardag. Gerechtigheid kreeg ze nooit. De laatste keer dat ze over de aanval sprak, was in 2010. Ze vroeg zich toen nog altijd af waarom de mannen hadden gedaan wat ze gedaan hadden. “Ik was een eerlijk iemand en ik had een keurig leven”, zei ze. “Ze hadden dat niet mogen doen. Ik heb hen geen aanleiding gegeven. Ik heb er niets voor in de plaats gekregen. Er is nooit iets gedaan om hen te straffen.”

Op 15 december kwam nog een documentaire uit over de feiten, onder de titel ‘The Rape of Recy Taylor’. Daarin doet regisseur Nancy Buirski in anderhalf uur tijd het hele aangrijpende verhaal.