Beluister de favoriete ochtendmuziek van Jan Delvaux: "Niets overrompelt mij nog zoals de muziek uit mijn jeugd"

"Ik denk dat je best even terugbelt. Je weet wel, op de landlijn." Belpopkenner Jan Delvaux is onvoorwaardelijke fan van Spotify, draagt coole bandshirts en ook zijn brilmontuur stamt duidelijk uit de tegenwoordige tijd. Toch weigeren veel oude waarden ten huize Delvaux te vergaan. Vooral muzikaal is hij een bekende voorvechter van alles wat aan de vergetelheid dreigt verloren te gaan. "Toegegeven, ik ben wel al wat belegen en verzadigd. Niets overrompelt mij nog zoals de muziek uit mijn jeugd."

Het perfecte gebakje

Eén van de onsterfelijke waarden waar Delvaux het steevast over heeft, is zangeres Della Bosiers. Ze komt regelmatig terug in Delvaux' Belpop-epos, en is tevens de enige Belg in de lijst. "Het mag je misschien verbazen, maar ken jij iemand die enkel naar Nederlandstalige of Belgische muziek luistert? Ik niet. Als het erop aankomt, moet een goede Belgische plaat opkunnen tegen een internationale plaat om echt in een best-of lijstje te kunnen staan. Della geniet hier niet veel bekendheid meer, maar een aantal jonge gasten uit de hiphop pikken haar Braziliaanse sound langzaam weer op. Ze zong hele mooie, nostalgische muziek, die klonk als een zondags gebakje waar de patissier hard aan had gewerkt."

Vroeger was hij de nachtbrakende journalist die pas kon schrijven als de wereld stil werd. Maar tegenwoordig heeft ochtendstond werklust in de mond, en zelfs een kalme zondag zit er ten huize Delvaux niet meer in: met twee jonge kinderen die het nest nog lang niet uit zijn, maar wel al de geneugten van tv hebben ontdekt, weerklinkt in het weekend een druk gezoem. 

"Muzikaal zijn wij een zeer disfunctioneel gezin. Mijn vrouw kan niet tegen achtergrondmuziek, maar alles wat anderen stil beluisteren, knalt zij snoeihard door de boxen. De hyperromantische muziek van Korngold bijvoorbeeld: muziek uit zwart-witfilms op zaterdagnamiddag, heel pompeus en meeslepend, en dat dan op het maximumvolume in de auto."

Ook op reggae laat het koppel Delvaux zich regelmatig gaan, liefst uit de vroege jaren zestig en met frontvrouw, Marcia Griffiths bijvoorbeeld. "Wij houden niet van boenkeboenkedansen, maar we staan wel vaker heupwiegend in de living. Spontaan neemt mijn vrouw dan de leiding, en ook onze zoon danst mee. Gelukkig voelen onze kinderen nog geen plaatsvervangende schaamte voor de gekke moves van mama en papa."

De wetten

Beluister een nummer meer dan vijftien keer, en het blijft voor altijd hangen, vertelt Delvaux. Het zou een muzikale natuurwet zijn. "Niets  overrompelt mij nog zo als de platen die ik heb grijsgedraaid in mijn jeugd, die gepaard gaan met herinneringen aan de eerste liefde en het eerste verlies. De tijd toen ik aan één plaat al mijn zakgeld gaf, en die onophoudelijk beluisterde. De meeste mensen stoppen met muziek beluisteren of ontdekken als ze zevenentwintig zijn, daarom zijn die flashback-concerten tegenwoordig ook zo in. Mijn oude platen raken ook mij het diepst, en zelfs dansen daarop gaat me veel natuurlijker af. Alles wat na mijn dertigste kwam, sijpelde trager binnen.  Van veel platen die in de tijd daarvoor gemaakt zijn, kan ik zelfs de gastmuzikanten nog uit het hoofd opnoemen. Ik ben wat oververzadigd."

Ook zijn neus voor muzikale primeurs laat zich nog zelden op de voorgrond dringen. Delvaux laat zich in zijn muzikale exploraties vooral leiden door het toeval, en laat de associaties de vrije loop. "Soms denk ik dat ik het hele veld wel ken. Maar er is nog zoveel schoonheid. Iedereen die een beetje van muziek houdt, kent wel iets waar ik nog nooit van heb gehoord. Dat nummer van Penguin Café Orchestra is bijvoorbeeld iets uit de jaren tachtig dat ik volledig vergeten was, maar per toeval kwam ik onlangs een plaat tegen van zijn zoon in de tweedehandswinkel. Zo'n dingen gebeuren constant, veel verdwijnt in de loop der jaren. Daarom vind ik Spotify ook zo leuk; het is een gigantische bibliotheek waarin je kan verdwalen in de meest obscure hoekjes. En ik moet toegeven dat wanneer ik iets tegenkom dat zoveel associaties oproept, ik altijd denk dat het lot er voor iets tussenzit."