‘Mijn beslissing is een positieve keuze’, benadrukt Assita Kanko, MR-gemeenteraadslid in Elsene. ‘Ik wil me fulltime bezighouden met Polin (haar onlangs opgerichte politieke “incubator” om meer vrouwen in de politiek te krijgen, red.) en de strijd voor vrouwenrechten. Daar ligt mijn hart en dat vind ik op dit moment belangrijker dan mijn eigen politieke carrière. Vandaar dat ik in oktober niet opkom bij de verkiezingen: niet in mijn gemeente en ook niet elders.’

De voorbije week vond in Brussel de eerste samenkomst van Polin plaats, met nationale en internationale sprekers, workshops en netwerkmomenten. De ambitie? Meer sisterhood creëren in de Wetstraat. Het moet gezegd: aan inspiratie en positieve energie geen gebrek. Diezelfde dag kondigde Kanko de geboorte van haar Polin Academy aan, waarin ze het werk wil voortzetten zonder vast te zitten in het carcan van een partij.

‘Ik blijf aan politiek doen, maar op een andere manier’, vervolgt ze. ‘Polin is van meetaf aan een partij- en grensoverschrijdend verhaal geweest, het doet er ook gewoon niet toe welke ideologie je aanhangt. In die geest wil ik momenteel werken. Vechten voor vrouwenrechten is dringender dan vechten voor mijzelf. Mijn buikgevoel zegt dat ik dit moet doen, het voelt gewoon juist.’

Kanko neemt – al dan niet tijdelijk – afstand van de MR om zich op ‘een meer onpartijdige manier’ op haar nieuwe missie te storten. ‘Ik ben niet boos op de MR, zeker niet, maar ik wil me graag ten volle focussen op Polin.’ Ze blijft aan de slag als columniste, en als het van haar afhangt ook op de communicatieafdeling van het kabinet van minister Denis Ducarme (MR). ‘Dat is gewoon een job voor mij. Als mijn beslissing gevolgen zou hebben voor die job, dan is het maar zo. Ik ben vastberaden.’

Publiekslieveling

Voor de MR is Kanko’s beslissing een aderlating. De goedlachse, perfect tweetalige Brusselse met Burkinese roots is in korte tijd een publiekslieveling geworden aan beide zijden van de taalgrens. Ze is het toonbeeld van integratie, spreekt gepassioneerd over politiek en over België en trekt hard aan de kar als het over mensenrechten gaat. Zo verzet ze zich hevig tegen vrouwenbesnijdenis – een verminking die ze zelf moest ondergaan toen ze vijf jaar was.

In Elsene, waar ze gemeenteraadslid is, levert haar partij de burgemeester van een paarse coalitie. Een stemmenkanon was ze nog niet, maar als rijzende ster was het niet ondenkbaar dat Kanko na de lokale verkiezingen van eind dit jaar een schepenpost zou binnenhalen. Ook voor 2019 lagen de kaarten gunstig: een zitje in een parlement was haar intern stilaan gegund.

‘Voor 2019 heb ik nog niets beslist’, laat ze weten. ‘Wat mij betreft, ligt alles open, maar het hangt ook af van de partij natuurlijk.’ Die partij heeft al beter in haar vel gezeten, het debacle over de woonstbetredingen heeft wonden geslagen (zie hiernaast). Kanko heeft zich bewust niet in de discussie gemengd. ‘Ik heb al mijn tijd in Polin gestoken. Wat voor mij telt, zijn de rechten en vrijheden van de burgers. Daar mogen we niet op afdingen.’