Hardy verontschuldigt zich op proces: "Mea culpa, mea maxima culpa"

Renaud Hardy blijft zitten tijdens zijn verhoor. Hij had daarvoor de toestemming gekregen van de voorzitter, omdat hij aan de ziekte van Parkinson lijdt. Als hij een eerste vraag krijgt - over zijn jeugdjaren - begint Hardy meteen te huilen. "Eerst en vooral wil ik zeggen: mea culpa, mea maxima culpa", zegt Hardy. Hij vult aan met een zachte en snikkende stem: "Als ik maar de klok kon terugdraaien..." Even later tijdens het verhoor zegt hij ook nog: "Ik kan nog altijd niet geloven dat ik zo'n daden gesteld heb. Ik kan me niet terugvinden in zo'n barbaarse dingen".

Vandaag en mogelijk morgen wordt Hardy verhoord. Over zijn jeugdjaren, zijn werk, zijn relaties, zijn seksualiteit, zijn ziekte, maar ook over de feiten. Dat moet de jury meer inzicht geven in zijn persoon.

Hardy maakt een wat verwarde indruk tijdens het verhoor. Hij antwoordt niet altijd op de vraag, reageert naast de kwestie of verliest zich in details. Wanneer de voorzitter bijvoorbeeld vraagt of hij ooit slagen kreeg van zijn moeder, blokkeert Hardy. Na zo'n drie keer dezelfde vraag, zegt hij uiteindelijk al snikkend dat hij zijn moeder niet wil culpabiliseren.

De voorzitter vraagt tijdens het verhoor ook of hij seksverslaafd is. "Mensen vertellen n'importe quoi over mij", antwoordt Hardy. "Elke man die de hele dag alleen thuis zit kijkt porno", zegt hij nog. Hij zegt ook dat hij onder meer aan SM en wurgseks deed omdat de vrouwen waarmee hij seksualiteit beleefde daar zelf om vroegen. "Daarom maakte ik ook beelden, om achteraf geen miserie te hebben", zegt Hardy. 

Ook over de feiten zelf antwoordt Hardy vaak verward. Hij geeft wel toe dat hij extremere feiten nam als hij cocaïne had genomen. Dat deed hij vaker sinds hij aan de ziekte van Parkinson leed.

De advocaten van de slachtoffers en nabestaanden zijn niet onder de indruk van de excuses van Hardy. "Het is heel moeilijk voor de voorzitter, Hardy antwoordt naast de kwestie of helemaal  niet", zegt Jef Vermassen, advocaat van slachtoffer Veerle Eyckermans. Ook Walter Damen, advocaat van een ander overlevend slachtoffer, ergert zich. "Dat niet op vragen antwoorden, hij doet alsof", zegt Damen. "Dat de ziekte van Parkinson ernstig is, dat is zo, maar ik vind dat hij eigenlijk wel oneer aandoet aan de mensen die die ziekte hebben. Wat nu gaat men toch niet vertellen dat de ziekte van Parkinson een psychiatrisch verschijnsel met zich mee kan brengen dat je geen controle meer over je handelen kan bewaren."

Renaud Hardy wordt beschuldigd van het moorden en verkrachten van 2 vrouwen en het proberen vermoorden van 2 andere vrouwen. De moorden die hij pleegden waren heel gruwelijk en vernederend voor de slachtoffers. Hij ging vaak op dezelfde manier te werk: eerst sloeg hij zijn slachtoffer bewusteloos met een stomp voorwerp en probeerde haar te wurgen. Daarna ging hij over tot vernederende, dominerende seksuele handelingen.

Eén moord had Hardy zelf gefilmd. Hij kon dus niet anders dan bekennen. De andere feit heeft hij lange tijd ontkend, tot enkele maanden geleden. Toen legde hij bekentenissen af over alle feiten aan de speurders.

Renaud Hardy wordt door getuigen en gerechtsdeskundigen beschreven als een man die seksverslaafd was en niet om kon met gevoelens van tekortkoming. Hardy zelf wijt zijn gedrag aan zijn ziekte, hij heeft de ziekte van Parkinson en neemt daarvoor zware medicatie. Door zijn ziekte was hij gefrustreerd en voelde hij zich uitgelachen, zo zegt hij zelf.

De vraag stelt zich dus of Hardy toerekeningsvatbaar was op het moment van de feiten, rekening houdend met zijn ziekte. Daarover zal de jury moeten beslissen. Als hij toerekeningsvatbaar en schuldig wordt bevinden, riskeert Hardy levenslang.