"Ik was bijna een school shooter": man schrijft emotionele getuigenis over geestelijke gezondheid en wapens

"Ik was het buitenbeentje op de middelbare school. Ik heb een erg chaotische en gewelddadige kindertijd gehad. Ik verhuisde van de ene plek naar de andere. De mensen waar ik het dichtste bij stond, waren diegenen die mij het meeste pijn deden", zo getuigt Stark over zijn moeilijke jeugd. 

"Ik was verlegen en gevoelig. Ik stonk omdat ik vuile kleren droeg die in weken al niet gewassen waren of omdat ik ook in weken niet gedoucht had. Ik werd geplaagd en gepest. Omdat ik dik was, slim was of omdat ik geen sport speelde."

"Ik werd boos en dus begon ik wapens te verstoppen op plekken waar ik veel kwam." Stark verstopte messen, stokken, boksbeugels,... . "Om het even wat. Ik had altijd iets in de buurt", vertelt hij. 

"Ik vertel dit niet om mensen te shockeren of kwaad te maken of om te zeggen dat ik het eens ben met al dit kwade. Ik vertel dit om aan te tonen dat de problematiek moeilijk is", zegt Stark. 

"Mensen zeggen dat geestelijke gezondheid het probleem is. En dat is waar", zegt Stark, die als tiener al depressief was en zelfmoordneigingen had. "Ik had het gevoel dat ik niets had in het leven om naar uit te kijken en ik had dus letterlijk niets om te verliezen. Als iemand niets heeft om te verliezen, dan kunnen ze alles doen. En die gedachte zou beangstigend moeten zijn."

(Lees hieronder verder.)

Dat Stark uiteindelijk geen bloedbad heeft aangericht op een school, is maar aan één iets te danken: "Ik had geen semi-automatisch wapen. Ik was bijna een school shooter, maar ik ben dat niet omdat ik geen toegang had tot een wapen." Tussen 1994 en 2004 was er in de Verenigde Staten een verbod op semi-automatische wapens.  

"Wapens vermoorden geen mensen. Mensen vermoorden mensen. Maar mensen met wapen vermoorden heel veel mensen", zegt een emotionele Stark. 

"Ik heb het ver geschopt sinds dit allemaal gebeurd is, zo’n 25 jaar geleden. Ik ben gegroeid als persoon, ik ben een vader en familieman geworden. En ik heb dingen om voor te leven en dingen om te verliezen", zegt Stark. Dat wil echter niet zeggen dat het nu elke dag goed met hem gaat. Ook nu nog vecht de man tegen depressie.  "Maar het is makkelijker geworden om het gevecht te winnen", zegt hij. 

Stark spreekt uit ervaring wanneer hij zegt dat liefde veel helpt. Volgens de man moet de samenleving dan ook meer focussen op liefde en op kinderen helpen die het gevoel hebben dat ze niets te verliezen hebben. "Ik heb een gebrek aan liefde gehad", zegt hij. De uitnodiging van een vriend voor een feestje, heeft hem op een dag gered van zelfmoord. "Ik zou die nacht niet overleefd hebben als dat niet was gebeurd", zegt Stark.  

"Als je iemand ziet waarvan je denkt dat hij of zij liefde nodig geeft: geef het hen dan. Zelfs een knuffel, een woordje, of een glimlach kan iemands leven redden. Medeleven is de enige echte manier waarop we dit kunnen stoppen. Hou van mensen, zelfs als ze het niet verdienen", zo sluit Stark zijn getuigenis af. 

Met vragen over zelfdoding kan je terecht op het gratis nummer 1813 van de Zelfmoordlijn of op www.zelfmoord1813.be.