Kendrick Lamar geeft in Sportpaleis concert van het jaar: iedereen buigt voor hiphopgod

Hiphop is hot. Kijk maar naar de hysterie rond Drake bijvoorbeeld. Maar er is iets wat Kendrick Lamar boven de rest uittilt. De voorbije vijf jaar klom de ster van de Californische rapper ­razendsnel. In 2013 stond hij in een uitverkochte AB, gisteravond bleek zijn publiek zowaar vertienvoudigd. Aan de wachtlijst voor het uitverkochte Sportpaleis te zien had hij er gerust nog één kunnen vullen. En ondanks de verkeerschaos door de staking bij het openbaar vervoer, en de nog ellenlange files toen het concert een halfuur later dan ­gepland startte, lustten de fans er duidelijk pap van. 

Bij Lamar geen ego, geen zelfverheerlijking, geen ‘homies’ of ‘ho’s’. Kendrick bleek gewoon een aardige jongen die kwam vertellen wat hem bezighoudt in de wereld. Een man van vlees en bloed. Die, als hij het over God heeft, wel degelijk naar de hemel kijkt en niet in de spiegel. En dat blijkt de fans aan te spreken. ­Vanaf minuut één, tijdens opener ‘DNA’, ­werden zijn lyrics woord voor woord ­meegebruld — als was het het evangelie. 

Sommige critici loven Lamar als was hij de ­nieuwe James Brown, David Bowie of Prince. Voor de iets oudere lezer kan dat als heiligschennis klinken. Maar Lamar klinkt op elke plaat anders, en net zoals zijn legendarische voorgangers vernieuwt hij zichzelf keer op keer. 

Van de strakke hiphop op de eerste plaat en het jazzuitje op de tweede tot de meer funky sound van de derde: hij verenigt alles tot zijn eigen stijl. Het leverde in vijf jaar drie absolute meesterwerken op. De meeste songs gisteren ­kwamen van zijn jongste album ‘DAMN.’ Maar vrij vroeg in de set was er ook plaats voor ‘King Kunta’, één van zijn grootste hits uit vroeger werk. Waar andere hiphopartiesten het live doorgaans niet echt waar maken — de shows zijn vaak te rommelig, de klank niet optimaal — zorgde K.Dot voor een concert dat tot in de puntjes in orde was. 

Zijn stem klonk kraak­helder, de lyrics brachten de zaal in vervoering. En op zowel het grote als het kleine podium — waar hij twee nummers bracht — lag de focus helemaal op de superster zelf. Straf hoe hij het allemaal in z’n eentje vulde. En al werd er veel muziek op tape gespeeld, vreemd genoeg stoorde dat niet en klonk het nooit steriel.

Visueel waren er ook hoogstandjes, al was iedereen het erover eens dat ­Lamar dat vuurwerk niet nodig heeft. Al moet gezegd dat de grote ledschermen wel voor extra magie zorgden. Het golvende water over twee schermen tijdens ‘Swimming Pools (Drank)’ was prachtig. Het absolute hoogtepunt volgde helemaal op het eind met ‘Humble’. Van A tot Z meegescandeerd door een uitzinnig publiek, dat het overigens voor een groot deel alleen a capella zong.

Het enige wat King ­Kendrick gemeen heeft met de Drakes van deze wereld, is dat hij geen fotografen toelaat op zijn shows. En hij verspreidt ook geen beelden achteraf. Het houdt het mysterie wat ­intact. Zijn fans haalden bij de eerste