Op het moment dat bekend werd dat Linda overleden was, zat haar broer in de avondschool. Na een telefoontje van zijn vrouw dat er iets ergs gebeurd was, haastte hij zich naar huis. “Er stonden twee agenten in de living, die meteen vroegen naar mijn naam en de mededeling deden dat Linda dood was. We mochten er met niemand over praten, op mijn broer na, en we mochten niet naar haar toe. We wisten niets. Vanaf zaterdag hebben we dan in de kranten alle details moeten lezen, elke dag meer en meer. Op maandag zijn we haar gaan groeten. Ze was opgelapt, maar ik kon wel raden hoe erg het geweest was. Haar dood heeft enorm veel impact op ons allemaal.”

Willem Doms heeft de slagerij van zijn ouders overgenomen in Mechelen en wordt daar ook veel aangesproken over de moord op zijn zus. “Veel klanten hebben Linda ook gekend. Toen het nieuws doorsijpelde, durfden ze er in het begin niet over te beginnen. Het was zo surreëel, eerst geloof je het niet. Het is net alsof je in een film zit, waanzin.”

Haar andere broer vertelde dat ook zijn kinderen hun tante Linda erg missen. “Ze was meter van de jongste, organiseerde altijd activiteiten voor de kinderen en gaf originele cadeaus. Voor haar dood figureerde ze nog in de televisiereeks de Buurtpolitie. Die aflevering kwam na haar dood op tv. Onze jongste is in huilen uitgebarsten. Ze missen haar enorm.”

Linda wordt door iedereen omschreven als een lieve, sociale, behulpzame vrouw die altijd voor iedereen klaarstond, ook al leed ze zelf aan de ziekte van Lyme. “We geloven niet dat ze met iemand anders zou spotten omwille van zijn ziekte”, vertelde een nicht. “Zoiets zou ze nooit doen. Ze was de goedheid zelf.”