Buurtbewoners en getuigen gebruiken allemaal dezelfde woorden: pure horror en paniek. Dat zegt ook journalist Damien Allemand. Hij was donderdagavond naar zijn scooter aan het stappen, die hij geparkeerd had nabij het strand.

“Het was ontzettend druk op straat”, herinnert Damien zich. “In de verte hoorde ik plots een geluid. Geroep. Ik dacht eerst dat iemand zelf vuurwerk had willen aansteken, en dat het fout gelopen was. Maar nee. Een fractie van een seconde later zag ik een grote witte vrachtwagen met een hoge snelheid inrijden op de mensen. De bestuurder schoot op de menigte om zo veel mogelijk slachtoffers te maken. Ik zag mensen in het rond vliegen als bowlingkegels. Ik heb schreeuwen gehoord die ik nooit meer zal vergeten.”

Lezers: “Bang dat we waren”

Ook lezers op onze website reageren vanuit Nice. “Wij zijn op vakantie in Nice en verblijven op een appartement op de Promenade des Anglais. We zaten gisteren op ons terras toen de vrachtwagen vlak voor onze neus op de mensen begon in te rijden”, getuigt de familie Claeskens. “Hij zigzagde bewust om zoveel mogelijk slachtoffers te maken. We hoorden schoten. Zijn onmiddellijk binnen gevlucht. zagen door het raam de doden liggen. Zijn gaan schuilen op de slaapkamer opdat onze kinderen niet teveel van de gruwel zouden zien en horen. Iedereen moest binnen en daar blijven. Heel de nacht politie en helikopters. Politie in witte overalls zijn nu nog doden aan het bergen voor onze neus. Vakantie hadden wij ons anders voorgesteld. Zijn allemaal ok.”

Hilde en Benny stonden op 100 m van het eindpunt van de vrachtwagen. “Van de vrachtwagen hebben we niets gezien, wel de paniek onder de mensen. Iedereen liep weg, wij zijn uit de massa gelopen,en achter een palmboom gaan staan. Spullen op de weg, brommers omgelopen, terras overhoop. Dan liepen we naar ons hotel, daar ontstond weer paniek in de straat. Bang dat we waren.”

Ben jij ook in Nice op dit moment? Laat het ons hier weten

Of mail naar hier@reageren.be.

“Elke vijf meter een dode”

Meerdere getuigen herinneren zich het schokkende beeld van “lichamen op de grond”. Journalist Damien keerde enkele uren na de aanslag terug naar de Promenade des Anglais.

“Iedere vijf meter lagen levenloze lichamen, bloed...”, zegt hij. “De mensen op het strand waren als eersten ter plaatse. Ze brachten water naar de gewonden en legden handdoeken over de slachtoffers voor wie geen hoop meer was. Pas dan besefte ik de ware grootte van de tragedie.”

“Iedereen is aan het trillen en huilen”

“De boulevard lag bezaaid met lichamen”, zo zegt een ooggetuige op de Nederlandse radio. “Ik zag mensen plots rennen. Ik ben toen ook gaan rennen. Er was veel chaos, sommige mensen zeiden dat het een terreuraanslag was. Er werden ook knallen gehoord, maar dat kon ook het vuurwerk geweest zijn.”

Nog een andere getuige vertelt hoe na afloop van het vuurwerk er nog altijd schoten werden gehoord en mensen begonnen te rennen en gillen. “We zijn gaan kijken wat er gebeurde. We zagen mensen op de grond liggen. Er lagen ook overal glazen, want iedereen gooide zijn drinken weg. Het is hier complete paniek. Iedereen is aan het trillen en huilen.”

“Bam, bam, bam”

De Nederlandse Gabriella Van Rosmalen was op huwelijksreis in Nice toen de hel er losbrak. In een blogpost op Urbanchicks.nl vertelt ze dat zij en haar man op het nippertje ontsnapten aan de dood.

“Dan zie ik vanaf links een grote, witte vrachtwagen aanrijden. Dat kan toch helemaal niet? De weg is afgesloten en daar lopen allemaal mensen”, schrijft ze. “Met mijn naïeve hoofd denk ik nog dat het bier op is en dat deze truck een nieuwe lading brengt. Op één meter passeert hij ons en dan zien we dat het geen gewone vrachtwagen is. Hij maakt tientallen slachtoffers. Mensen gillen, rennen weg. Anderen blijven roerloos op de grond liggen, met hun gezicht naar grond.”

Gabriella en haar man rennen in paniek weg, terwijl op amper vijf meter van het koppel geschoten wordt. “Bam, bam, bam. 20 keer, 30 keer achter elkaar. Om de overkant van de straat te bereiken, weg bij het strand, moeten we langs de vele slachtoffers lopen. We zien mannen, vrouwen en kinderen in zomerkleren. Ze liggen in rare hoeken en zijn niet meer te redden.”

“Er wordt geschoten, ren!”

Mélina Macri (40) was op het strand Beau Rivage - aan de Promenade des Anglais - toen de aanslag plaatsvond. “We zagen mensen naar het strand rennen, richting het oude stadsgedeelte van Nice. Ze riepen: “Er wordt geschoten, ren!” Dus we begonnen te lopen zonder echt te weten waarom. Er heerste ongelooflijke paniek. (...) We probeerden binnen te geraken in een hotel, maar het was gesloten. Dus we bleven rennen naar het oude stadsgedeelte. Een man opende daar uiteindelijk de poorten van zijn schuur. We waren met een 150-tal. We zijn er anderhalf uur gebleven.”

Charlène Camin zat op een terrasje met haar vriend. Aan Le Monde vertelt ze over het moment van de aanslag: “We zijn meteen weggelopen en hebben elkaars hand goed vastgehouden om samen te blijven. We zijn ondergedoken in een restaurant (...) Mensen probeerden zich te verstoppen in het toilet, in de keuken. We hebben de lichten zelfs gedoofd om de aandacht niet te trekken.”