Beluister de favoriete ochtendmuziek van Ayco Duyster: "De roezige uren zijn ideaal voor muziek die in geen enkel format past"

"Welke parameters meespelen bij het uitkiezen van een goede plaat? In zulke gesprekken kom je snel op holle woorden uit. Ik ga op zoek naar authenticiteit, maar wat is dat dan eigenlijk?" Ayco Duyster is al meer dan twintig jaar radiopresentator, en al gebruikt ze het begrip niet licht, authenticiteit is waar haar programma's voor staan. Ze dragen niet voor niets haar naam: Ayco op Radio 1, Duyster destijds op Studio Brussel.

"Ik houd vooral van het gevoel dat er geen groot marketingplan achter muziek verscholen zit", vertelt Duyster. "Ongepolijst, ongelikt, het DIY-gevoel is waar ik doorgaans voor val. De lijn tussen pakkend en kitscherig of cheesy is soms ondefinieerbaar dun. Je moet op zoek gaan naar het moment waarop de analyse wegvalt, dan word je pas door iets gegrepen. En dan beluister je het nog eens, en nog eens, en nog eens."

In een andere wereld

"Er is nauwelijks stilte in mijn leven", vertelt ze. Met twee kinderen en een job als de hare is dat niet verbazingwekkend. Al lijkt de constante ruis een bewuste keuze. "Ik ben overdag met niets anders bezig dan muziek. Dus als ik op de trein zit - zo’n twee uur per dag - kan ik ervan genieten om urenlang naar een gesprek te luisteren." Duyster is grote fan van Amerikaanse en Britse vertellers in het podcastlandschap. Op vlak van muziekprogramma’s laat ze zich vooral inspireren door Mary Anne Hobbes op BBC Radio 6 Music.

"In Amerika worden erg mooie dingen gemaakt op vlak van podcasting, door presentatoren die veel persoonlijkheid hebben. Sooo Many White Guys is één van mijn favorieten - gemaakt door komiek Phoebe Robinson. Ook fictie vind ik heel goed werken in een auditief format. Bladeren harken in de tuin en ondertussen in een andere wereld zitten, dat vind ik een hele mooie vorm van luisteren."

Aan maatschappelijk relevante onderwerpen en diepte-interviews is er tussen al die podcasts geen gebrek, maar voor Duyster dienst nog één hiaat opgevuld te worden in het Vlaamse luisterlandschap: breedvoerig gepalaver over muziek. "Begrijp me niet verkeerd: ik ben heel blij met programma’s zoals Wonderland. En ja, in een podcast kun je geen volledige song laten horen om copyright-redenen. Maar mij gaat het om het gesprek óver de muziek. Een interessante uiteenzetting over bepaalde muzikale stromingen, bijvoorbeeld."

De roezige uren

Het is vast geen toeval dat de vrouw, die zelf het meest besproken genreprogramma presenteerde van de laatste twintig jaar, meer specifiek muzikaal voer mist. Het zou kunnen liggen aan de enorme hoeveelheid interessante beluisteringen, waar ze zich elke dag doorploegt, zegt ze, en die ze niet aan de man kan brengen. "Ik zou het leuk vinden mocht er niet vanaf 11u ‘s avonds meteen op nachtradio worden overgeschakeld. Het slot tussen actief zijn en slapengaan - zowel ‘s avonds als ‘s ochtends - heeft geen prioriteit meer, terwijl die roezige uren net ideaal zijn voor dat soort muziek dat in geen enkel ander format past. De overgang tussen dag en nacht vul ik zelf alvast liever niet met tv-series bingen, maar met muziek."

Voor haar ochtendplaylist koos ze dus ook namen die weleens in haar nachtelijke ontdekkingstochten terugkomen. Folk Implosion, één van de projecten van de haar dierbare Lou Barlow, is er zo één. "Ik heb geprobeerd om toch wat zonnestralen in mijn muzikale keuze te verwerken, het gevoel van een nieuwe dag die zich voor je ontvouwt. Het nummer ‘Easy L.A.’ heeft dat zomerse gevoel, onder meer dankzij de vocoder op de zangstem. Ik vind Barlows stem erg mooi, ik volg hem al jaren."

Haar meest recente muzikale ontdekking is Soccer Mommy; een jonge Amerikaanse singer-songwriter. "Ik hou van vrouwelijke singer-songwriters uit de indierock met een duidelijke signatuur, zoals Courtney Barnett."

Voor de rest is de lijst echt heel Ayco. Of heel Duyster, zo u wil. "Ik denk niet dat je veel moet kennen van muziek om ervan te kunnen genieten. Met mijn dochter doe ik zot op Bruno Mars, en dan herken ik mijzelf in haar. Ik ben niet tégen popmuziek, hé. Integendeel. Het nummer van Eels in mijn lijst is heel toegankelijk - iets dat veel mensen kunnen appreciëren, denk ik. En ook dat van D. D. Dumbo is een heel vrolijk liedje. Maar ik heb wel vooral gekozen voor wat ìk goed vind. Mijn man en kinderen, die krijgen thuis al genoeg hun zin."(lacht)