"Beste studente met hoofddoek, mijnheer Dewinter is niet zenuwachtig, wel verontwaardigd"
Parlementslid van Vlaams Belang Filip Dewinter kreeg veel protest op Twitter na een tweet over een studente met hoofddoek op een affiche van UAntwerpen. Die studente, Hanane Llouh, vroeg zich in een opiniestuk af waarom Dewinter zo zenuwachtig reageert. De medewerker van Dewinter ontkent deze reactie.
In haar opiniestuk als antwoord op de tweets van Filip Dewinter praat Hanane LIouh alleen over zichzelf. Het ‘debat’ wordt daardoor (opnieuw) herleid tot louter anekdotiek. Ook maakt ze over Filip Dewinter een vals intentieproces, namelijk dat de affiche van de Universiteit Antwerpen met daarop een hoofddoek hem “zenuwachtig” zou maken.
Liouhs clichématige besluit luidt: het wordt tijd dat meneer Dewinter “ermee leert leven dat Vlaanderen mijn thuis is”. Mijn vriendin is als studente geïmmigreerd uit Iran en Filip Dewinter kan daar prima mee leven, omdat zij beseft wat ze is ontvlucht: de islamitische onderdrukking van meisjes en vrouwen en de islamitische sluier die daar hét symbool van is.
Zij gruwt ervan dat in het Westen de islamitische sluier wordt genormaliseerd als zomaar een vestimentaire keuze, en zelfs wordt gepropageerd.
LIouh schrijft helaas niet over waarover het zou moeten gaan: over de islamitische sluier en zijn symboliek, en het dagelijkse mentale en fysieke lijden van vele miljoenen meisjes en vrouwen dat daarvan het gevolg is.
Voor iemand die er prat op gaat geschiedenis te studeren, is het wonderlijk dat LIouh niets schrijft over de eeuwenoude geschiedenis van de islamitische sluier, want die is fundamenteel. Zo schreef Hoda Shaarawi in 1923 geschiedenis toen ze in Egypte, als symbool voor de bevrijding van de vrouw, voor de ogen van de media haar hoofddoek afgooide. Vandaag zien we deze strijd elke dag in Iran, maar ook in andere islamitische landen zoals Algerije en Turkije, waar moedige vrouwen zich met gevaar voor hun leven verzetten tegen de islamitische sluier en de islamitische vrouwenhaatcultuur die daaraan vasthangt.
Ook over de essentie, namelijk de reden waarom de islamitische sluier door de islamitische bronnen (niet in de laatste plaats de Hadith) en islamitische rechtsscholen wordt opgelegd aan meisjes en vrouwen, rept LIouh met geen woord.
Volgens de islamitische leer zijn meisjes en vrouwen minderwaardig, de Marokkaans-Nederlandse schrijver Hafid Bouazza publiceerde daar pas nog een schitterend boek over: ‘De akker & de mantel. Over de vrouw in de islam’. De Iraanse schrijfster Chahdortt Djavann noemt de islamitische sluier “de jodenster van de moslimvrouw, zichtbaar teken van haar status als Untermensch”. De Egyptisch-Nederlandse auteur Nahed Selim schreef een boek met als titel ‘Allah houdt niet van vrouwen’.
Volgens de islam moeten vrouwen zichzelf bedekken om te voorkomen dat mannen opgewonden raken en wellicht zo hun toegang tot het paradijs verliezen. Een ongesluierde vrouw is er volgens de islamitische leer zelf verantwoordelijk voor als ze wordt aangerand of verkracht. Journaliste Claire Berlinski, die lange tijd in Istanbul woonde, schreef dat ze tegenwoordig de omgeving van Balat in Istanbul niet meer kan bezoeken “zonder voor hoer te worden uitgescholden”. Ze stelt vast dat er “nu al veel wijken in Europa zijn waar schaars geklede vrouwen niet veilig zijn. Samira Bellil schrijft in haar autobiografie Ontsnapt uit de hel: In de achtergebleven islamitische buitenwijken van Parijs zijn er maar twee soorten meiden. De goede meiden zitten thuis, doen het huishouden, zorgen voor hun broers en zussen en gaan alleen de deur uit voor school. De meiden die zich opmaken, uitgaan en roken, krijgen snel de reputatie van ‘makkelijke meid’ of ‘hoertje’.”
Ook in Brussel en Antwerpen kennen we zulke wijken. Berlinski schrijft over de islamiserende dynamiek van de hoofddoekdracht: “Alle dwang met betrekking tot de sluier in welke vorm is niet alleen een gruwel, maar ook besmettelijk. Tenzij het wordt gestopt, is het de natuurlijke neiging van deze praktijk zich te verspreiden.”
Daar hebben we in Antwerpen helaas ervaring mee: dwang en intimidatie door moslimleerlingen brachten de directrice van het Antwerps atheneum, Karin Heremans, er na jaren van twijfel toe om uiteindelijk in 2009 een hoofddoekenverbod in te voeren.
Dat was tegen haar zin: als liberaal had ze een verbod altijd als laatste redmiddel beschouwd en geprobeerd om met moslimleerlingen te praten om tot een oplossing te komen. Daar waren weleens afspraken uit voortgekomen maar die werden niet nageleefd.
Heremans:
“Het aantal moslimleerlingen steeg met een derde. Ongeveer 60% van onze moslimmeisjes draagt een hoofddoek. (…) Radicale moslimjongeren zetten meisjes nu onder druk om een hoofddoek te dragen. We zagen plots leerlingen met lange gewaden. Veel meisjes verlieten de school om deze redenen. We zagen ook meisjes die in onze school een hoofddoek droegen, maar op straat niet. Ze deden het alleen om er op school bij te horen. Op zo’n moment hoor je in te grijpen. Het evenwicht was weg. (…) Het is de enige manier om meisjes te beschermen die geen hoofddoek willen dragen. Met het verbod garanderen we de gelijkwaardigheid en de vrijheid van onze leerlingen.”
Wat op het Antwerps Atheneum op microschaal is gebeurd, is letterlijk en figuurlijk een schoolvoorbeeld van de islamiseringsdynamiek die de islamitische sluierdracht op gang brengt. Ook elders in de samenleving is dit aan het gebeuren: tegenwoordig zie je zelfs meisjes van nog geen twaalf jaar oud gesluierd rondlopen. Het is dan ook onbegrijpelijk dat de islamitische sluier in onze contreien salonfähig wordt gemaakt en gepropageerd.
Vrije keuze?
En de meisjes en vrouwen in het Westen die er wérkelijk zélf voor kiezen? Aan hen zegt de Franse filosofe Elisabeth Badinter: “Eigenlijk misbruikt u democratische vrijheden door ze in stelling te brengen tegen de democratie. Of u het nu uit ondermijning doet, uit provocatie of uit onwetendheid, het echte schandaal is de klap die u uitdeelt aan al uw onderdrukte zusters die de dood riskeren om eindelijk van de vrijheden te kunnen genieten die u zo veracht.”
De door moslims met de dood bedreigde Frans-Marokkaanse journaliste Zineb El Rhazoui, die afgelopen week in Nederland was, zegt: “We kunnen de hoofddoek niet als normaal toestaan. Vrouwen die zeggen dat ze de vrijheid moeten hebben die te dragen zitten er naast. Het is een instrument van onderdrukking.” De Franse feministe Laurence Rossignol, senator en voormalig minister van Families, Jeugd en Vrouwenrechten, stelt: “Er zijn natuurlijk vrouwen die er zelf voor kiezen. Maar er waren ook Amerikaanse negers die vóór slavernij waren.”
Een onderzoek van de Nederlandse hoogleraar sociologie Ruud Koopmans van het Berlijnse Centrum voor sociaal-wetenschappelijk onderzoek (Wissenschaftszentrum Berlin für Sozialforschung of WZB) wijst uit dat de hoofddoek “de beste voorspeller is van moslimfundamentalisme”. Dr. Koopmans: “Ook als je corrigeert voor leeftijd en opleidingsniveau, zie je dat de hoofddoek gepaard gaat met fundamentalisme, een vijandigere houding en meer antisemitisme (…) In de regel hangt de hoofddoek
samen met religieus conservatisme.”
Het wordt tijd dat Hanane Llouh onder ogen ziet dat ze mee helpt om van het vrije Vlaanderen een geïslamiseerd Vlaanderen te maken.
---
VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.