Na de spoorwegen en in de gevangenissen wordt nu dus de laatste hand gelegd aan een akkoord over minimumdienstverlening bij stakingen bij De Lijn.

In de beheersovereenkomst 2017-2020 met De Lijn is een passage opgenomen waarin De Lijn in geval van staking of overmacht “prioritaire lijnen maximaal bedient”. Lees: een soort van minimale dienstverlening zoals recent ook voor de NMBS is ingevoerd.

Die minimale dienstverlening is er echter nog niet. In oktober vorig jaar schoof de minister het voorjaar van 2018 naar voren als vooropgestelde timing voor de volledige implementatie van het systeem.

“Met het sociaal overleg zouden we dit voorjaar nog moeten kunnen landen, pakweg eind april”, antwoordde Weyts donderdag in de commissie Mobiliteit in het Vlaams Parlement op vragen van Marino Keulen (Open Vld) en Annick De Ridder (N-VA). “Mijn uitgangspunt is duidelijk: ik wil alle kansen geven aan het sociaal overleg, want dat biedt de beste garantie voor de reiziger”, benadrukte de minister.

Maar die manier van aanpak “wil natuurlijk ook niet zeggen dat de passage uit de beheersovereenkomst vrijblijvend is”, waarschuwde Weyts. Hij verwees daarbij naar de Europese deadline in 2020: in lijn met de EU-voorschriften moet de regering dan kiezen om de markt van het openbaar vervoer open te stellen voor private spelers, of in zee te gaan met een interne operator. Als De Lijn haar bevoorrechte positie wil behouden, moet ze bewijzen dat ze beter is dan de privésector. “Het is dus belangrijk voor de reiziger én voor de toekomst van De Lijn. Als het sociaal overleg niet slaagt, dan wil ik wel dat De Lijn er zelf voor zorgt dat een uitrol wordt gerealiseerd”, waarschuwde Weyts.